Vraag
Sinds enkele jaren weet ik voor mezelf zeker dat ik homo ben. Ik heb dit niet openbaar gemaakt naar veel mensen, enkele goede vrienden weten dit wel en ook mijn ouders. Ik ben nu 21 jaar en ik merk dat er een ding is wat heel moeilijk wordt. En daar wil ik graag een vraag over stellen.
In de weekenden ga ik nu regelmatig met vrienden op pad, naar een jongerenavond o.i.d. Mijn vrienden hebben nu ook geen verkering en we kunnen dus lekker met elkaar weg. Alleen er komt een tijd dat ze dat wel krijgen. Ze zijn er wel mee bezig, zeg maar, dus het kan zomaar gebeuren... Alleen, ik ben daar enorm bang voor. Bang om hen als vriend te missen en vooral: om dan dus echt te constateren dat het voor mij niet is weggelegd, verkering.
Hoe kan ik hier het beste mee omgaan? Moet ik hoop houden dat ik ooit de ruimte krijg van God dat ik verkering krijg met een vriendin en daarmee het leven doorgaan? Of moet ik me ergens anders op richten? Ik weet het niet zo goed en dat maakt me erg onzeker en vooral angstig en ongerust over mijn toekomst.
Antwoord
Beste vragensteller, Fijn dat je ons om raad vraagt. En goed dat je sommige vrienden en je ouders in vertrouwen hebt genomen. Een vriendengroep is voor pubers en ook voor jong volwassenen heel belangrijk. Je hebt goed contact met elkaar, zoals je aangeeft. Maar als je (goede) vrienden verkering krijgen, komt dat meisje wel op de eerste plaats te staan. Al is het van belang goede vriendschappen te onderhouden, de verhouding wordt anders – zeker als je vrienden gaan trouwen en een gezin stichten.
Ik kan me voorstellen dat je daar bezorgd om bent. Want als iedereen om je heen een relatie met een meisje aangaat, wordt jouw isolement groter; word je meer op jezelf teruggeworpen en kan jouw anders-geaard-zijn heftiger gaan opspelen. Je zou daardoor zelfs in een negatieve spiraal terecht kunnen komen. En dat moet niet. Daarom is het goed dat je deze ontwikkeling onder ogen ziet.
Zoals jij het zegt, zo zal het in de toekomst inderdaad gaan. Maar focus daar niet teveel op! Staar je er in ieder geval niet blind op. Want jij mag er zijn van God en voor God, met je geaardheid. Fijn dat je ook rekent met de ruimte die de Heere je zou kunnen geven voor een vriendin of vriend. Heel belangrijk dat je het hierin van de Heere verwacht. God kent je diepste zijn. Een mens, ook een goede vriend kan dat niet zo peilen als God (Spreuken 14:10). Een man die vrienden heeft kan het best nog slecht vergaan. Maar een echte (boezem)vriend kan geestelijk dichterbij komen dan een broer/familielid. Zie Spreuken 17:17 en 18:24 (let ook op de uitleg in de Kanttekeningen SV). De Bijbel wil er dit mee zeggen: geestelijke banden kunnen dieper gaan dan bloedbanden. Let bijvoorbeeld op wat David zegt over zijn vriendschap met Jonathan in 2 Sam. 1:26!
Juist ook bij een homofiele geaardheid is echte vriendschap heel belangrijk. Een ‘zielemaatje’ hebben als ik het zo mag zeggen. Die wens ik je toe. Want het is niet goed dat de mens alleen is, heeft God gezegd. Zo’n echt vriendschappelijk contact geeft vrede aan je diepste zijn en je persoonlijkheid. En kan eenzaamheid voorkomen en je bewaren voor een afglijden naar de zgn. genotscultuur van de huidige samenleving. Daar heeft God je niet voor over. Hij is het Die ons Zijne vriendschap biedt! Hij kent in de Zaligmaker als geen ander onze diepe binnenkant en wil daar door Zijn lieve Geest op een heel bijzondere manier in meekomen (Hebr. 2:10, 17 en 18). Wie dat gelovig meemaakt, staat verwonderd dat de Heere van jouw concrete situatie afweet. En er genadig in voorziet! Die geestelijke ontmoeting en versteling wens ik je van harte toe. Op en om Goede Vrijdag!
De Heere zegene je!
Groet, ds. H. H. Klomp
Deze vraag werd ook besproken in het programma 'Pastorie online':
Dit artikel is beantwoord door
Ds. H.H. Klomp
- Geboortedatum:05-04-1949
- Kerkelijke gezindte:Christelijk Gereformeerd
- Woon/standplaats:Veenendaal
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Met emeritaat sinds januari 2017.
Bekijk ook:
