Een groot gezin

We hebben een groot gezin met meer dan 10 kinderen en dat zien we als een zegen, ook al denken mensen in onze omgeving daar anders over. Ook hierin willen wij de Heere dienen. Maar nu mijn worsteling: mijn lichaam geeft aan dat het zo genoeg is en ook zijn er wat problemen in de opvoeding van onze kinderen. Ik heb grote angst om opnieuw vruchtbaar te raken. We hebben al veel gebeden, onderzocht, maar de radicale antwoorden van artsen, familie en gemeenteleden helpen ons hier niet bij. We willen in deze zaak de Heere blijven dienen, maar mijn angst is groot en mijn kunnen is op. Wat moeten we doen?

Wat moeten wij doen? De situatie die u beschrijft is helder. Een groot gezin. Het is een voorrecht om kinderen te krijgen. Maar een groot gezin geeft bijkomende zorgen. Want met een koppeltje is er altijd wel een verkouden. Zorgen zijn gegeven met kinderen. Lichamelijk voelt u de jaren: “Mijn lichaam geeft aan dat het zo genoeg is.” Daarbij komt de angst voor een komende zwangerschap. Dit maakt het er allemaal niet vrolijker op. Angst is een slechte raadgever. Het gebed biedt voor uw eigen zeggen geen duidelijkheid in deze moeilijke zaak. De raad, die u ontvangen hebt van verschillende zijden helpt niet.

U begrijpt dat raad vragen in zo’n situatie begrijpelijk is, maar dat raad dan heel eenvoudig op de grote hoop geworpen wordt van voorstellen die niet bij uw eigen hart aansluiten. Zie het volgende dan ook maar als een poging tot meedenken.

In het geloof geldt dat God de levende God is. Hij is de Schepper van hemel en aarde. Hij schenkt het leven. Vanuit deze gedachte geldt dat nieuw leven een geschenk van God is. Niet voor niets kennen wij de uitdrukking “Die leven gaf en leven spaarde.” Wij weten dus dat er bij de komst van een kind een moment is waarop het leven van moeder en kind in gevaar zijn. Er is dankbaarheid wanneer het kind geboren wordt en het moeder en kind goed mag gaan.

De vraag waar u mee worstelt, ligt in dit spanningsveld. Wanneer God het leven geeft, dan is het goed en dan zal Hij er doorheen helpen. Wanneer je van te voren weet dat dit ten koste kan gaan van de moeder, dan wordt het anders. De combinatie van vruchtbaarheid, lichamelijke problemen en angst is zwaar als moeder in een gezin.

Hier stuiten we op een bijzondere trek in de vraag. Het is goed om de wisseling van wij en ik, van ons en mijn helder te krijgen. Om het op een noemer te zetten: het geestelijke leven wordt gedeeld -“wij willen de Heere dienen”- maar de zorgen liggen bij de vrouw. Dan klinkt heel duidelijk de angst en de zorg. Wanneer de vraag in zijn geheel onder de noemer van het wij en ons komt, dan worden de zorgen gedeeld op een manier die heilzaam zijn kan. De apostel zegt dat de man zijn vrouw liefheeft als zijn eigen lichaam. Het probleem van de vrouw is het probleem van de man. Wanneer dit besef leeft, zal de Heere de weg wijzen.

Ds. W. van Weelden