Vraag
Ik ben heel erg bezig met alle verschillende visies op de Bijbel. Daarbij heb ik een paar vragen.
Allereerst gaat het over bekering. In ‘zware’ kerken wordt de nadruk erop gelegd dat we onszelf niet kunnen bekeren. Alleen God kan ons trekken om in Zijn genade te delen. Als ik dat vergelijk met de boodschap die uit een evangelische richting komt, hoewel ik het idee heb dat veel reformatorische mensen er ook zo over denken, dan hoor ik daar dat ik het ‘cadeau’ van genade alleen nog maar hoef aan te nemen. In dat geval ben ik bekwaam om de genade aan te nemen. Hoe zit dat? Ik denk dat het een hele belangrijke vraag is, omdat ik me afvraag of je Jezus kunt aannemen (volgens die tweede visie dat je dat kunt), maar uiteindelijk toch niet bekeerd zijn.
Dan mijn tweede vraag, die ook met die eerste te maken heeft. Ik heb de uitleg van de Viervoudige Staat gelezen (Boston), die zegt dat we door en door kwaad zijn. Betekent dit dat we niet in staat zijn om iets goeds te doen, behalve als we bekeerd zijn? We kunnen toch bijvoorbeeld wel liefhebben, denk aan een huwelijk. Er zijn toch nog restjes goede dingen uit het paradijs in ons achtergebleven?
Dit allemaal, en nog veel meer vragen waar ik u niet mee zal belasten, houdt me bezig omdat ik graag de waarheid wil weten. Hoe weet ik dat ik de waarheid heb, als er zoveel andere waarheden zijn, waarvan anderen weer overtuigd zijn dat het dé waarheid is? Misschien ben ik daarin te krampachtig, maar ik ben er ook van overtuigd dat die vragen zo belangrijk zijn, omdat ze het verschil kunnen maken tussen hemel en hel.
Antwoord
De vraag die je me via het platform Refoweb voorlegt is zeer complex. Het is me in het bestek van dit antwoord niet mogelijk op elk detail in te gaan. Over waar het ten diepste om gaat: De toe-eigening van het heil zijn boeken vol geschreven in de afgelopen eeuwen, zoals het boek van Boston dat je noemt tot aan zeer recente uitgaven over dit onderwerp. Een punt dat onder christenen van links tot rechts overigens ook wel een geschilpunt zal blijven, omdat er geen eenduidig leerstelling antwoord op is te geven.
Dat komt omdat God met elk mensenkind Zijn eigen unieke weg gaat. Zonder zich daarbij wat aan te trekken van onze leerstellingen en dogma’s. De Geest van God is vrij om te werken hoe Hij wil. Laat zich niet binden door wat wij mensen kunnen begrijpen en laat zich niet inperken door onze logica.
Eén punt vanuit je vraag wil ik wel voor het voetlicht halen. Je spreek diverse keren over “bekering” en “bekeerd zijn”. Dat is meen ik ook wel de kern van het probleem dat je aansnijdt. Je spreekt namelijk over bekering als een omslagpunt in het leven van een mens. Daarna ben je bekeerd en zit het wel goed (ik chargeer voor de helderheid even).
Dat is niet de manier zoals de Bijbel spreekt over bekering. Als de Schrift over bekering spreekt dan is dat eenvoudig: omkeren of terugkeren. En dat is in de Bijbel niet een éénmalige gebeurtenis, niet een momentopname, maar een dynamisch gebeuren. Eenvoudiger gezegd: In de Bijbel is bekering: dagelijkse bekering. Dat wil zeggen dat ieder mens gehouden is dagelijks in gebed en schuldbelijdenis, maar ook met dankbaarheid tot God terug te keren. Dagelijks terug naar God om onze dwalingen en zonden te belijden en Hem te eren en te danken voor wie Hij is en wat Hij geeft. Dat is bekering. God beveelt en gebied ons tot Hem steeds terug te keren. Dat is dus voor een mens (ook een zondig mens) zeer wel mogelijk om terug te keren tot God. Zelfs een ongelovige kan zich tot God bekeren.
In de Bijbel lezen we voor het begrip, waarvoor je het woord bekering gebruikt een ander woord. Namelijk: Wedergeboorte! Dat is, eigenlijk zegt het woord dat ook al, dat is het moment waarop je opnieuw geboren wordt en het nieuwe leven met God begint. Dat kunnen we niet zelf. Niemand kan zichzelf geboren laten worden. Niemand wekt zichzelf tot leven. Dat doet God in Zijn verkiezende genade.
Je moet dus niet meer spreken over “bekeerd zijn” maar “opnieuw geboren zijn.” Zoek in de Bijbel naar het woord wedergeboorte om antwoorden te vinden op grote delen van je vraag. Dat is ook de grote vraag die we moeten stellen als het in ons leven gaat om onze eeuwige bestemming: Ben ik een wedergeboren christen? (bekeren moet je je elke dag, ook NA de wedergeboorte). Ik zou zeggen lees vooral Johannes 3, het gesprek van Jezus met Nicodemus over de wedergeboorte.
Twee korte dingen nog:
1: Wie is een wedergeboren mens? Dat is een gelovige!! Door het geloof worden we opnieuw geboren. Geloof is twee dingen: Het is 100 procent gave van God EN het is 100 procent daad van de mens. Het gaat in het geloof om het kennen van God en het vertrouwen op Zijn beloften (aanbieden en aannemen zoals je het in je vraag formuleert).
2: Het wordt niet van ons gevraagd dat we dag datum en uur van onze wedergeboorte kunnen aanwijzen. Dat weet een pasgeboren baby ook niet. Pas later ga je inzien wanneer en hoe en langs welke wegen God je geleid heeft. Pas op voor allerlei redeneringen die voorschrijven langs welke stappen en staten en standen dat allemaal moet en zal gebeuren! God gaat met elk mens Zijn eigen ongekende gang.
Ik wil het hierbij laten. Me dunkt weer stof genoeg om over na te denken. Als laatste advies zou ik je willen meegeven. Zoek het niet al te zeer bij allerlei waarheden maar bij de ene Waarheid van het Woord. Daar spreekt God en Hij heeft maar één doel, dat we niet verloren zullen gaan maar ons bekeren tot Hem en tot de kennis van Zijn Waarheid zullen komen. Daarvoor gaf Hij Zijn Zoon en daartoe gaf Hij Zijn Geest.
Vriendelijk groet,
Ds. J. J. van Holten, IJsselstein
Dit artikel is beantwoord door
Ds. J.J. van Holten
- Geboortedatum:22-12-1956
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:IJsselstein
- Status:Inactief
