Genegeerd door mijn familie

C. M. Chr. Rots - de Weger / 2 reacties

26-11-2020, 08:05

Vraag

Al een aantal jaren word ik (man) genegeerd door mijn familie. Ik ben altijd open en eerlijk geweest naar iedereen, ook in tijden dat het minder ging. Helaas wordt dit niet gewaardeerd en word ik op allerlei manieren genegeerd. Altijd zijn wij degene die aan verjaardagen denken en kaartjes sturen. Onze kinderen, en zelfs wij, krijgen amper een kaartje of een felicitatie als wij jarig zijn. Dit voelt zo intens verdrietig.

Ik heb ze dit al eens proberen uit te leggen, maar het wordt dan nog erger. Als we nu met z’n allen bij elkaar zijn, klap ik zelf helemaal dicht en weet ik niet meer wat ik moet zeggen, want alles wat ik zeg is toch verkeerd. Mijn ouders komen ook niet meer als mijn vrouw ze niet vraagt. Helaas vertellen ze aan derden ook onwaarheden over mij en mijn gezin. Dit hebben we al van een aantal andere familieleden moeten horen. Dit geeft ons heel veel verdriet. Wij weten niet meer hoe wij hier mee om moeten gaan volgens een Bijbelse weg.

ADVERTORIAL

Geeft u Egyptische christenen een Pasen om nooit te vergeten?

In Egypte is het steeds lastiger om rond te komen. Voedselprijzen rijzen de pan uit. U kunt het verschil maken door een voedselpakket voor een gezin van Egyptische christenen te kopen, die wij uitdelen ter plaatse. Heel praktisch willen we hiermee handen en voeten geven aan de opdracht van God om de armen te voeden. 

Doet u mee?

Geeft u Egyptische christenen een Pasen om nooit te vergeten?

Antwoord

Beste vraagsteller,

Diepe teleurstelling lees ik in uw brief. Naar uw eigen idee heeft u goed en Bijbels gehandeld door “altijd open en eerlijk te zijn geweest”, maar werd en wordt dat niet gewaardeerd door de familie. Nu is het natuurlijk wél de vraag hoe die openheid en eerlijkheid werd gecommuniceerd. Wellicht is het goed om daar nog eens over na te denken, want ‘de waarheid’ -hoe helder die soms is- wil men niet altijd horen. Dat zegt iets over de ontvanger van de boodschap (degene die het aanhoort), maar tegelijk ook iets over de zènder (de spreker) ervan! Zelfs over hetgeen er gezegd is (de ínhoud van de boodschap).

Nu is het helaas zo, dat verandering in een situatie niet vanzelf gaat. Wanneer u in deemoedigheid de eerste stap zet zou dat weleens de gewenste uitwerking kunnen hebben. En let daarbij wel: dat is iets ánders dan ‘uitleggen’! Wanneer u slechts ‘uitlegt’ vindt u nog steeds dat u in uw recht staat. Dáár komt u niet verder mee, want dat roept weerstand op. Zoals gebleken is door méér verwijdering. Als u daarentegen juist ‘verbinding’ zoekt is het goed om dát te communiceren. Eventueel met een (onafhankelijke) gesprekspartner erbij. Kaartjes blijven sturen is een goede manier om  steeds weer contact te zoeken, maar verwàchten dat de ander eveneens zo handelt is  daarbij een stap te ver.

U kómt nog wel bij elkaar, lees ik. Dat geeft in ieder geval mogelijkheden. En als u het moeilijk vindt om juist dan iets te zeggen is dát misschien een poging om op een dieper niveau te komen, namelijk van de erkenning dat u misschien op zeker moment tevéél hebt gezegd. Déémoedigheid (lees: ik kom naar jullie toe), in plaats van hóógmoedigheid (lees: jullie moeten naar mij toe komen). Dat is wellicht niet de gemakkelijkste, maar wel de Bijbelse weg. Waarbij wijsheid en moed toegewenst.

Marijke Rots

C. M. Chr. Rots - de Weger

C. M. Chr. Rots - de Weger

  • Geboortedatum:
    18-02-1947
  • Kerkelijke gezindte:
    Christelijk Gereformeerd
  • Woon/standplaats:
    Aalten
  • Status:
    Actief
  • Bijzonderheden:

    Marijke leverde op 25-05-2017 haar 1000ste antwoord in de vragenrubriek af. Lees hier het jubileuminterview.

    Bekijk ook:

Tags in dit artikel:

genegeerd
2 reacties
Lekkerbek
26-11-2020 / 11:27
Ik moet denken aan mijn schoonzus, die altijd verjaardagen vergeet en zelden kaartjes stuurt. Maar dat doet ze niet bewust, ze is gewoon enorm chaotisch! Daarom verwacht ik dit ook niet, het feit dat ik wel kaartjes stuur wil niet zeggen dat ik ze ook terug krijg. Met die intentie stuur ik het ook niet!
Ik app haar bv op de verjaardagen of trouwdag van mn ouders: gefeliciteerd met pa en ma. Nou dan hebben we even app contact en belt ze mn ouders om te feliciteren of om te zeggen dat ze s avonds langskomt.
Mooi antwoord, ik denk dat we daar allemaal wel iets mee kunnen!
Pubermoeder
26-11-2020 / 14:04
Ik voel de pijn met jullie mee hoor! Je hebt bepaalde verwachtingen van familie ook "in tijden dat het minder ging" . Enorm teleurstellend als er dan niet of nauwelijks meegeleefd wordt, ook bij blijde dagen zoals een verjaardag. Wellicht weet de familie niet altijd met de situatie om te gaan? Je bent misschien wat hooggevoelig? Hoe dan ook het geeft veel spanning in de omgang met familie en innerlijke verwijdering, maar het kan je ook bewust maken hoe we zelf omgaan met een ander en je kunt je afvragen hoeveel mensen er in óns teleurgesteld zijn! Maar wellicht zit er ook de les in dat we het niet van mensen moeten verwachten maar alleen van God, Die al onze pijn en verdriet kent,beter dan wie ook! Van harte veel sterkte toegewenst!

Terug in de tijd

Ik heb verschillende boekjes gelezen over het duizendjarig vrederijk die ik heel duidelijk vind. Het boek Openbaringen wordt daarin duidelijk uitgelegd, iets dat in de meeste refomatorische kerken nie...
4 reacties
25-11-2011
Ik heb een vraag over de situatie bij ons thuis. Het is namelijk zo dat mijn moeder nu al een langere tijd (jaar/anderhalf jaar) heel negatief/depressief is. Wat er precies aan de hand is wil ze niet ...
22 reacties
25-11-2013
“Behalve Ik, de Heere. Ik doorgrond alle harten en toets de meest verborgen gedachten, om zo ieder mens het loon te geven dat hij verdient, afhankelijk van zijn daden en levenswijze” (Jeremia 17:10). ...
Geen reacties
25-11-2021
website-ontwikkeling door webdevelopment by Accendis
design website door design website by Mooimerk
hosting website door hosting website by STH Automatisering