Zeer zware eenzame strijd

Wat zou de oorzaak zijn dat ik als getrouwde jonge man gevoelens hebt voor jongens/mannen? Het is voor mij een zeer zware eenzame strijd. Momenteel ben ik in therapie, maar het help niet. Weet u a.u.b. raad hoe ik hiermee om moet gaan of liever hoe ik hier vanaf kan komen? Ben in mijn jeugd erg eenzaam geweest en hebt vanuit mijn eenzaamheid plaatsen bezocht waar ik liefde zou kunnen vinden. Helaas stelde ook dit teleur. Nu zit ik nog steeds met deze gevoelens, terwijl de Heere me heeft opgezocht en ik Zijn genade mag kennen. Ik begrijp alles niet meer. Help me a.u.b.!!

Beste vriend,

Je hebt helaas een paar dagen moeten wachten voordat ik antwoord op je vraag kon geven omdat ik een probleem had met mijn computer. Mijn excuses daarvoor. Dat probleem is nu opgelost en ik zal proberen je vraag te beantwoorden.

Laat ik meteen maar zeggen: het is goed dat je je vraag gesteld hebt. Het is een heel eerlijke vraag. Ik heb hem beleefd als een hartenkreet. Ik mag ook veronderstellen dat ieder aan wie je eventueel verteld hebt waar je mee worstelt (dat zullen er waarschijnlijk niet velen zijn), dat ook weet te respecteren. En laat ik ook maar zeggen: seksualiteit is een enorme macht. Aan de ene kant is het een scheppingsgegeven, waarvan we al lezen in Genesis 1 en 2 (1:28; 2:24). Maar misschien dat, juist omdat het een scheppingsgegeven van de Heere is, de duivel juist op de seksualiteit greep probeert te krijgen. Die macht  geldt niet alleen voor iemand met homoseksuele gevoelens, maar geldt ook voor iemand met heteroseksuele gevoelens. Misschien heb je daar nooit aan gedacht. Maar denk aan de hele seks- en porno-industrie waar enorm veel geld in omgaat. Of denk aan incest, dat ook in christelijke kring voorkomt. Of wat bekend werd van voorgangers in Amerika (ze zijn er, denk ik, ook wel in ons land), die op dit gebied in zonde vielen. Denk ook aan de verleidingen op internet. Dit alles komt ook op christenen af, zowel op jongens (mannen) als meisjes (vrouwen). Wat ik daarmee wil zeggen? Ook mensen met heteroseksuele gevoelens (zowel mannen als vrouwen) kennen (soms? vaak?) de wortsteling om niet toe te geven aan soms heel sterke gevoelens voor (een) andere vrouw(en) of man(nen), of aan verleiding op het gebied van seksualiteit of porno. Temeer omdat we in een overgeseksualiseerde tijd leven, met alle verleidingen van dien.

Nu heb jij homoseksuele gevoelens, laat ik het maar gewoon onder woorden brengen. Ik weet uit pastorale ervaring en uit literatuur, dat die gevoelens heel sterk kunnen zijn, soms of vaak sterker dan heteroseksuele gevoelens. Vandaar jouw “zeer zware en eenzame strijd”, zoals je schrijft. Je vraag is: Wat zou de oorzaak van mijn gevoelens zijn? En hoe kan ik hiervan af  komen? Twee vragen, die niet zo gemakkelijk te beantwoorden zijn. Maar ik zal proberen eerlijke antwoorden te vinden.

1. De oorzaak. Je schrijft dat je als jongen in je jeugd erg eenzaam geweest bent. De oorzaak daarvan weet ik niet, maar je hebt eenzame plaatsen opgezocht, schrijf je, maar wat je deed stelde teleur. Mag ik eens een vraag stellen: Was je misschien teveel op jezelf en op je lichaam gericht? Dat gebeurt nog wel eens met eenzame jongens (en meisjes), met name als ze de puberteit ingroeien of in de puberteit zijn. En als daar geen verandering in komt worden de gevoelens sterker en sterker en tenslotte kom je er moeilijk meer van los. Misschien wil je daar eens over nadenken. En dan de strijd met jezelf aangaan om je gedachten en gevoelens van jezelf af te richten. Het is een van de eigenschappen van de puberteit dat jongeren in veel opzichten op zichzelf gericht zijn voordat ze als jong-volwasssene hun identiteit leren vinden. Dat geldt ook de seksualiteit. Maar seksualiteit is niet op jezelf gericht, maar op de ander: ‘je doet het samen’, als uiting van de liefde. Contacten met jongens betekent voor een (jonge) man: gericht zijn op zichzelf. Probeer daarom (biddend, ik kom er zo op terug) zoveel mogelijk je aandacht te richten op andere dingen. En als het om seksualiteit gaat: vooral op je eigen vrouw. Misschien kan ze je daarin helpen. Ik veronderstel tenminste dat ze van je gevoelens weet en mee wil ‘helpen’ om je van verkeerde gevoelens te verlossen.

2. Probeer op een goede wijze ‘afleiding’ te vinden en dan denk ik bijvoorbeeld aan goede lichamelijke afleiding en lichamelijke inspanning, bijvoorbeeld sport. Mijn gedachten gaan daarbij uit naar zwemmen, bij voorkeur met je vrouw. Maar het mag natuurlijk ook iets anders zijn. Een stevige wandeling bijvoorbeeld; ook weer: bij voorkeur met je vrouw. En volhouden! Regelmaat! Discipline! Het spreekt daarbij vanzelf dat je sporten vermijdt waarbij je alleen met mannen of jongens in aanraking komt. Dat zou eerder averechts werken. Trouwens, laat ik dat er meteen bij zeggen: vermijdt in het algemeen contact met alleen mannen of jongens. Ik weet van een jeugdleider, die homoseksueel was, en dat eerlijk tegen de kring van jeugdwerkers zei, met de vraag aan hen om hem in contact met jongens zoveel mogelijk te beschermen. Wat gebeurde? De jeugdwerkers stonden om deze jonge man heen, en men zorgde dat hij altijd met andere leiders was en nooit in een groep van alleen jongens. Waarom zouden we, zeker binnen de christelijke gemeente, elkaar op deze wijze niet beschermen? Net zoals men elkaar kan beschermen als het bijvoorbeeld gaat om een bezoekje van een man (bijvoorbeeld een ouderling) aan een knappe jonge alleenstaande vrouw. Afspraak is dan dikwijls dat hij met een andere ouderling, of bezoekbroeder, gaat. Het zijn een paar voorbeelden, maar je zult begrijpen welke richting ik voor jou uit denk.

3. Je schrijft dat je in therapie bent. (Dat is de reden waarom ik schreef dat ik veronderstel dat je vrouw ervan weet.) Laat ik met nadruk zeggen: heel goed dat je in therapie bent. Je hebt die stap, al of niet op advies van iemand, genomen. Heel goed! Ik veronderstel dat het een christen-therapeut is en dat hij of zij uitgaat van bijbelse normen en waarden. Alleen schrijf je: het helpt niet. Bij mij komt de vraag op: hoe lang ben je in therapie? Want therapie kost tijd. Zowel als het om bijvoorbeeld verslaving gaat (drugs, alcohol) als in jouw geval. En bij ‘tijd’ moet je dan denken: ‘héél veel’ tijd. Geef het daarom niet op. Houd het, als je het kunt betalen, vol. Vraag aan je therapeut ook om wat praktische adviezen, zoals ik bijvoorbeeld zwemmen noemde. Maar nog eens: therapie kost tijd. Gevoelens die vanaf je jonge jaren zijn ingesleten slijten er niet een-twee-drie uit.

4. Je bent getrouwd. Dat zou ik als een geweldige zegen willen zien. Stel namelijk dat je niet getrouwd was. Wat zou je dan extra eenzaam zijn. Dan zou je, bijbels gezien, ook niet aan je gevoelens voor jongens en mannen, mogen toegeven. Maar je zou geen thuis hebben, geen vrouw die voor je zorgde, enz. Je was dan waarschijnlijk nog veel meer op jezelf gericht, met alle gevolgen van dien. Maar dat je getrouwd bent betekent bescherming, een begrijpende echtgenote, de warmte van een huiselijk leven (ik veronderstel dat dat er allemaal is), enz. Dank de Heere daarvoor! Begin daar de morgen mee. En sluit er de avond mee. “Heere, ik dank u voor mijn vrouw, die ik uit Uw hand heb gekregen”. Ik zeg er bij: Probeer daarbij ook heel goed in te leven dat het voor je vrouw moeilijk is om je gevoelens voor mannen en jongens te begrijpen. Dat kun je bijvoorbeeld als je eraan denkt: hoe zou het voor mij zijn als het andersom was, als mijn vrouw gevoelens had voor meisjes en vrouwen? Hoe zou ik haar dan helpen, enz. Dus, als het kan, laat ze je helpen. Zowel op lichamelijk gebied als op geestelijk gebied. Samen bidden, en samen goede wegen inslaan. Proberen van elkaar te genieten (“Geniet het leven met de vrouw die je liefhebt”, Prediker 9:9), elkaar te dragen (en verdragen, zeggen we er dan meestal bij) en waar het kan te helpen, ook waar het jouw gevoelens betreft.

5. Je schrijft iets heel moois: “De Heere heeft me opgezocht en ik mag Zijn genade kennen”. Mag ik daar ook eens wat van zeggen? Als de Heere je heeft opgezocht, weet je ook de weg naar Hem toe: het gebed. En wellicht weet je die weg ook samen met je vrouw. En dan weet je ook dat de Bijbel zegt dat de Heere een Helper wil zijn en dat het Israëls God is Die krachten geeft, van Wie het volk zijn sterkte heeft. De weg van het gebed mag er elke morgen zijn als je opstaat. Maar ook als er omstandigheden zijn waarin de verleiding sterk op je af kan komen. Een voorbeeld: Ik weet van iemand die erg kort aangebonden kon zijn. Als hij ergens naar toe moest waar het vervelend kon zijn, bad hij altijd: “Zet Heer een wacht voor mijn lippen, behoed de deuren van mijn mond” (Ps 141:3). Zo zou jij ook kunnen bidden, elke morgen en elke keer als er bijzondere aanleiding toe is: “Heere, leid mij niet in verzoeking, maar verlos mij van de boze”. En bij het bidden hoort ‘werken’. Dat wil zeggen: dan ook plaatsen vermijden waar je in verzoeking gebracht zou kunnen worden. En afleiding zoeken, zoals ik onder punt 2 schreef (zwemmen , wandelen, andere dingen doen. Gedisciplineerd). En steeds bedenken dat je lichaam een tempel is van de Heilige Geest (1 Korinthe 6:19) en dat je duur gekocht bent (vers 20).

6. Kom je er dan van af? Want dat vraag je. Daar zou ik op willen zeggen: Het is de vraag wat je onder het “er vanaf komen” verstaat. Het kan zijn dat je het helemaal overwint. Zoals ik het enkele keren meemaakte met iemand die alcohol-verslaafd of nicotine-verslaafd was. Hoewel een ex-alcohol-verslaafde, dat weet je vast wel, nooit meer een druppel alcohol mag drinken, anders valt hij weer helemaal in zijn verslaving terug. Maar het kan ook zijn dat je altijd iets van de zuigkracht blijft voelen, maar die zuigkracht wel minder wordt. Dat de gevoelens die je hebt ‘een plek’ bij je krijgen zodat ze niet de overhand krijgen. Ik gebruik weer een voorbeeld: Een (jonge) weduwnaar of weduwe, of een ongetrouwde (jonge) man of vrouw heeft zijn of haar gevoelens, ook seksueel. Ook hij of zij moet daarmee omgaan. Of een gehandicapt iemand. Dan denk ik dikwijls aan de woorden van Jezus: “Zo iemand achter Mij wil komen, die verloochene zichzelf  (en zijn gevoelens die bovenkomen) en neme zijn kruis op en volge Mij” (Matth.16:24). Jezus zegt niet: die neme Mijn kruis op. Maar zijn (of  haar) kruis. De context waarin Jezus die woorden zegt is anders. Maar je kunt ze op vele situaties toepassen. En ik denk ook aan Paulus (natuurlijk ken je die woorden): “Het goede dat ik wil doe ik niet, het kwade dat ik niet wil, dat doe ik (...), ik ellendig mens.....” (Romeinen 7). Let er op: Paulus wil het goede wel en hij wil het kwade niet. Zo is het met jou ook. Hij zegt ook: “Ik dank God, door Jezus Christus, onze Heere”, dat wil zeggen: Hij weet van Gods genade in zijn leven. Jij mag daar ook van weten, schrijf je. Maar dan betekent het wel: strijd de goede strijd van het geloof. En doet aan de hele wapenrusting van God (Efeze 6).

Ik hoop, beste vriend, dat ik je wat geholpen heb. Misschien heeft je vrouw over je schouders meegelezen, zodat ze helpend en begrijpend kan zijn. Ik hoop het voor je. God sterke je. En Zijn nabijheid toegewenst. 

Ds. H. Veldhuizen

Dit artikel is beantwoord door

Ds. H. Veldhuizen

• Geboortedatum:
  02-01-1938
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Wapenveld
• Status:
  Inactief

244 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven