Gereformeerde Bond is breed geworden

Ik ben in Brabant geboren en in Limburg getogen. Mooie gebieden met mooie mensen, maar ook gebieden waar God en Zijn Woord niet erg hoog in het vaandel staan. Mijn eerste aanraking met God was dan ook niet op de kerkbank, maar op de bureaustoel. Lange tochten op het internet hebben me meer of minder toevallig in aanraking gebracht met gereformeerde baptisten uit Amerika; misschien dat namen als Paul Washer, John MacArthur of Tim Conway u wel wat zeggen. Hun prediking overtuigde mij niet alleen van de waarheid van het christendom en de noodzaak tot bekering, maar ook van de plicht om met andere christenen samen te komen.

Toen het tijd werd om een kerk te kiezen (niet dat er in Limburg veel te kiezen valt) ben ik vol enthousiasme in de refowereld gedoken... en vervolgens stuk gelopen op het eindeloze web aan fusies, scheidingen en herenigingen, dat voor een buitenstaander als ik schier ondoordringbaar is gebleken. Er lijkt helaas sprake te zijn van een soort taalbarrière. De beschrijvingen die ik op het internet heb kunnen vinden, ook hier op Refoweb, lijken aan te nemen dat de doelgroep vloeiend ‘reformatorisch’ spreekt en gebruiken termen die voor mij net zo goed Chinees hadden kunnen zijn: vrij aanbod van genade, toeleidende weg tot Christus, drieverbondenleer, enzovoorts.

Wat ik in grote lijnen heb begrepen is dit: binnen het orthodox-bevindelijke deel van christelijk Nederland loopt een lijn van minder zwaar naar 'zwaarder' door de Gereformeerde Bond, de HHK, de CGK, de GG, de GGiN, om uiteindelijk bij de OGG te eindigen. Wat die zwaartegradaties nou daadwerkelijk inhouden is echter volstrekt onduidelijk gebleven. Op dit moment bezoek ik een evangelisatiepost van de Gereformeerde Bond. Ik heb het er (erg) goed naar mijn zin, maar vanuit de zwaardere hoek worden er geregeld verwijten naar de Bond geslingerd en soms wordt zelfs het heil van de gemeenteleden in twijfel getrokken. Ik zou die kritiek op zijn minst toch willen begrijpen voordat ik hem verwerp. Om maar een zinsnede te gebruiken die in de zwaardere kringen veel lijkt te worden gebezigd: de eeuwigheid is inderdaad ontzaglijk.

Heel mooi om te lezen hoe de Heere je heeft geleid tot kennis van de waarheid en tot het samenkomen in een gemeente. Ja, het is heel verdrietig dat er zoveel kerkelijke verdeeldheid en verwarring is. Daar mogen we ons wel voor schamen. Ook het gebrek aan begrijpelijke taal vind ik verdrietig. Uiteraard zijn er een aantal woorden en uitdrukkingen die gebruikt moeten worden. Het is belangrijk om dingen uit te leggen en onnodig moeilijke woorden te vermijden. Contact met mensen buiten de kerk in binnen- of buitenland kan ons helpen om dit te beseffen. 

Praten over zwaar en minder zwaar in de kerk is al helemaal lastig. Wat bedoelen we met zwaar? Gaat het dan om dingen aan de buitenkant? Bepaalde gewoontes? Of luisteren we vooral naar een aantal termen in de prediking? Soms lijkt iets zwaar, maar is het dat helemaal niet. Ik bedoel dat er een situatie kan zijn waar men zwaar wil zijn, maar rustig onbekeerd wil doorleven. Dat maakt het zo lastig dat ik me goed kan voorstellen dat je hier vragen over hebt. Daarom is voor mij het zoeken naar de waarheid van de Bijbel steeds belangrijker geworden.

Ik ben dankbaar om te lezen dat je tot tevredenheid een plek hebt gevonden in een evangelisatiepost van de Gereformeerde Bond. Intussen probeer je nu de kritiek te begrijpen op de Gereformeerde Bond en het in twijfel trekken van het heil van gemeenteleden. Zelf heb ik ook mijn plaats in de Gereformeerde Bond. Dat geeft me meer vrijmoedigheid om er eerlijk en kritisch naar te kijken. Ik denk dat we moeten vaststellen dat de Gereformeerde Bond behoorlijk breed is geworden. Daar komt bij dat mensen vaak geneigd zijn om alles over één kam te scheren. Daarom zou de kritiek op de Gereformeerde Bond waarheid kunnen bevatten, maar niet voor elke situatie. Mogelijk ook niet voor jullie evangelisatiepost.

Volgens mij is er een stroming binnen de Gereformeerde Bond waar de noodzaak van wedergeboorte niet helder klinkt. Het aanwijzen van zonde en schuld, om mensen te ontdekken aan hun verlorenheid, gebeurt lang niet altijd zoals het zou moeten. Daardoor staat Christus als Borg en Zaligmaker niet centraal in de prediking. Er ontstaat steeds meer de gedachte dat iedereen binnen de gemeente het ware geloof in Christus heeft. Dan gaat het er in de prediking vooral om dat de mensen horen hoe ze als christen moeten leven. De rest is verondersteld en gepasseerd. Ik denk dat het terecht is om dit gevaar te signaleren.

Naar mijn overtuiging moeten we de rechtvaardiging van de zondaar door het geloof alleen, als kernpunt in de prediking vasthouden en van daaruit een weg van heiliging aanwijzen door de kracht van het geloof in Christus en door de Heilige Geest in ons. Ook voor degenen die de genade van Christus kennen, blijft het wonder van de rechtvaardiging een bron van dankbaarheid waardoor ze voor de Heere willen leven en tegen de zonde strijden. De gedachte dat het wel goed komt omdat je gedoopt bent, deel hebt aan het verbond en bij de gemeente behoort, is misleidend voor zielen. We hebben een verandering van ons hart nodig door het gelovig zien op Christus in berouw over onze zonden.

Er zou ook onterechte kritiek kunnen zijn. In reformatorische kringen bestaat de gedachte dat de verkiezing zodanig voorop geplaatst moet worden, dat er geen oproep tot geloof en bekering mag klinken. Of dat elke oproep uitgeschakeld moet worden door er meteen bij te zeggen dat we het zelf niet kunnen. De oproep moet wel degelijk klinken en die moet ons uitdrijven naar Christus om door Hem zalig te worden. Dat leren de Dordtse Leerregels ook duidelijk. Waar in de prediking geen duidelijk onderwijs en zorgvuldige formulering is, worden zaken makkelijk uit zijn verband gerukt en uit evenwicht gebracht. Daardoor ontstaat helaas veel onterechte kritiek. Er wordt ook veel nagepraat terwijl men niet goed weet waar het over gaat.

Mijn advies is, laat je niet van de wijs brengen door kritische en verwarrende stemmen. Houd aan in het biddend onderzoeken van Gods Woord. Leef in het vertrouwend zien op Christus en het nederige berouw over je eigen zonden. De Heilige Geest zal zo het zaligmakende geloof sterker en vaster maken. De vrede van God zal zo meer en meer je hart vervullen en je zult God daarvoor de eer en dank geven.

Met een hartelijke groet,
Ds. J. A. van den Berg
Sint Anthoniepolder

Dit artikel is beantwoord door

Ds. J.A. van den Berg

• Geboortedatum:
  04-02-1967
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Sint Anthoniepolder
• Status:
  Actief

71 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven