Tegenspoed op tegenspoed

Ik val maar gelijk met de deur in huis: ik heb geen makkelijk leven. Het is tegenspoed op tegenspoed. Toch mocht het enige jaren geleden tot mijn bekering leiden. Dat was een mooie tijd, ondanks dat ik het in die periode zwaar te verduren had. Toch kwam ik er door dankzij Gods goedheid. Nu heb ik weer tegenspoed te verduren, weer een verlies van een dierbare en ik heb nu bijna niemand meer over. Maar dit keer voel ik me zo verlaten alsof geen van mijn gebeden aankomen, alsof er geen contact meer is.

Als ik hoor en lees dat als je bekeerd mag worden je dan het ware geluk hebt en dat je daardoor dan door je tegenspoed heen komt, dan begin ik te twijfelen. Er komen steeds gedachten op als: zie je wel de Heere ziet jou niet, Hij wil je niet eens. En dan weet ik niet of ik nu zondig door dat te denken of dat mijn bekering niet echt was. Maar zou ik zo in de put zitten als ik echt bekeerd was, dan zou ik toch blij moeten zijn want hoeveel meer wil ik dan? Ik heb toch niets verdiend van wat ik wél heb? Het is toch Gods vrijmacht om te geven en te nemen en dus ook Zijn vrijmacht om mij kruis op kruis te geven. Maar ik kan het er niet meer mee eens zijn.

Nu kán ik niet meer. Ik ervaar ook niet dat ik de kracht krijg, terwijl ik dat in alle voorgaande jaren wel heb mogen ervaren, hoe erg het ook werd. Ik zit zo in de put. En het stomme is dat andere mensen het zo mooi vinden hoe ik door elke storm heen mocht komen. Ze zagen daar echt Zijn genade en nu voel ik me een bedrieger. Ik weet het niet meer. Heb ik mijzelf voor de gek gehouden?

Beste vragensteller,

Wat kun je veel mee moeten maken in je leven, tegenspoed op tegenspoed, het verlies van dierbaren en dat je zo bijna niemand meer over hebt. Van een eerdere zware periode schrijf je: “Toch mocht het tot bekering leiden”, alsook “Toch kwam ik erdoor dankzij Gods goedheid.” Dus ondanks alle zware omstandigheden toen was er een omzien van God in jouw leven, toch? Dat was een mooie tijd, juist als je door Gods genade mocht ondervinden dat Gods goedheid hemelhoog is, dat waren hoogtepunten te midden van dieptepunten.

Maar nu heb je opnieuw tegenspoed te verduren, waarbij je je zo verlaten voelt, wat je zo doet twijfelen juist ook door de gedachten: “Zie je wel, de Heere ziet jou niet, Hij wil jou niet.” Deze gedachten kunnen er zijn, maar vinden geen enkele grond in het Woord van God, juist het tegenovergestelde. Het zijn de listige omleidingen van de duivel, die je van God probeert af te houden, je aan God wil doen wanhopen, terwijl het wil zijn: “Hoopt op de HEER’ gij vromen! Is Israël in nood, er zal verlossing komen: Zijn goedheid is zeer groot.” Zeer groot, zoals je al eerder ondervond dat Gods goedheid groot was.

Hoe kun je in de put zitten, je je een bedrieger voelen, maar weet te midden van alles God dat je nooit bedriegt; van Hem en in de heenwijzing naar de Heere Jezus Christus zegt Jesaja dat er geen bedrog in Zijn mond geweest is, en het deed de dichter zeggen: “Vanaf het begin is Uw woord waarachtig.” Laat dat je mogen bemoedigen in het strijdperk van dit leven, want Hij is geen Man dat Hij liegen en bedriegen zou. Je kunt je laten bedriegen door die stemmen van binnen en daarom, laat onder andere de woorden zoëven genoemd binnendringen en de twijfel, de aanvechting doen verdringen. Zeg niet met Sion: “De HEERE heeft mij verlaten, de Heere heeft mij vergeten”, hoewel dat zo wel eens kan schijnen in je leven, zeker als er kruis op kruis gedragen moet worden, want hoor de HEERE verder: “Kan een vrouw haar zuigeling vergeten, zich niet ontfermen over het kind van haar schoot? Zelfs al zouden die het vergeten, Ik zal u niet vergeten. Zie, Ik heb u in beide handpalmen gegraveerd, uw muren zijn steeds vóór Mij.” Met deze Zijn woorden houd je jezelf niet voor de gek, want zou Hij het spreken en niet doen?

Goed dat je jouw vraag gesteld hebt, je moeite en worsteling deelt, want het is ook een bevel van God: “Versterkt elkaar”, dat is op zijn tijd zo nodig; elkaar opbeuren, en opbeuren betekent ook ‘omhoog brengen’ , en zo mag en moet er dan ook gewezen worden op Hem, Die hoger en machtiger is dan het bruisen van machtige wateren, de machtige golven van de zee, ook van onze levenszee. Maar neem hierbij ook maar veel het spreken van God Zelf ter hand, Zijn Woord, de Bijbel, te midden van al die gedachten, die binnenpraters, want Hij wil doen ondervinden wat de dichter sprak: “Toen ik zei: Mijn voet wankelt, ondersteunde Uw goedertierenheid mij, HEERE. Toen mijn gedachten binnen in mij zich vermenigvuldigden, verkwikten Uw vertroostingen mijn ziel.”

Ten slotte, je schrijft: “Ik heb bijna niemand meer over”, dat tekent ook jouw eenzaamheid, het je zo eenzaam kunnen voelen. Misschien is het ook raadzaam voor jou om eens te proberen met iemand uit jouw omgeving contact te zoeken, met wie je ook van hart tot hart over wat jou bezighoudt kunt spreken. Mogelijk iemand vanuit jouw kerkelijke gemeente, de predikant of een ambtsdrager, of iemand waarmee je je nauw verwant voelt. Het kan al zo goed doen om iemand te hebben die naar je luistert, en zeker ook als iemand met je probeert mee te lopen op de vaak voor jou zo moeilijke en eenzame weg.

Een hartelijke groet, en van harte toegewenst dat Gods goedheid jouw druk spoedig doet verwisselen in geluk.

Ds. P. C. van Keulen

Dit artikel is beantwoord door

Ds. P.C. van Keulen

• Geboortedatum:
  17-06-1956
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Bodegraven
• Status:
  Actief

138 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven