Keetsfeertje in vriendengroep voelt niet goed

Wij zijn meiden rond de 18 jaar en zitten in een vriendengroep met christelijk opgevoede vrienden die we al meerdere jaren kennen van school. Er werd in het begin al vaak muziek gedraaid en gedronken, maar de laatste tijd wordt de muziek harder gezet, wordt er meer gedronken en wordt het steeds meer een ‘keetsfeertje’. Wij vinden het moeilijk om hiermee om te gaan, omdat het niet goed voelt tegenover God. We zien er tegenop om naar deze vrienden te gaan, omdat we weten wat voor avond het gaat worden en waarbij we ook weten dat we tijdens de avond en na afloop van de avond met schuldgevoelens naar huis gaan.

We hebben geprobeerd om het bespreekbaar te maken, maar hadden we hier niet het lef voor, omdat we weten wat voor reacties er zouden komen. Dit werd die avond bevestigd, toen een andere vriendin het al rondverteld had toen wij afwezig waren. De reacties waren dat ze geen zin hadden in zo’n gesprek en dat ze ons schijnheilig vonden. Dit laatste is begrijpelijk, omdat we tijdens de avond ook weleens meezingen en meedrinken om niet op te vallen en soms gaat het onbewust.

Na een gesprek met een vriend uit deze vriendengroep over onze moeilijkheden bevestigde hij nogmaals dat dit de komende jaren niet zal veranderen “omdat we allemaal het studentenleven ingaan” en de diepgang in het geloof er ook de komende jaren niet zal komen, omdat het onderwerp heel gevoelig ligt en er geen ruimte voor is binnen de vriendengroep. Dit maakt het voor ons nog moeilijker en geeft schaamtegevoelens zowel tegenover de vrienden om voor ons geloof uit te komen als tegenover God, dat we niet voor Zijn Naam uit durven te komen, terwijl dat juist is wat we zo graag zouden willen om Hem de eer te geven en anderen ook bij Hem te brengen.

Een goede vriendin uit deze vriendengroep steunde ons wel en zou ons helpen een volgende keer te zeggen of de muziek zachter zou mogen, maar vond ons aan de andere kant ook schijnheilig “omdat we ook op terrasjes zitten waar muziek aanstaat.” Ook haar zien we steeds meer uitgaan en ook tegenover haar voelen we ons anders. We missen zo erg de diepgang in gesprekken over het geloof en überhaupt de ruimte en een plek om over geloof te spreken.

We twijfelen of we onze vriendengroep moeten opgeven of niet. We vragen ons steeds meer af in hoeverre dit echte vrienden zijn. Daarnaast zijn we bang dat als we de vriendengroep opgeven, dat we er dan of samen of alleen voor komen te staan zonder andere vrienden. Kunt u ons hierin advies geven wat we het beste kunnen doen en tips om het zo nodig toch bespreekbaar te kunnen maken?

Beste meiden,

Eerlijk gezegd vind ik het heel mooi hoe jullie omgaan met wat zich in jullie geweten afspeelt. Eerlijk, oprecht en zoekend. En volgens mij is dan jullie vraag hoe je een leven met en voor God integreert met alle aspecten van je leven, dus ook met hoe je je vrije tijd invult en besteedt.

Nu kan het zo zijn dat in je leven eerst bepaalde patronen ontstaan, zoals bijvoorbeeld in het omgaan met vrienden, muziek en dergelijke, en dat je op een gegeven moment dan gaat denken: Maar wil ik dit eigenlijk nog wel? Past dit wel bij mij? Is dit te combineren met een christelijk leven? Als je op die laatste vragen dan ‘nee’ moet zeggen, kom je voor de moeilijkheid te staan hoe je dat communiceert, hoe je dat overbrengt naar vrienden die hier niets van (willen!) begrijpen, die misschien wel hun geweten hebben ‘uitgezet’ omdat zij eerst -zolang zij nog jong zijn en zich in het studentenleven willen storten- willen genieten. Vragen rond God, rond doel en zin van het leven komen later wel... Oftewel, je bent dan al snel bezig met reageren op situaties en omstandigheden die je dan ook nog eens moet uitleggen of misschien nog wel sterker: moet verantwoorden naar anderen.

Ik kies liever voor een andere volgorde en die probeer ik in de praktijk van mijn leven ook toe te passen.

Die volgorde begint namelijk met de vraag hoe wil jij God dienen? Hoe wil jij antwoord wilt zijn op Zijn verlangen, op Zijn uitnodiging aan jouw adres. Hoe wil jij een leven met Hem vormgeven in de praktijk van je leven? Hoe wil jij je tijdsbesteding dus ook graag voor Hem invullen? Niet omdat het moet, niet omdat mensen dat van je verwachten, maar omdat het gaat om keuzes die jij wilt maken. Omdat jij zuiver wilt leven, omdat jij God graag wilt betrekken bij alle aspecten van je leven en niet alleen bij de (georganiseerde) godsdienstige momenten. Dan reageer je dus niet óp iets, maar dan kies je vóór iets en dat heeft direct consequenties voor hoe je omgeving daarmee omgaat.

Laat ik  een voorbeeld geven. Aan het einde van mijn middelbare schooltijd ging ik mee met een schoolzeilkamp. Het zeilen vond ik fantastisch maar wat er aan de randen van de zeiltochten gebeurde (en soms trouwens ook tijdens het zeilen in de boten) paste niet bij mij. Dubbelzinnige grappen, seksuele vrijheden waar ik natuurlijk niet aan meedeed maar die ik wel zag, enz. Dus toen een jaar later ik weer mee gevraagd werd, heb ik nee gezegd. Op de ‘waarom-vraag’ die ik kreeg was het antwoord niet zo moeilijk: “het zeilen vind ik fantastisch, maar bij de rest voel ik mij niet zo thuis en daarom ga ik niet mee.”

Op deze manier ben je geen spelbreker voor de anderen, maar maak je wel heel bewust je eigen keuzes. En ja, daar kunnen mensen je dan op bevragen en is het daarop antwoord geven eigenlijk helemaal niet zo ingewikkeld.

De studenten bij mij op school adviseer ik ook altijd om zo te leven, je eigen keuzes te maken in een leven met God en dan komen de vragen van anderen vanzelf wel. Dan hoef je jezelf niet te verdedigen en dan moet je al helemaal niet gaan ‘preken’, maar als je positief opvalt in wat je doet, zijn mensen vaak belangstellend waarom je die doet en ‘anders’ bent.

Voorbeeld: Je roddelt niet, je doet niet mee aan kwaadspreken over anderen en als mensen je wel willen betrekken in dergelijke praktijken, kan je heel rustig zeggen dat je daar liever niet aan mee doet. Geheid zal dan de vraag komen: waarom niet? En je antwoord kan dan al even doeltreffend als eenvoudig zijn: “omdat ik liever op een andere manier met mensen omga.” En dan kan er ‘als vanzelf’ een goed gesprek volgen, waarin jij mag uitleggen waarom je vóór bepaalde dingen, vóór bepaalde gewoonten, vóór een bepaalde levensstijl kiest.

Als jij liever niet naar een feestje met veel harde muziek en veel drank gaat, omdat je liever andere dingen doet, dwingt dat vaak ook respect af. Je moet keuzes die je zou willen maken niet uitstellen of wegstoppen uit angst voor anderen, dat maakt je namelijk onvrij. En misschien wel een beetje een slap en onduidelijk mens omdat je heen en weer blijft slingeren tussen wat je zelf graag zou willen en de dwang van anderen.

Keer het om! Mijn studenten stel ik wel de vraag: Hoe zou je dag er vandaag uitzien als je zou beginnen met de vraag: wat is het beste dat ik vandaag voor mijn God kan doen? Of: Hoe kan ik wat ik van Hem heb gekregen vandaag zo gebruiken dat het meer wordt?

Voel je aan dat dat dan niet alleen gaat over de grote keuzes in je leven maar juist en ook over de alledaagse dingen, de tijd die je krijgt, de mensen die je ontmoet en de vrienden die je maakt. Als je zelf zo de positieve keuzes maakt, zul je ook de vrienden en ‘geestverwanten’ vinden die daarbij passen. Dus kies niet uit angst voor of dwang van anderen, maar uit overtuiging! Paulus zei het zo mooi: Het is de liefde tot Christus die mij dringt. Ik hoop van harte dat die liefde jullie drijfveer zal zijn.

Moeder Theresa zei ooit: “Woorden die niet het licht van Christus brengen, vergroten de duisternis.” Ik hoop dat jullie een licht zijn voor elkaar en voor de mensen die God op je pad plaatst. Als dat jullie verlangen zal zijn, mag je tot zegen zijn van misschien wel heel veel mensen. En zal het je helpen in alle vrijheid keuzes te maken die bij jou passen en bij een leven met God. Wat mooi is dát! 

Drs. Els J. van Dijk

Dit artikel is beantwoord door

drs. E.J. (Els) van Dijk

• Geboortedatum:
  28-01-1956
• Kerkelijke gezindte:
  Christelijk Gereformeerd
• Woon/standplaats:
  Veenendaal
• Status:
  Actief

208 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven