Vraag
Ik vraag me al langere tijd af wat voor ons heidense christenen het doel van het Oude Testament is. Er staan uiteraard veel verhalen in waar we van kunnen leren en het leert ons over wie God is, maar de teksten die erin staan zijn oorspronkelijk geschreven voor Israël. In de Psalmen staan bijvoorbeeld schitterende stukken over Gods bescherming en nabijheid. Bijvoorbeeld deze verzen uit Psalm 91 die heel duidelijk de bescherming van God laten zien. Of het bekende stuk Jesaja 53:4-6.
Mogen wij dit als niet-Joden wel op ons betrekken? Mogen we in de kerk wel die psalmen zingen die eigenlijk helemaal niet geschreven zijn voor en over ons? Of is op ons alleen het Nieuwe Testament van toepassing? En zo niet, waar in de Bijbel wordt nu precies de omslag duidelijk dat het Woord niet langer alleen voor de joden bedoeld is?
Antwoord
Beste vraagsteller, het is goed om onderscheid te maken tussen de betekenis van Bijbelteksten voor het volk Israël en voor de gemeente van Christus uit de heidenen. Maar dit onderscheid hoeft niet te betekenen dat het Oude Testament (OT) voor de christenen uit de volkeren geen betekenis heeft. We kunnen namelijk het Nieuwe Testament (NT) nooit goed begrijpen en de betekenis er van peilen zonder het Oude Testament. De vele citaten uit het OT in het NT zijn daarvan een sprekend bewijs. Veel teksten in het OT zijn in het NT vervuld. De Bijbel is het ene Woord van God, waarin OT en NT wel onderscheiden zijn, maar niet van elkaar gescheiden kunnen of mogen worden.
Jezus de Messias/Christus is de Redder voor het Joodse volk, ja dat eerst, maar ook voor de volkeren. De gelovigen uit de volkeren worden zalig door het geloof in de Messias van Israël, die God de Vader ook gegeven heeft voor de volkerenwereld (Johannes 3:16). Vanuit Romeinen 4 mogen we zeggen dat de gelovigen uit de volkeren ook Abraham als Vader der gelovigen hebben. Zo is er verbondenheid tussen gelovigen uit de volkeren en de Vader van alle gelovigen, Abraham.
Als psalmen gezongen zijn door gelovigen van het OT, dan mogen de psalmen ook gezongen worden door de gelovigen uit het NT. Het is namelijk het geloof wat de verbindende schakel is. Teksten uit het OT mogen en moeten ook door de gelovigen van het NT (ook uit de volkeren) gelezen worden, want ze behoren tot het gemeenschappelijke geloofsgoed van alle gelovigen in Christus Jezus.
De verbreding van de betekenis van het OT gaat dus via Jezus Christus. Hij laat het evangelie verkondigen aan Joden en heidenen. Hij leert door de apostelen om het Woord van God, OT én de brieven, te accepteren als gezaghebbende woorden van God. Volgens Efeze 3:6 namelijk dat de heidenen mede-erfgenamen zijn en tot hetzelfde lichaam behoren en mededeelgenoten zijn van Zijn belofte in Christus, door het Evangelie, is het duidelijk dat heiden-christenen en Joodse christenen bij elkaar horen en beide leven van Gods genade in Christus en de vervulling van Gods beloften in Christus.
Nu moeten we bij de verschillende teksten wel opletten of er bepaalde aspecten in een bepaalde tijd en situatie behoren of dat ze speciaal betrekking hebben op het Joodse volk. Zo mogen we Jesaja 53 wel op onze situatie betrekken (zoals je dat ook leest in Hand. 8), want het gaat om hun en onze Redder: Jezus de Messias. Maar de belofte van het land Kanaän voor het volk Israël wordt nooit een belofte voor de heidenvolken. Teksten waarin God belooft dat Hij aan Zijn volk zal gedenken en dat Zijn volk voor eeuwig Zijn erfdeel is, hebben betrekking op het volk Israël. Maar vergelijkbaar mogen we zeggen: Zij die in de hand van Jezus Christus zijn, zullen daar nooit uit gerukt worden (Joh. 10:28 en 29).
Ds. A. Jonker
Dit artikel is beantwoord door
Ds. A. Jonker
- Geboortedatum:29-03-1954
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Putten
- Status:Actief
