Stilgezet...door God?

Als je christelijk opgevoed bent en de kerk verlaat (je doet nergens meer aan), je bidt niet meer en je leest geen Bijbel meer, als je na een traumatische ervaring rond de gezondheid het gevoel hebt dat je stil gezet bent (schuldgevoel), je walgt nu van het wereldse, je verlangt naar God in je hart... Mag je er dan vanuit gaan dat dit van God komt? Mag je dit weer biddend bij Hem neer leggen in je eigen woorden (ik ken geen religieuze teksten)?

Mooie vraag. Mag ik hem beantwoorden met een tegenvraag: kun je je voorstellen dat dit van satan komt? Dat satan je stilzet en een schuldgevoel bij je opwekt? Laat satan je walgen van het wereldse en zou hij je verlangen naar God in je hart geven? Ik geloof er helemaal niets van! 

Satan heeft vooral één pijl op zijn boog: dat we lekker rustig voort dobberen op de cadans van de wereld. Ongestoord overal aan meedoen. Je geweten het zwijgen opleggen. Lekker genieten. Je leeft immers maar eenmaal. En je bent maar eenmaal jong. En je onrustig maken kan altijd nog. 

Vertrouw erop dat God je heeft stilgezet. En dat Hij aan je trekt. Om je aan Zijn voeten te krijgen. Belijd Hem al je zonden. Wees daarin ook maar heel concreet. En smeek Hem om vergeving. En dat kun je gewoon in je eigen woorden doen.

Ik denk aan die tollenaar in Lukas 18. Hij roept tot God met een paar eenvoudige woorden, die diep uit zijn hart komen: “O God, wees mij, de zondaar, genadig.” Hij belijdt dat hij een zondaar is, en smeekt om genade. En we mogen weten dat, als we onze zonden belijden en laten, we barmhartigheid zullen ontvangen. We lezen van die tollenaar, die geen klein beetje in de zonde had geleefd, dat hij gerechtvaardigd terugging naar zijn huis. Hij had genade ontvangen. 

Denk ook maar aan die verloren zoon, uit Lukas 15. Hij had zich uitgeleefd in de zonde en alles verkwanseld. En als hij dan als berooide zondaar terugkeert naar zijn vader, dan ontvangt die vader hem met open armen, zonder dat hij prachtige religieuze teksten hoeft op te zeggen. 
Hij stamelt alleen maar: “Vader, ik heb gezondigd tegen de hemel en tegenover u. En ik ben het niet meer waard uw zoon genoemd te worden. Maak mij maar als één van uw dagloners.”  Hier ook een eenvoudige belijdenis van zonde. En een hemelse Vader, die onverdiend genade uitdeelt. Het wordt hem allemaal kwijtgescholden. Hij was (geestelijk) dood, maar werd weer levend gemaakt.

Dat heeft de Heere bij jou ook voor ogen. Je geestelijke vernieuwing. Om te leven uit en voor Hem! En echt, dat is een goed leven! Ik kan het je aanbevelen.

Ds. H. Liefting, Gouda

Dit artikel is beantwoord door

Ds. H. Liefting

• Geboortedatum:
  21-02-1952
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Gouda
• Status:
  Actief

50 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven