Vraag
Mijn (christelijke) zus gaat trouwen. Zij is eerder vreemd gegaan met deze man (die niet gelooft). Mijn (christelijke) zwager wilde eerst niet scheiden omdat er nauwelijks ruimte was tot herstel. Ik vind het erg lastig om me hier overheen te zetten. De zwager is verdwenen uit ons gezichtsveld. Er wordt over het verleden niet meer gesproken en hij is door de familie op een zijspoor gezet, terwijl hij niets verkeerds heeft gedaan.
Er is inmiddels een groot feest gepland door het nieuwe stel, waarbij een zegen wordt gevraagd over het huwelijk dat de nieuwe man niet erkent zoals de Bijbel dat van ons vraagt. Wat zou mijn houding bijbels gezien moet zijn? Ik neig er naar om aanwezig te zijn op die dag, maar ik kan niet aanwezig zijn tijdens de huwelijksbevestiging in de kerk om bovenstaande redenen. Het voelt alsof ik dan mijzelf en alles waar ik voor sta, verloochen. Wat is wijsheid?
Antwoord
Beste vragensteller,
Het is een complexe situatie die je schetst. Heel verdrietig dat dit is gebeurd in je familie. Het lijkt me enorm moeilijk om te zien dat je zus zo’n verkeerde stap zet in haar leven – want dat is het! God wil niet dat ze vreemdgaat. En dan tóch van haar blijven houden, omdat God ook met ontferming bewogen is over haar... Dat vraagt de Heere ook van ons. Dan zit je in een spanning waarin je het moeilijk uit kunt houden. De spanning tussen wet en Evangelie... “Dat mag niet!” (wet), “God wil je genadig zijn” (Evangelie).
Als gevolg van die spanning, die je niet naar één van beide kanten op moet lossen, kun je tot verschillende keuzes komen. Als je gewoon niet naar de bruiloft gaat, kies je voor de lijn van de wet. Je wilt nog eens duidelijk zeggen dat God het niet wil. Als je wel gaat én je doet alsof het alleen maar mooi en goed is dat je zus opnieuw trouwt, kies je voor de tweede lijn, de lijn van het Evangelie. Je wilt nog eens onderstrepen dat je echt van haar houdt.
Ik zou je willen aanbevelen om in het midden te gaan zitten. Wat dat betreft vind ik jouw voorstel om wel aanwezig te zijn, maar niet naar de kerkelijke bevestiging te gaan zo gek nog niet. Het is ook te overwegen om de hele dag te gaan (inclusief de kerkdienst) en je zus op een gepast moment, bijvoorbeeld als je weer eens bij haar op bezoek bent, te laten weten dat je het heel dubbel vindt, dat de hele situatie je veel pijn bezorgt. Misschien kun je dat haar zelfs vooraf laten weten. Ik weet niet hoe jouw relatie met je zus is, maar dat zou een goed gesprek op kunnen leveren. Hoewel je zus daar waarschijnlijk ook niet op zit te wachten, dat realiseer ik me. Ik denk maar een beetje met je mee, want hier is echt geen script voor! Wijsheid gewenst!
Hartelijke groet,
Ds. T. A. Bakker
Dit artikel is beantwoord door
Ds. T.A. Bakker
- Geboortedatum:07-02-1995
- Kerkelijke gezindte:Hersteld Hervormd
- Woon/standplaats:Giessendam-Neder-Hardinxveld en Sliedrecht
- Status:Actief
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Het is niet jouw leven, je zus is verantwoordelijk voor haar eigen leven en heeft haar keuzes al gemaakt. En luister goed naar wat er in de kerkdienst wordt gezegd, misschien stappen ze er zelf ook wel niet zo makkelijk overheen als je denkt.
Tegenwoordig word er zo snel over allerlei kromme wegen met iedereen meegehobbeld alleen om de lieve vrede wil. Zoals in de reactie hierboven ook beschreven wordt dat de verhouding dan niet meer is zoals hij geweest is.
Mensen uit je omgeving zeggen vaak, o als iemand gaat trouwen dan 'hoor' je toch mee te gaan?
In normale omstandigheden zou dat zeker zo zijn.
Maar je hoort ook niet vreemd te gaan, je hoort ook niet te scheiden..
Zijn dat dan dingen waar je dan zomaar overheen moet stappen?
Dit is ook mijn worsteling.. ik wens je sterkte in je beslissing!!!
Ik denk zelf altijd in zo’n situatie: Wat zou Jezus doen?
Verder zijn vreemdgaan en verlaten worden door een ongelovige Bijbelse gronden voor echtscheiding. De echtscheiding is dan de formalisatie van het vreemdgaan, zoals ik het heb begrepen.
En als ik het goed heb, wordt een ongelovige man automatisch geheiligd als hij trouwt met een gelovige vrouw, omdat anders hun eventuele kinderen onrein zouden zijn.
Ik ben geen theoloog, dus ik weet niet of ik het precies goed uitleg.
Maar er is altijd de hoop dat je ongelovige toekomstige zwager door zijn nieuwe, gelovige vrouw, het gelood vindt. Misschien werkt het voor je om met die hoop in je hart de hele dag met een gevoel van hoop en blijdschap voor het geluk van je zuster, erbij te zijn, inclusief ceremonie.
Dan krijg je later ook geen spijt dat je niet bent gegaan.
Verder is mijn advies om veel te bidden en vragen of God je wil begeleiden om de juiste beslissing te nemen.
Heel veel moed en Gods zegen toegewenst.
Kun je iets bijwonen wat God duidelijk afkeurt? Is de relatie met familie belangrijker dan het volgen van Jezus?
Sterkte en wijsheid toegewenst!
