De sleur van dit leven

Ik ben een jong meisje en ik zit op de middelbare school. Sinds kort zit iets me dwars. Ik vraag me af wat eigenlijk de zin van dit leven is. Ik bedoel, waarom worden we zo opgevoed dat we naar school gaan, studeren, hard werken en dan maar met pensioen gaan. Terwijl ik helemaal niet het idee heb dat ik zo écht van het leven kan genieten en mijn leven op God kan richten. Alles lijkt soms zo betekenisloos. Ik zie de toekomst somber in, ik heb zoveel stress voor school en ik moet nog best een poos. Ik word van deze gedachten verdrietig en ik hoop dat iemand me kan helpen.

Beste...

Als het leven zou zijn, zoals jij het omschrijft: school, opleiding, werken en dan je pensioen, zou dat afschuwelijk zijn.

Ik mis in deze opsomming echter het belangrijkste aspect van het menselijke bestaan, het meest essentiële waarmee de door God geschapen mens zich onderscheidt van al het andere geschapene: je hart! En dan bedoel ik natuurlijk niet het orgaan dat het bloed door je lichaam pompt, maar het hart dat in staat is om je bezig te houden met het allerbelangrijkste in het leven: bemind worden en liefhebben. We hebben een hart gekregen dat in staat is om te ontvangen: liefde, genegenheid, geborgenheid, vertrouwen, zekerheid, enz., enz.,. Natuurlijk in de eerste plaats van de Schepper zelf, maar ook en daarna van de mensen die Hij om ons heen plaatst. Van wat we hebben ontvangen kunnen we vervolgens ruimhartig uitdelen in de situaties waarin we geplaatst worden, aan de mensen die op ons pad komen, de kerkelijke gemeente waarin we mogen functioneren en voor de wereld waarin we leven! Hoe bijzonder is dat!

Het hart is het meest essentiële van ons mens-zijn, daarmee en daarin komen we tot groei en bloei, maar daardoor is het ook het meest kwetsbare van ons als we teleurgesteld worden in menselijke relaties. Die teleurstelling of de angst daarvoor mag echter nooit het uitgangspunt van je leven zijn. Maar wél de opdracht waarmee God je in deze wereld zendt. Je mag van betekenis zijn, vrucht dragen, van toegevoegde waarde zijn, licht verspreiden, deze wereld een beetje mooier maken of welke benamingen ik er nog verder aan mag geven.

Je gaat naar school, je doet een opleiding waarin het verlangen aangewakkerd wordt om met de kwaliteiten die God aan je toevertrouwd heeft verschil uit te maken op de plaatsen waar jij mag leven en voor de mensen die jij daar mag ontmoeten. En eenmaal aan het werk mag je dat verlangen meer en meer vorm geven. Tegen mijn studenten zeg ik altijd: “Je mag je Heiland vertegenwoordigen op deze wereld!” Hoe bijzonder is dat! Je mag het leven laten zien zoals Hij dat bedoeld heeft. Op duistere plekken mag je licht brengen, waar verdriet is, mag je troosten, bij teleurstellingen mag je opbeurende woorden spreken en helpend zijn... En deze lijst kan ik nog veel en veel langer maken. De Heere Jezus heeft het over zout zijn in deze wereld. Ik vertaal dat ook wel eens zo: Hoe kan ik Zijn handen en voeten zijn?
 
Op deze wereld is zoveel psychische, lichamelijke, geestelijke en materiële nood! Hoe kan God jou en mij gebruiken om daarin van betekenis te zijn? Eerlijk gezegd heb ik er mijn handen vol aan. Met een open hart zie je zoveel meer dan de sleur van elke dag!

Ik hoop dat jij je hart open stelt voor de liefde, de genade en de trouw van God en dat je vanuit die bron ruimhartig zult leven en geven!

Zegen gewenst! 
Drs. Els J. van Dijk

Dit artikel is beantwoord door

drs. E.J. (Els) van Dijk

• Geboortedatum:
  28-01-1956
• Kerkelijke gezindte:
  Christelijk Gereformeerd
• Woon/standplaats:
  Veenendaal
• Status:
  Actief

208 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven