New age springlevend...ook in de kerk

Aan Gerard Slurink. Ik heb de studie 'De valse eenheid in de muzikale eindtijd' bekeken en ik schrok er van. Er wordt wel eens gezegd: “Het meeste voor Elvis verlichtte de geest, maar wat met Elvis komt dat ontwricht de geest.” Daarom vroeg ik mij af: is de populaire oecumenisch-christelijke muziekbeweging, als Sela, Casting Crowns, Buwalda, Lecray en eigenlijk geheel de breedte van de christelijke muziek, besmet met de geest van de antichrist of occultisme?

Toen ik tot het geloof kwam was “Nederland Zingt” soms een middel om tot rust te komen als ik mij aangevallen voelde, maar daarom schrok ik hier juist heel erg van. Zonde en genade kunnen in sommige teksten best in balans zijn, maar er heeft dus ook heel veel te doen met de toekomstvisie op de maatschappij. Het neigt soms geheel naar New Age, lijkt het. Kunt u mij hier meer over vertellen? 

Een 24-jarige jongeman.

Beste vraagsteller,

Je stelt een goede maar ook erg lastige vraag. Om hier een antwoord op te kunnen geven moet ik breder kijken dan de hedendaagse christelijke muziek. Het wordt dan ook een wat langer antwoord. Desondanks kan ik hier slechts een paar zaken aanstippen, waarvan ik echter meen dat die belangrijk zijn om die te onderkennen. Waar anderen hele boeken over vol hebben geschreven kan ik onmogelijk in een paar alinea's samenvatten. Maar het belangrijkste is denk ik om patronen te leren herkennen die gevaarlijk zijn zodat je je daar niet in laat meevoeren. En in plaats daarvan te blijven bij het eenvoudige geloof in de Heere Jezus (2 Kor 11:3-4).

Je hebt goed opgemerkt dat geloof ook te doen heeft met bijvoorbeeld de toekomstvisie op de maatschappij. En nog met veel dingen. Vooral met leugen en waarheid, met verwachtingen en hoop. Geen valse hoop, zoals de valse profeten in het oude testament het volk Israël gaven en wat velen van hen graag hoorden, maar met een vaste hoop die is verankerd in de woorden van de Heere Jezus. Want geloof is geloof in de Heere Jezus. En dat geloof heeft inhoud, scherpe en onderscheidende inhoud. En geloof betekent luisteren en gehoorzamen. Waar geen luisteren en geen gehoorzaamheid is, is ook geen geloof. Het gaat om gehoorzaamheid in het blijven in de woorden van de Heere Jezus (Joh 8:30-31).

Een vaak gehoorde uitspraak die je misschien wel kent is: “Niet de leer, maar de Heer.” Dat zijn lege onzinwoorden die passen in de denkwijze waar ik hieronder verder op zal ingaan, want zonder leer heeft het woord 'Heer' geen inhoud. Zoals Jezus zelf zegt: “Waarom noemt u Mij Heere en doet niet wat Ik zeg?” (Lukas 6: 43-49). Dat is waar je een goede boom aan herkent: iemand die luistert naar naar alles wat de Heere Jezus heeft gezegd en die zich daar in alle zwakheid voor 100 procent op wil richten. Die alles wat de Heere Jezus heeft gezegd serieus neemt, ook als het aanstootgevend en onderscheidend klinkt. Want dat is waar de schat van zijn hart is, bij de Persoon en de woorden van de Heere Jezus. Zoals Petrus Jezus keer op keer weer aanklampt: “Heere, naar wie anders zullen wij heengaan? U hebt woorden van eeuwig leven” (Joh 6:66-68). De Heere Jezus is voor hen hun enig houvast. En de vrucht die daar uit voorkomt is de vrucht aan de wijnrank die in de ware wijnstok zit (Joh 15).

Bij New Age gaat het kort gezegd om het tot stand komen van het watermantijdperk. De gedachte hierachter komt uit de astrologie en is dat de zon telkens een cyclus doorloopt van 26.000 jaar. Deze cyclus wordt onderverdeeld in twaalf tijdperken die elk onder de invloed van een teken van de dierenriem (de virtuele baan van de zon) staan. Het vissentijdperk is volgens hen zo'n 2000 jaar geleden begonnen en het waterman tijdperk (en daarmee een nieuwe cyclus, een 'new age') staat nu voor de deur. Dit even als achtergrond dat je verder weer vergeten kan, belangrijker is wat de verwachtingen zijn voor dit tijdperk en wat er dus wordt nagestreefd. Want het is niet alleen een bepaalde tijdsperiode, het wordt vooral gezien als een volgende fase in de ontwikkeling van de mens.

Om het enigszins overzichtelijk te houden wil ik op twee zaken ingaan die denk ik belangrijk zijn om te onderkennen, omdat deze het denken van veel mensen hebben beïnvloed, ook binnen de kerken en zeker ook in oecumenisch-christelijke muziekbeweging. Deze twee zaken zijn synthese en gnostiek.

Belangrijk voor deze 'new age' is de synthese. Alles is energie en we zijn met zijn allen één bewustzijn en behoren tot één kosmische familie, zo wordt er gedacht. Het zou het tijdperk moeten worden van het algemene belang, van het samen delen en van geestelijke ontwikkeling. De mens wordt opgetild tot een hoger niveau waarbij het zal draaien om liefde en eenheid.

"All you need is love" en "Imagine there's no heaven, it's easy if you try, no hell below us, above us only sky, imagine all the people living for today, imagine no possessions, I wonder if you can, no need for greed or hunger, a brotherhood of man, you may say I'm a dreamer, but I'm not the only one, I hope some day you'll join us, and the world will be as one", zongen de Beatles en John Lennon en velen zingen hen dat nog steeds na, meer dan ooit. De boodschap van liefde en eenheid hoor je overal om je heen. Maar het is een valse liefde en een valse eenheid die een valse en verleidelijke imitatie is van de ware eenheid en de ware liefde die we alleen vinden in en door de Heere Jezus Christus. Het is een nieuwe toren van Babel.

De synthese zien we ook in de dialectiek van Hegel, een Duitse filosoof uit de 19e eeuw die grote invloed had op bijvoorbeeld het marxisme. Dialectiek op zich is al ouder maar kenmerkend bij Hegel was dat in de synthese de tegenstelling (these en antithese) wordt opgeheven. We zien datzelfde ook in de New Age alhoewel dat verder teruggaat dan Hegel. In de synthese worden tegenstellingen opgeheven. Want New Age wil eenheid en de wereld is verdeeld en de verdeeldheid moet worden opgelost in de synthese.

Door de eeuwen heen was de antithetische benadering gangbaar. Simpel gezegd houdt dat in dat zwart niet wit is en wit niet zwart is. Als iets wit is kan het niet zwart zijn en als iets zwart is kan het niet wit zijn. Deze tegenstelling wordt nu opgegeven door de synthese. In de synthese kan wit zwart zijn en kan zwart wit zijn. En hoe kan dat? Men zegt door naar een hoger denkkader te gaan, maar in feite is het door vaag te worden en inhoud op te geven.

Als illustratie de volgende these: het verkeerslicht stond op rood. Hierbij past de antithese: nee, het verkeerslicht stond op groen. Wie heeft er gelijk? Volgens de antithetische benadering kan niet beide waar zijn. Maar volgens de synthetische benadering wel, namelijk: het verkeerslicht brandde. Door het loslaten van inhoud en het vager worden kun je ze samen voegen. De gedachte hier achter is dat het er niet toe doet of het verkeerslicht rood of groen was, het enige wat van belang is dat het brandde. Dit wordt dan gezien als een hoger denkkader.

Nu hebben we de these: het verkeerslicht brandde. Dit brengt de antithese: het verkeerslicht brandde niet. Hoe combineren we beide? Door een nog vagere synthese: er was een verkeerslicht. Nog meer inhoud is opgegeven. Nu hebben we de these: er was een verkeerslicht. Dit brengt bijvoorbeeld de antithese: het was geen verkeerslicht. Voegen we deze samen dan krijgen we bijvoorbeeld de synthese: er was iets. En bij deze these past de antithese: er was niets. Voegen we deze twee samen dan krijgen we de synthese: was er iets?

Je ziet het patroon. Van het duidelijke “het verkeerslicht stond op rood” zijn we aangeland bij het vage “was er iets?” En dit is dan het hoogste denkkader. Het antwoord op deze vraag doet er niet meer toe. Die mag iedereen beantwoorden zoals hij of zij dat wil zolang je maar geen waarheid claimt. Let er maar eens op hoeveel je dit verschijnsel en deze manier van denken overal om je heen tegenkomt. Met name als het gaat om geestelijke zaken en geloofszaken. En heel veel teksten van moderne christelijke muziek hebben dit denken als achtergrond. Je kan zulke teksten vrij interpreteren zoals je wilt. Er is vrijwel geen inhoud, zeker geen onderscheidende inhoud. Er is alleen maar een vage ‘feelgood’ inhoud. En je komt dit denken ook tegen in veel kerken en onder veel christenen, of mensen die zich christen noemen.

Het is niet zo dat mensen die zo denken in alle opzichten synthetisch denken. Het kan goed zijn dat ze op andere gebieden wel antithetisch denken, bijvoorbeeld als het gaan over het klimaat of over de aanpak van een maatschappelijk probleem of andere dingen. Maar vooral als het om geloofszaken gaat wordt de knop ineens omgezet en wordt het denken synthetisch.

Je kan ook niet argumenteren met iemand die synthetisch denkt. Als jij zegt: “het stoplicht stond op groen” dan antwoordt zo iemand: “het stoplicht brandde” en daar blijft hij bij. Jij kan dan zeggen dat dat op zich klopt, maar dat er meer gezegd kan en moet worden, maar zo iemand zal weigeren af te dalen naar een ‘lager denkkader’ want hij is er werkelijk van overtuigd dat hij op een hoger denkkader zit. De argumenten waarom het licht groen of rood was doen er voor hem helemaal niet meer toe. Het enige dat fout is in zijn ogen is dit hogere denkkader, deze synthese, af te wijzen. Je kent vast wel hoe vaak de “niet oordelen”-tekst uit Mattheus 7:1 wordt misbruikt. In feite is dit ook niets anders dat de synthetische benadering. In dit denken is er ook nooit een argument of hetgeen waarover gesproken wordt nu goed is of fout is en waarom. Het enige dat gezegd wordt is dat daar geen uitspraak over mag worden gedaan en zeker geen claim tot waarheid.

Mensen die synthetisch denken spreken vaak ook uit twee kanten van hun mond. Ze zeggen het ene en ook het andere, soms afhankelijk van het publiek waar ze voor staan, en zien daar niets kwaads in. Ze zullen het evangelie niet ontkennen. Tegelijkertijd zullen ze allerlei dingen zeggen of toestaan die compleet wat anders zeggen. En ze denken dat ze daarmee in een hoger denkkader zitten. Let daar eens op en je zult zien hoe je dat overal om je heen tegenkomt, vooral wanneer het om geloof gaat.

Voor velen is (een) geloof in (een) God al genoeg. Maar een Bijbels geloof omvat veel meer en is veel specifieker, het gaat om de God de Vader van de Heere Jezus Christus, die de enige Weg is, de zaligheid is in geen ander, want er is onder de hemel geen andere Naam onder de mensen gegeven waardoor wij zalig moeten worden (Hand 4:12) en om nog veel meer dingen. Een geliefde term is nu om ‘inclusief’ te zijn. Maar de Bijbelse boodschap is in hoge mate exclusief. De nodiging gaat weliswaar breed uit maar de weg is smal.

Als illustratie een boodschap van de huidige Paus van begin dit jaar: 

Dit is de New Age gedachte. Zoiets kan je alleen zeggen als je alle Bijbelse inhoud loslaat. Er is niets tegen vrede en gerechtigheid, maar dit is een valse vrede en gerechtigheid. Dit is niet de vrede en de gerechtigheid van God.

En natuurlijk is deze eenheid een illusie. Deze eenheid zal nooit voortkomen uit een zondige mensheid. Maar daar is het de satan, die er achter zit, ook niet om te doen. Het is hem te doen om de mensen weg te trekken van Gods Woord, weg te trekken van wat God heeft gezegd, met een verleidelijke en goed klinkende leugen waarvan mensen zeggen: wat is daar mis mee? Wat er mis mee is, is is dat het los is gemaakt van de God van de Bijbel en van wat Hij gezegd heeft.

Misschien herken je hier ook jezelf wel in, want we worden zo snel ergens in meetrokken. Als dat het geval is, is het zaak om weer antithetisch te leren denken, want de Bijbel is antithetisch. Dit betekent niet dat we over alles een strijd moeten aangaan en geen compromissen kunnen aangaan wanneer het over sommige praktische en niet-essentiële zaken gaat. Maar een compromis is wat anders dan een synthese. Bij een compromis blijft de antithese bestaan maar kies je ervoor de tegenstelling niet tot een hindernis te maken. En dat kan bij niet-essentiële zaken, waarin beide partijen op antithetische wijze op grond van argumenten uit de Bijbel tot een andere conclusie komen. En daar kan je dan met elkaar argumenten voor of tegen over uitwisselen. Maar in de synthese wordt de tegenstelling opgeheven door inhoud op te geven, en doen de argumenten voor of tegen er niet meer toe, en verdwijnt Bijbelse inhoud omdat dat als niet ter zake doende wordt beschouwd. En daarmee wordt effectief wat God heeft gezegd aan de kant gezet.

De Bijbel is duidelijk antithetisch in vele opzichten. Goed en fout worden in heel veel zaken helder onderscheiden. Maar in een denken dat wordt beheerst door de synthese moet dat losgelaten worden. Formeel wordt de Bijbel niet verworpen, maar beetje bij beetje wordt het Bijbelse gezag aangetast. “De Bijbel bevat veel fouten”, “Dat is jouw persoonlijke interpretatie en dat is ook maar een interpretatie”, “Je moet God niet in een hokje stoppen”, “God is groter dan de Bijbel’, “Niemand heeft de waarheid in pacht”, enzovoort, enzovoort. Banale uitvluchten die worden gebruikt als rechtvaardiging om door te kunnen gaan met de praktijken waar het hart naar uitgaat. En leugens van de satan die een variatie zijn op “Is het echt zo dat God gezegd heeft...” En velen worden hiermee misleid omdat het zo tolerant klinkt.

Het tweede punt waar ik op wil ingaan is de gnostiek, waar bij het gaat om het kennen van het verborgene. Ik ga hier verder niet in op het gnosticisme, wat een breder onderwerp is, maar wil vooral kijken naar enkele gnostieke elementen die je tegenkomt in veel kerken en in de moderne christelijke muziek.

Belangrijk bij de gnostiek is het kennen. De vraag hier is: hoe kan ik God (of voor anderen ‘het goddelijke’) kennen? De Bijbel leert duidelijk dat God zich heeft geopenbaard via de middellijke weg. Door Zijn Schepping kunnen we weten dat Hij er is (Rom 1:20). En daarnaast heeft Hij gesproken. Hij heeft gesproken door Zijn profeten en ten laatste door Zijn Zoon, de Heere Jezus (Hebr 1:1). Deze hebben gesproken in de Naam van God en dit is voor ons opgeschreven in de Bijbel. En omdat Hij heeft gesproken weten we wie Hij is en wat Zijn wil is. En deze boodschap wordt ons verkondigd. En het geloof is door het gehoor(zamen) van deze boodschap (Rom 10:8-17).

In de gnostiek gaat het echter om een onmiddellijk kennen, een mystiek kennen, een ervaren, een direct contact met God (of het goddelijke) buiten Gods Woord om. Niet allen in de gnostiek geloven in een God of in een goddelijk wezen, ze kunnen bijvoorbeeld ook geloven dat God in alles is (pantheïsme), of dat het goddelijke in onszelf zit, en er zijn allerlei variaties op dat gebied. Maar kern hier is de onmiddellijke weg tot God (of het goddelijke) via de mystiek. Het mag duidelijk zijn dat dit de weg opent naar het rijk van de demonen.

Dit heeft zich op (ten minste) twee manieren genesteld in de kerk :

1. door de Rooms Katholieke Kerk die er reeds eeuwen lang vele mystieke praktijken op na houdt en

2. door de charismatische beweging, in het bijzonder de derde golf, die opkwam begin jaren negentig en de vele veranderingen, ook in de christelijke muziek, teweegbracht. De nadruk op ervaring en de extase die je daar ziet zijn niets anders dan vormen van gnostiek. Dit gaat vaak onder de noemer van de Heilige Geest en velen proberen dat te verdedigen met een valse tegenstelling dat de kerk het werk van de Heilige Geest lang heeft ondergewaardeerd. Niets is minder waar, geen enkele christen door de eeuwen heen heeft ooit gedacht dat hij zonder de Heilige Geest kan. Een christen weet dat hij zonder de Heilige Geest geestelijk blind en dood is. Maar de vraag is wat de Heilige Geest precies doet en hoe Hij werkt en of dat wat je ziet in de charismatische beweging hetzelfde is als wat er gebeurde op de Pinksterdag of op andere momenten die beschreven zijn in Handelingen. En het is niet moeilijk te zien dat dat niet het geval is. Hier wordt de ervaring boven de middellijke weg van Gods Woord gezet. En dat leidt tot allerlei ellende waarbij het gezag van Gods Woord beetje bij beetje aan de kant wordt gezet. Overigens speelt dit ook vanouds in sommige gereformeerde kerken wanneer men meent iets bijzonders te moeten ervaren, op welke manier dan ook, en niet durft of niet kan of niet wil vertrouwen op het eenvoudige Woord van God alleen, hetwelk we kunnen vinden in de Bijbel. Gnostiek is al een probleem in de kerk vanaf het prille begin.

Dezelfde gnostiek zien we ook in allerlei andere zaken zoals vele bizarre zaken die je ziet bij de charismatische beweging maar ook in minder sensationeel lijkende zaken zoals contemplatief gebed en andere vormen van bidden waarbij het niet gaat om inhoud maar om mystiek, meditatie waarbij het niet gaat om het overdenken maar juist om het denken uit te schakelen, labyrint lopen en vele andere zaken. Vele van deze zaken of de ideeën erachter komen uit oosterse religies of uit het paganisme. En deze dingen worden op dezelfde manier gepraktiseerd binnen heel veel van wat onder de invloed staat van de Rooms Katholieke kerk of wat onder de invloed staat van de charismatische beweging of wat daar aan gerelateerd is, als in de New Age beweging. En deze vermengen zich steeds meer. En veel evangelische en gereformeerde mensen laten zich er in meenemen. Het syncretisme viert hoogtij.

In RK-kringen is bijvoorbeeld ook de vermenging met (Zen)boeddhisme of andere religies niet ongebruikelijk en wordt het zelfs aanbevolen. Google maar eens op “abdij zen” en je zult vele Rooms-Katholieke geestelijke centra vinden waar mensen heen gaan om tot rust te komen en waar openlijk Zenboeddhisme wordt gepraktiseerd en aanbevolen. Ik las op een van die sites: “Sinds het Vaticaans Concilie II (1962-1965) maken religieuze gebedsstromingen uit Oost en West vrijelijk kennis met elkaar en vinden ze elkaar in de spirituele eenheidservaring.” Dat is de New Age gedachte. Bekend is ook de “Day of Prayer” waar Paus Johannes Paulus II in 1986 samen bad met 160 religieuze leiders van allerlei religies, inclusief sjamanen (demonen aanbidders).

Je ziet hier ook weer de synthese. Tegenstellingen worden aan de kant geschoven. (Bijbelse) inhoud verdwijnt. En dit was geen eenmalig gebeuren, dergelijke zaken maken veelvuldig deel uit van de bezoeken van de paus waar ook ter wereld, zij het op kleinere schaal. Dit zijn slechts een paar voorbeelden maar wie op zoek gaat (bijvoorbeeld op een van de sites van het Vaticaan) komt van alles tegen. Dit kan alleen plaats vinden in een synthetisch denken waarbij wat de Bijbel zegt wordt losgelaten. En de hele oecumenische beweging gaat hier in mee en heeft hier geen probleem mee.

Al deze dingen zie je ook terugkomen in veel populaire oecumenisch-christelijke muziek, waar het draait om het ervaren van God met hulp van de muziek en waarbij Bijbelse inhoud grotendeels verdwenen is. Soms heel sterk, zoals bij Hillsong, en soms in iets mindere mate, maar het is bijna altijd aanwezig. De hedendaagse christelijke muziek begon met de Jesus People die voortkwam uit de tweede golf van charismatische beweging met de zogenoemde Jesus music. Deze muziek kreeg een verdere impuls met de derde golf waarin John Wimber en Vineyard muziek een grote rol speelden. Vele christelijke (jeugd)organisaties, zoals Youth for Christ en vele anderen, die voor die tijd nog grotendeels bijbelgetrouw wilden zijn, begonnen dit over te nemen in de hoop hier meer mensen mee te bereiken. Ook bijvoorbeeld bij de EO en andere organisaties begon een verschuiving plaats te vinden. En veel kerken, eerst vooral in Amerika en later wereldwijd, begonnen te veranderen. Langzaam begon het focus te veranderen van de boodschap van het evangelie van de vergeving van zonde, naar de gnostieke ervaring en later de boodschap van liefde en eenheid. Dit werd ook het patroon in veel moderne christelijke muziek. Sommigen verzetten zich hiertegen, maar het overgrote deel ging en gaat er nog steeds in mee. En in onze tijd is dit zo algemeen dat weinigen hier nog een probleem in zien. Maar het probleem is dat Bijbelse inhoud verdwenen is en daarmee de weg is geopend naar al het mogelijke. En die omschakeling gaat niet in één keer maar heel geleidelijk, beetje bij beetje.

Niet alle moderne christelijke muziek gaat hier in dezelfde mate in mee en staat niet alle in dezelfde mate onder deze invloed. En ook niet alle moderne christelijke muziek is verkeerd. Er zijn gelukkig nog liederen met een goede Bijbelse inhoud. Toch ben ik nog vrijwel niemand tegengekomen die een duidelijk standpunt in durft te nemen op dit gebied. Ik ken geen enkele bekende Nederlandse artiest die zich christen noemt en die zich durft te onderscheiden door bijvoorbeeld te weigeren te spelen op bijvoorbeeld een festival van Stichting Opwekking of iets dergelijks waar al deze dingen volop spelen. En evenzo ken ik maar heel weinig Engelstalige of andere artiesten die zouden weigeren te spelen op soortgelijke bijeenkomsten. En dat is een probleem, want daarmee is veel moderne christelijke muziek een paard van Troje geworden om bovenstaande dingen binnen te brengen, in het bijzonder ook omdat 1. de meeste moderne christelijke muziek uit charismatische en oecumenische kringen afkomstig is of daar banden mee onderhoudt, en 2. muziek sterk werkt op het gevoel en daarmee leidt naar de nadruk op ervaring.

Je vertelt dat toen je tot het geloof kwam “Nederland Zingt” soms een middel voor je was om tot rust te komen als je je aangevallen voelde. En ik neem aan dat je je afvraagt of dit ook besmet is. Als antwoord daarop zou ik willen zeggen dat bovengenoemde invloed daar ongetwijfeld ook aanwezig zal zijn. Maar dat betekent niet dat elk lied dat daar gezongen wordt ook verkeerd is. Er worden daar ook mooie liederen gezongen met rijke inhoud. Ik weet niet wat het precies was dat je tot rust bracht. Als dat een gevoel was dat werd opgewekt door de muziek, zou ik daar geen waarde aan hechten. Maar als het de inhoud van de tekst was, die de Bijbelse waarheden van zonde en genade in herinnering bracht, dan is daar niets mis mee. Want uiteindelijk hou je je dan vast, als het goed is en op een antithetische manier als het goed is, aan wat de Heere Jezus heeft gezegd. Als er bijvoorbeeld “Vaste rots van mijn behoud” wordt gezongen en je weer rust vindt in de inhoud van deze woorden dan is dat prima. Maar als je dit beleefde als een soort van gnostieke ervaring en daar troost uit haalde, dan zou ik daar heel erg mee oppassen en dat pad niet verder bewandelen. En verder zou ik er voor waakzaam willen zijn dat je bij "Nederland Zingt”, net zoals op heel veel andere plekken, een mix van zowel het een als het andere vindt.

Tot slot, velen denken dat de New Age beweging slechts een voorbijgaand iets was van een select groepje mensen met vreemde ideeën. Maar alhoewel de term wat uit de mode is, zijn de ideeën springlevend en wijd verbreid. Nu heet het spiritualiteit. Kenmerkend is dat de inhoud van wat je gelooft niet meer van belang is. Daar is iedereen vrij in. Het gaat om jouw persoonlijke ervaring en jouw beleving om in contact te komen met het hogere dat vele vormen heeft: Jezus, Boeddha, God, Allah of wat dan ook, of het kan ook iets zijn dat in jezelf zit, of allebei tegelijkertijd. Het maakt niet uit hoe je het noemt, in het ‘hogere denkkader’ komt het allemaal op hetzelfde neer. Welke religie of mix van religies je hierbij gebruikt doet er niet toe. Niet iedereen hoeft hetzelfde te geloven of te praktiseren, het gaat om eenheid en de liefde. En deze eenheid en liefde wordt bereikt door inhoud los te laten. Sommigen gaan hier verder in dan anderen, maar de essentie is hetzelfde. Deze nieuwe spiritualiteit is: eenheid en liefde zonder waarheid (bijbels gezegd: niet gefundeerd in Jezus), vrijheid, het tijdperk van Aquarius, geen regels en geen leer (of bijbels gezegd wetteloosheid) en persoonlijke beleving, het ‘aanraken’ van het goddelijke en ervaren van bovennatuurlijke krachten van wat voor aard en op welke manier dan ook (bijbels gezegd: afgoderij).

Je vraagt of deze muziek besmet met de geest van de antichrist of occultisme. De vraag hierbij is natuurlijk wat je precies verstaat onder ‘besmet’, maar het is geen vraag dat de satan rond gaat als een brullende leeuw op zoek naar wie hij zou kunnen verslinden en daarbij geen middel onbenut laat. En niet alleen met een harde aanval, maar ook met zachte verleiding. Zijn doel is ons weg te trekken van wat God heeft gezegd. De antichrist is komende en de geest van de antichrist is reeds 2000 jaar werkzaam. Gnostiek en occultisme zijn nauw aan elkaar verwant. Verschillende mensen hebben nauwkeurig de lijn van bijvoorbeeld Helena Blavatsky en haar theosofie tot bovengenoemde zaken en bijvoorbeeld de leer van veel New Apostolic Reformation apostelen gedocumenteerd en beschreven. Dus ja, de invloed is denk ik heel groot.

Maar we moeten ons hier niet blindstaren op de term New Age. Het gaat er niet om welke naam we er aan geven, het gaat er om dat we de verschijnselen herkennen en we ervoor waakzaam worden er niet in mee te worden genomen. En dit is belangrijk omdat iemand die op deze weg komt misschien nog wel in de Bijbel lezen zal, maar deze steeds meer zal gaan lezen op een heel andere manier. De Bijbel wordt als los zand en individuele teksten worden eruit gehaald en op een hele andere manier uitgelegd die de Bijbelse ontvouwing compleet mist. Ik meen dat het enorme belangrijk is de Bijbelse ontvouwing te leren zien, die loopt van Genesis 1:1 tot Openbaring 22:21. Alle dingen hangen daarmee samen, het is één verhaal waar alle lijnen samenkomen bij het kruis op Golgotha, waar alles vervuld werd en dat ten volle openbaar zal worden bij de wederkomst van de Heere Jezus Christus.

Ik zei al aan het begin dat we moeten blijven bij het eenvoudige geloof in de Heere Jezus. We kunnen lezen wat Hij heeft belooft in de Bijbel en we mogen, moeten zelfs, daar bij blijven en daar niet buiten treden. Dan hoeven we niets te vrezen. Zoek het niet in iets buiten Hem en ga niet mee met iemand die het wil zoeken in iets buiten Zijn woorden. Wees antithetisch in je denken zoals de Bijbel antithetisch is. En lees dan Gods woord om daardoor te worden opgebouwd en hou je vast aan de woorden van de Heere Jezus en blijf daar bij.

Ik hoop dat dit antwoord helpt.

Een hartelijke groet,
Gerard Slurink

Dit artikel is beantwoord door

G. Slurink

• Geboortedatum:
  12-02-1963
• Kerkelijke gezindte:
  Reformatorisch
• Woon/standplaats:
  Lahti, Finland
• Status:
  Actief

155 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven