Huwelijk aan een zijden draadje

Ik ben een man van halverwege de 20 en sinds enkele jaren getrouwd met de liefste vrouw die ik ken. Ik ben gedoopt en opgegroeid in de Ger. Gem.  Mijn vrouw ook. Sinds het overlijden van haar vader is bij haar een afkeer van het christelijk geloof begonnen. Ik heb dit toen helaas overgenomen. Na ons trouwen zijn wij samen naar de kerk gegaan, meestal maar één per zondag. Toen de coronacrisis uitbrak zag zij een goede reden om helemaal niet meer naar de kerk te gaan. Ik ging daar in mee. In een paar maanden tijd zijn wij vrijwel volledig van God afgekeerd.

Echter, nu heeft mijn vrouw overspel gepleegd. Zij wil de relatie verbreken omdat zij de liefde voor mij kwijt is. Nu zijn wij op het punt beland dat mijn vrouw tijdelijk elders woont. Ik ben gaan smeken tot God en heb urenlang gebeden en weer uit de Bijbel gelezen. Ik heb spijt van mijn zonden gekregen. Ik voel mij verbonden met God en ga aanstaande zondag ook weer de kerk bezoeken. Ik wil haar heel graag mee vragen en ook samen bidden. Iets wat wij nooit eerder hebben gedaan.

Willen jullie voor ons bidden? Wanneer ook mijn vrouw ervoor open staat, gaan wij beginnen met huwelijkstherapie. Ik zal dit, wanneer nodig, ook met onze kerkenraad bespreken. Heeft u tips en Bijbelteksten die wij samen kunnen lezen? En tips voor een gebed naar God? Ik hoop dat u mij kan helpen.

Beste jonge man en echtgenoot,

Een heel verdrietig verhaal vanaf het overlijden van je schoonvader tot op het moment van heden. Jullie zijn beiden gedoopt en opgegroeid in de Ger. Gem. En ik neem aan dat jullie daar ook samen belijdenis van je geloof hebben afgelegd. Vanuit je verhaal moet ik concluderen dat het geloof niet echt inhoud gaf aan jullie relatie, niet vóór jullie huwelijk, maar ook niet in jullie huwelijk. Nooit samen gebeden, zeg je zelf. En dan gebeurt het, je vrouw pleegt overspel. Ik zeg het met een aarzeling, maar toch zeg ik het: wat nooit een geestelijke eenheid was, is nu ook lichamelijk van elkaar gescheiden. Wat God samengevoegd heeft, hebben jullie gescheiden. Het verbond tussen jullie en met God is verbroken. Liefde en trouw moeten samen opgaan. Waar één van die twee gaat ontbreken, gaat het fout in een relatie. Met als uiterste consequentie: een breuk.

Ik zeg dat allemaal niet om zout in de wonde te wrijven, verre van dat. Het is diep en diep triest en verdrietig. Ik zeg het om jullie samen te doen beseffen dat jullie terug moeten naar het begin, waar het fout ging, al vóór jullie huwelijk. Dat zal het startpunt moeten zijn van de hulpverlening die jullie samen moeten ingaan. Een levensgroot probleem duikt dan echter op. Jullie zijn niet alleen in een paar maanden tijd volledig van God afgekeerd, maar ondertussen ook uit elkaar, van elkaar  afgekeerd . Je vrouw heeft overspel gepleegd en ze wil de relatie verbreken omdat ze de liefde voor jou kwijt is. Met als gevolg dat ze, tijdelijk, elders woont.

Hoe nu samen verder? Ik zeg met nadruk samen. Jij wilt dat heel graag, samen verder, want je bent getrouwd met de liefste vrouw die je kent. Het is goed dat je bent gaan smeken tot God en urenlang hebt gebeden en weer uit de Bijbel bent gaan lezen. Dat je spijt van je zonden hebt gekregen. Je voelt je verbonden met God en je gaat aanstaande zondag weer naar de kerk. Je wilt haar heel graag mee vragen en samen bidden. Iets wat jullie nooit eerder hebben gedaan. Wanneer je vrouw ervoor open staat, ga je beginnen met een huwelijkstherapie.

Weer zeg ik met nadruk, hoe ga je samen verder? Ik ben blij dat ik lees dat jij graag alles weer goed wilt hebben. Maar wil je vrouw dat ook? Hoe denk je in contact te komen met je vrouw en dan wel op zo’n wijze dat ze samen met jou in therapie wil?

Hier hoor ik niets over in je vraag, misschien omdat je het ook niet goed weet. Toch denk ik dat een voorzichtig contact van jouw kant een begin moet zijn. Bellen of een briefje schrijven is een mogelijkheid. Stel je dan heel bescheiden op. Ga niet, in de eerste plaats, jouw verlangens naar herstel uitvoerig uit de doeken doen. Besef dat je alles hebt verspeeld en dat samen door mogen gaan een extra en onverdiende zegen is. Benadruk dat jij het verkeerd hebt gedaan en dat je dat heel graag  tegenover haar wilt belijden. En stel aan je vrouw de vraag of zij nog mogelijkheid ziet om samen verder te gaan. Ga zeker niet belerend vanuit Gods Woord vertellen dat het huwelijk onverbreekbaar is. Dat is zeker zo, maar of dat zal landen bij haar?

Misschien is een gesprek, vooraf, met een hulpverlener voor jou een optie. Besef dat je huwelijk aan een zijden draad hangt en dat wat jij graag wilt niet (vanzelf) ook voor je vrouw geldt. Realiseer dat je vrouw haar liefde voor jou kwijt is/was en dat overspel het voorlopige eindresultaat is met gescheiden wonen als gevolg.  

Voor jezelf blijft er over dat je tegenover God je (huwelijks)zonde belijdt. Je kunt je er niet aan onttrekken dat, mede door jouw gedrag, het zover is gekomen dat het huwelijksverbond is gebroken. Gods Naam wordt dan om ons gedrag gelasterd. Toch mag je al je hulpeloosheid en reddeloosheid bij de Heere God brengen. Je vraagt om Bijbelteksten die je samen kunt lezen. In de weg van oprechte schuldbelijdenis staat de Bijbel vol van bemoedigingen. Een klein, schuldig mensje voor God zijn, geeft ruimte om alles van Hem te verwachten, hoe het ook gaan zal, om Jezus’ wil. Die Mij aanroept in de nood, vindt Mijn gunst oneindig groot (Ps. 86:3 ber).

Ik hoop en bid dat het zover komt dat jullie samen de berijmde Psalm 86:3 en 6 in het gebed voor de heilige God mogen bidden. Vol verwondering dat God wilde helen wat wij kapot hebben gemaakt. 

Hartelijke groet, 
C. A. Hoekman, Kapelle

Dit artikel is beantwoord door

C.A. Hoekman

• Geboortedatum:
  23-09-1943
• Kerkelijke gezindte:
  Gereformeerde Gemeenten
• Woon/standplaats:
  Kapelle
• Status:
  Actief

103 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven