Huis openstellen voor iedereen

C. M. Chr. Rots - de Weger / 5 reacties

18-08-2021, 07:56

Vraag

Ik zit met het volgende en zou graag wat meningen willen horen. Mijn persoonlijke verlangen is om als gezin ons huis open te stellen voor iedereen, zodat iedereen die het nodig heeft zich bij ons thuis mag voelen en niet alleen is. De praktijk is heel anders, bijna tegenovergesteld. Er zijn vrienden die afgehaakt zijn of vrienden die ik zelf heb losgelaten. Het is vrij rustig bij ons thuis, kleine familie. Ik heb vaak het gevoel/idee: ik wil naar de hoeken van de straten bij wijze van spreken en mensen spreken en uitnodigen die wel tijd en zin hebben om op bezoek te komen. Eenzame mensen of om een andere reden. We zijn nog jong, goed bedeeld, ook in niet-materiële zin. En daarom wil ik daar ook in/van delen.

Ik weet niet goed hoe ik dit vorm moet geven. Het lijkt ook wel alsof mensen zich (daarom) juist van me afkeren. Zo heb ik in korte tijd meerdere kindjes gekregen, moeten de buren daar zelf al jaren daarop wachten en merk ik (daarom?, ik denk dat het meespeelt) afstandelijkheid, er is nauwelijks contact. We hebben goede banen, familie die we dan wel hebben, heeft het heel krap. We geven ze wel het e.e.a. maar het blijft iets ongemakkelijks houden.

Ook op m’n werk zijn er collega’s die het moeilijk hebben, dan voel ik me zo zitten met het goed te hebben. Wat kan ik daarmee doen? Ik wil niet arrogant zijn. Ik probeer te verbinden via gesprekken. Soms denk ik aan een bordje in de tuin: koffie en een praatje.

Ik zou graag ook het evangelie willen delen met mensen die op bezoek komen, maar ben daar nog niet zo vaardig in. En ook ik ben een zondaar, ook duidelijk bekend bij anderen, is het dan wel goed om daaraan te beginnen? Word ik dan wel serieus genomen? Voor mijn gevoel ben ik rijk gezegend met van alles, maar heb nog niet de juiste vorm gevonden om erin te delen. Ergens vrijwilligerswerk doen kan wel, maar voelt niet hetzelfde als delen van wat van mijzelf is. “Geld maakt niet gelukkig” is wat ik ervaar. Ik voel me soms te rijk. Dat is een rare gewaarwording...

ADVERTORIAL

Geeft u Egyptische christenen een Pasen om nooit te vergeten?

In Egypte is het steeds lastiger om rond te komen. Voedselprijzen rijzen de pan uit. U kunt het verschil maken door een voedselpakket voor een gezin van Egyptische christenen te kopen, die wij uitdelen ter plaatse. Heel praktisch willen we hiermee handen en voeten geven aan de opdracht van God om de armen te voeden. 

Doet u mee?

Geeft u Egyptische christenen een Pasen om nooit te vergeten?

Antwoord

Beste vraagsteller,

Het zijn nogal wat vragen die zo schrijvende naar boven zijn gekomen! Je wilt goed doen, omdat je je rijk weet en voelt. Misschien is het leren van daar dankbaar voor te zijn wel de eerste les die je mag leren! En vanuit die dankbaarheid vind je best wel wat je dient te doen: geld geven is daarbij niet vanzelfsprekend de oplossing, maar je kunt genoeg goede doelen vinden naar wie je een bedrag zou kunnen overmaken. Denk maar aan de diaconie van je kerkelijke gemeente, de collectes in de kerk, aan de deur, enzovoort. Géven, gul geven, is niet zo moeilijk, maar misschien wel een beetje als je niemand “dank je wel” hoort zeggen? Ook via een gesprek met wijkouderling of -diaken is het mogelijk om op een spoor gezet te worden van bezoeken te brèngen in plaats van thuis mensen te ontvangen. 

Vervolgens: vrijwilligerswerk kan zeker iets zijn dat je ‘van je zelf gaat geven’, juist omdat je het vanuit de mótivatie tot het werk aanpakt! Mijn volgend advies aan jou zou zijn: ga een cursus hulpverlenen volgen. In de breedste zijn, bedoel ik dit, want je interesses kunnen op meerdere gebieden liggen. Misschien een parttime opleiding in het onderwijs, vluchtelingenwerk, diaconale of pastorale hulp... zoiets.
 
Je vraagt naar meer meningen, dus laat ìk het hierbij.
  
Marijke Rots

C. M. Chr. Rots - de Weger

C. M. Chr. Rots - de Weger

  • Geboortedatum:
    18-02-1947
  • Kerkelijke gezindte:
    Christelijk Gereformeerd
  • Woon/standplaats:
    Aalten
  • Status:
    Actief
  • Bijzonderheden:

    Marijke leverde op 25-05-2017 haar 1000ste antwoord in de vragenrubriek af. Lees hier het jubileuminterview.

    Bekijk ook:

5 reacties
Wil1984
18-08-2021 / 10:57
Misschien wil je te graag gastvrij zijn en is het spontane eraf. Het moet ongedwongen gaan en als vanzelf. Misschien straal je (onbewust) uit, kijk hoe goed we het hebben. En dat staat misschien in de weg. Wij hebben het ook goed, maar kijk wat er op je pad komt in plaats van zelf (geforceerd) iets te zoeken. Zelf ken ik gezinnen die het niet breed hebben, daar stop ik een envelop met bijv 100 euro in de brievenbus. Zonder afzender. Mijn zusje werkt, niet voor de luxe maar omdat ze het broodnodig heeft. Ik pas op haar kindjes, zonder iets ervoor te willen hebben. Kleding die ik niet meer nodig heb bezorg ik bij iemand waarvan ik weet dat ze het kunnen gebruiken. Hou je oren en ogen open. Regelmatig bezoek ik (oude) mensen en neem mn jongste mee, een gouden uurtje voor ze. Het zijn echt de kleine dingen die het doen. Vriendjes/neefjes/nichtjes van onze kinderen zijn altijd welkom, ook om te eten/slapen. Ze weten dat ons huis altijd open staat. Zomaar wat voorbeelden uit de praktijk hier. Zegen toegewenst.
WillemB
18-08-2021 / 14:18
Beste mevrouw,
Een tip, na eigen schade en schande…
Je schrijft: Ik zou graag ook het evangelie willen delen met mensen die op bezoek komen, maar ben daar nog niet zo vaardig in.

Die (on)vaardigheid zal God echt niet in de weg staan.
Maar wel als het gebed en afhankelijkheid van Hem hierover gemist wordt.
Ik weet het natuurlijk verder niet hoe het bij jou zit.
Maar als je deze prachtige plannen wilt uitvoeren zonder aanhoudend gebed, lege handen en overgave aan Zijn wil, kun je beter de straat gaan vegen mét gebed.
Daar zal dan meer zegen op rusten dan al je mooie plannen.
We kunnen soms té prachtige plannen maken en ons dan afvragen waarom God er niet in mee komt om deze geweldige ideeën te zegenen.
Maar we spannen hiermee God voor ons karretje, of eigelijk áchter ons karretje…
Eerst gebed, dan Gods leiding én tenslotte Zijn zegen gewenst!
pat24
18-08-2021 / 15:09
Ik heb gelezen over gastvrijheid. Je huis openstellen voor mensen om het evangelie ook uitte dragen. Weet dat je te maken kunt krijgen met allerlei mensen. Dit vraagt tact. Ik lees ook dat er vrienden zijn die je hebben losgelaten en van jou kant ook. Dit zegt genoeg om hiermee met wijsheid om te gaan. Alleen dat je teleurgesteld kan gaan raken. Ik ken iemand die dit ook gedaan heeft, en veel hierdoor heeft meegemaakt met enkelen mensen. Ze is alert op geworden en het heeft haar vertrouwen geschaad. Gastvrijheid je hebt hierover al een aantal punten aangereikt gekregen. Maar je bent voor jezelf ook verantwoordelijk hoe je ermee omgaan. Wie laat je toe in je huis en wie niet. We lezen het woord v God maar begrijpen we het en hoe is het in de praktijk? Ik wens je veel succes toe met wijsheid en tact.
Samanthi
18-08-2021 / 16:10
Elk naar zijn vermogen, denk aan waar jij goed in bent. Als je bijvoorbeeld iedere dag een eenzame buurvrouw laat komen, hou je dat op de lange duur niet vol, maar als je deze vrouw al jaren een keer per week of een keer maand bezoekt heeft dat heel veel waarde.
Je bent betrouwbaar voor je naaste, je haakt niet af.

Lees de gelijkenis van de talenten maar eens.
 En den een gaf hij vijf talenten, en den ander twee, en den derden een, een iegelijk naar zijn vermogen, en verreisde terstond.

De gene met de twee talenten had er iets mee gedaan naar vermogen...
Alide
18-08-2021 / 16:56
Mooie vraag en ook mooie antwoorden. Graag zou ik wat willen toevoegen vanuit mijn eigen situatie. Als single vrouw word ik regelmatig door gezinnen gevraagd om langs te komen. Mensen denken dat ik eenzaam ben en willen dat graag oplossen. Maar..., met een drukke baan, huishouden, en daarnaast psychische problemen en therapie heb ik daar gewoon niet de tijd en energie voor. Het is best wel lastig om dit aan mensen duidelijk te maken, omdat zij zich dan afgewezen voelen en blijven aandringen. Hierdoor heb ik een tijdlang ook teveel hooi op m'n vork genomen. Wel zou ik bv geholpen zijn met even een uurtje gezamenlijk wat huishoudelijke klusjes doen, zodat ik daarna wat meer tijd heb om iets ontspannens te kunnen doen. Maar dat is voor een gezin lastig (wat ik ook heel goed snap). Begrijp me goed: ik waardeer het zeer dat mensen hun huis openstellen. En bij een paar goede vriendinnen met hun gezin kom ik graag. Maar wat ik bedoel: denk niet te snel te weten wat een ander nodig heeft. Maar vraag dit en voel je niet te snel afgewezen.

Terug in de tijd

Ik ben 15 en wil graag in de volgende zomervakantie au pair gaan (om Engels te leren) in Schotland, omdat het daar christelijk is. Maar hoe kom ik aan zo'n adres en aan iemand met ervaring in dat gezi...
Geen reacties
17-08-2006
Als ik mijn laatste adem uitblaas is het voorbij en begint het echte Leven pas. Gek genoeg kwam ik er achter dat mij de volgorde van gebeurtenissen die dan volgen niet duidelijk is. Veel hoor ik in ...
Geen reacties
17-08-2022
Enige tijd geleden heb ik tijdens het folderen een mevrouw (ca. 65 jaar) ontmoet. Zij kwam naar mij toe en vertelde dat ze de weg niet meer wist. Ik wist niet precies wat ze bedoelde, maar heb haar ge...
2 reacties
17-08-2010
website-ontwikkeling door webdevelopment by Accendis
design website door design website by Mooimerk
hosting website door hosting website by STH Automatisering