Driftige man

Ik weet het echt niet meer. Mijn leven staat momenteel op zijn kop. Mijn man en ik zijn anderhalf jaar getrouwd. In onze verkering had hij ook al wel boze buien en was hij driftig. In ons huwelijk wordt dit erger. Hij zegt van me te houden, maar dit voel ik niet. Ook niet als ik aangeef dat ik het niet meer zie zitten zo. Uit onmacht wordt hij dan boos.

Ik weet niet meer wat ik moet doen. Het lijkt wel alsof hij een persoonlijkheidsstoornis heeft. Hij wil niet boos zijn, maar hij is het wel. Hij wil nog wel graag met mij vrijen, maar doordat ik geen liefde voel lukt het vrijen niet met hem. Wat voor hem weer voor heel veel woede zorgt. Ik zie het zo echt niet meer zitten met hem. Ik begrijp deze boosheid niet. Als je van iemand houdt doe je dit toch niet? Of kan je dit niet zo zeggen? Ook scheldt hij mij uit voor alles en nog wat. Soms duwt en slaat hij.

Beste mevrouw,

Wat een triest verhaal schrijft u, ik begrijp heel goed dat u het niet meer ziet zitten! Want al lezende lijkt het gedrag van uw echtgenoot van kwaad tot erger te gaan. En waar komt al zijn boosheid vandaan?

Wat u moet doen is het volgende: naar uw huisarts gaan en de situatie met hem/haar bespreken, waarna u vraagt om een verwijskaart naar verdere hulpverlening. Maatschappelijk werk, psycholoog of een vorm van relatietherapie in uw omgeving. Voor uzelf, wel te verstaan. Want, zoals u uw huwelijk beschrijft, dat houdt niemand vol! En worden er strafbare feiten gepleegd (lichamelijk geweld zoals het duwen en slaan bijvoorbeeld), dan kunt u zelfs overwegen om aangifte tegen hem te gaan doen bij de politie! Dat klinkt misschien heftig, maar mogelijk is het verwoorden hiervan naar hem toe al voldoende voor het besef dat hij (veel) te ver gaat! Hij overschrijdt uw grenzen. Om een en ander te doen stoppen zal het hem duidelijk moeten worden dat u niet alles ‘slikt’, ook niet om der lieve vrede wil!

Wat u dus ook moet gaan doen is: uw grenzen duidelijk maken! Allereerst voor uzèlf beseffen waar uw grenzen liggen en daarna hélder zijn naar uw echtgenoot! U lijkt het te doen wanneer hij wil vrijen en u dat niet kunt... prima, ook al is het niet ‘leuk’ of ‘lief’. Mogelijk geeft u toe uit angst voor weer een boze bui, maar dat is dan niet uit liefde!! Beste mevrouw: het is écht tot hier toe en niet verder, want dit is geen liefde van twee kanten! 

Hij wil wel maar hij kan niet, schrijft u. Daar is een reden voor, want ánders is het toch altijd nog: waar een wil is, is een weg! Een weg, die je soms moet zóéken, met hulp van een ‘gids’! Mogelijk kan uw huisarts ook eens met uw man praten en eveneens hulp cq. vervolgstappen voor hem aanraden. Als zijn gedrag immers voortkomt uit onmacht komt die onmacht èrgens vandaan. Het zou goed zijn om uit te zoeken waar dat ‘ergens’ is, nietwaar! Uw man moet dat allemaal wel zelf zien zitten... hij moet dat tenslotte ook doen, die confrontatie met zichzelf! Aankaarten kunt ú het, in ieder geval. En mogelijk is later relatietherapie voor u beiden een keer aan de orde, maar eerst moet u echt met deze escalerende situatie aan het werk! Uw brief naar het Refoweb is een eerste stap: nu op naar de tweede! Waarbij ik u alle goeds toewens. En sterkte. 

Bedenkt u maar, dat er niet iets vanzelf verandert of verdwijnt, maar eerder onaanvaardbare vormen dreigt aan te nemen.

Nogmaals heel veel sterkte toegewenst, want oh, wat kan liefde soms ook moeilijk zijn! 

Marijke Rots

Dit artikel is beantwoord door

C. M. Chr. Rots - de Weger

• Geboortedatum:
  18-02-1947
• Kerkelijke gezindte:
  Christelijk Gereformeerd
• Woon/standplaats:
  Aalten
• Status:
  Actief

1502 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven