Adams gemis in het paradijs

Adam leefde voor de zondeval in het paradijs. Hij was daar met God. Het was als het ware de hemel op aarde. Het was perfect. Hoe kan het dan dat Adam toch een vrouw miste? Had Adam niet genoeg aan zijn leven met God in het paradijs? Ik begrijp dit niet zo goed. Kan iemand mij dit uitleggen?

Beste vraagsteller,

Je vraag gaat uit van de veronderstelling dat zolang Adam een vrouw aan zijn zijde miste, het leven voor hem onvolmaakt was. Dus kon het paradijs niet perfect zijn.
 
Je moet bij het lezen van deze geschiedenis wel in het oog houden dat Gods scheppingswerk in stappen gebeurde. In zes dagen heeft God alles geschapen, niet in één oogwenk, hoewel dat ook had gekund natuurlijk. Er zit dus een bepaalde ontwikkeling, voortgang, progressie in de scheppingsgeschiedenis. In Gen. 1:27 wordt de samenvattende beschrijving van de schepping van de mens, als mannelijk en vrouwelijk gegeven, terwijl in Gen. 2 als het ware een uitvergroting staat van de wijze waarop God de mens als mannelijk en vrouwelijk heeft geschapen.

De schepping van de mens vond plaats op de zesde dag, de laatste dag. Daarna begin het grote genieten op de zevende dag. God genoot van het werk van Zijn handen en de mens genoot ook. Van God en van elkaar en van al het goede dat God geschapen had. 

Het gemis van Adam zou je dus niet moeten opvatten als een tekort in de perfectie, maar het is een onderdeel onderweg naar de voltooiing van Gods scheppingswerk.

Jouw veronderstelling dat Adam toch genoeg kon hebben aan God zou als consequentie hebben dat hij dus geen vrouw nodig zou hebben. Maar dan ga je voorbij aan de gedachte van de uitbreiding van het menselijk geslacht langs de weg van huwelijk en gezinsvorming. Het getal van Gods dienaren in de hemel, de engelen, is in één keer compleet geschapen. Maar het getal van Gods dienaren op de aarde zou tot stand komen langs de weg van de voortplanting. Zo bouwt God nog steeds Zijn kerk op aarde. 

Ik hoop je vraag hiermee in een bepaald perspectief gezet te hebben.

Hartelijke groet,
Ds. H. Korving