Vraag
Onze puberdochter van bijna 14 liegt heel veel en doet dingen stiekem. Het blijft wel bij “huis/tuin/keuken”-zaken, ze heeft naar wij weten nog niets gestolen in een winkel of bij iemand anders. Het gaat om brood weggooien, fruit laten rotten in haar kasten of tassen en veel koek en snoep kopen in tussenuren op school. Zij zegt dat ze het van anderen krijgt. Wij geven haar beperkt budget, dat was de afspraak tussen ons.
Onlangs gaf ik haar en haar broertje van bijna 12 de gelegenheid om op te biechten of een van hen koek uit de lade had ontvreemd. Ik gaf ze beiden vanaf 17.30 uur een half uur de tijd, en zei dat er geen straf op zou volgen; maar ik wilde het gewoon weten. Ik was het ook zat, dat vele gelieg en gedraai en gegoochel met eten. Ik had echt geen vermoeden wie van de twee het had gedaan. Na een half uur nog niets vernomen. Mijn man en ik vonden dit te gek voor woorden en spraken af dat er pas naar bed gegaan zou worden als een van de twee gewoon ruiterlijk toegaf de koek te hebben ontvreemd. Tot die tijd bleven beide kinderen aan tafel zitten. Ze bleven elkaar de schuld geven, totdat om 00.30 (7 uur later!) ik beweerde camerabeelden te hebben. Een camera met een stick haalde ik tevoorschijn en zei: “Nou dan gaan we deze beelden maar afspelen, want die hing in de keuken, en heeft alles opgenomen” (in werkelijkheid was er niets opgenomen, het was een oud ding wat we toevallig hadden liggen in de kast). Onze zoon sprong een gat in de lucht van blijdschap. Waarop duidelijk werd dat onze dochter het had gedaan; zij stapte naar haar vader toe om het uiteindelijk te bekennen. Het gekke is: zij voelde er niets bij, zei ze. Al die uren lang. Juist dit baart ons zorgen. Het gaat niet om die koek uiteindelijk.
Wij geven haar echt alle ruimte die ze nodig heeft; ze moet af en toe klusjes doen, maar ze mag ook chillen op z’n tijd. Het is al ruim een half jaar aan de gang. Hoewel ze gezakt is op niveau van school kijken we haar daar niet op aan; zij is goed voor ons om wie ze is, niet om haar schoolniveau. Wel stimuleren we haar om goed haar best te doen etc. We hebben haar naar huiswerkklas gestuurd op aanraden van haar mentor. Dit doet zij ook gewoon, ze zit daar samen met een vriendin.
Echter, het vele liegen en bedriegen -en zo lang achter elkaar en op die manier- baart ons zorgen. Onze dochter werkt iedere week 2,5 uur bij vrienden van ons in hun huishouding/past op kinderen en wij zijn bang dat zij op een dag iets ontvreemdt (geld, spullen, etc.) en hierdoor onze vriendschap stuk gaat; terwijl onze dochter er niets bij voelt... We lezen uit de Bijbel, we gaan naar de kerk, we bidden met elkaar aan tafel, er is ruimte om alles te vertellen, er is ruimte om te huilen, noem maar op. We zijn redelijk actief in het kerkenwerk, onze dochter doet gewoon mee. Verder is er iedere dag iemand thuis als de kinderen uit school komen, die een kopje thee drinkt, luistert... Wat gaat hier verkeerd? Heeft u raad voor ons? Dat zouden wij erg fijn vinden.
Met vriendelijke groet van een vader en moeder die het niet meer weten.
Antwoord
Beste vader en moeder,
U stelt twee vragen: wat gaat er verkeerd en welke raad geeft u ons? Laat ik vooraf een paar dingen zeggen. Ik heb de beantwoording een tijdje laten liggen om erover na te denken: ik merk namelijk in de situatieschets dat u min of meer uzelf hiervan de schuld geeft of een schuldgevoel hebt dat u iets verkeerd doet. Verder ben ik wel vader, maar niet van pubers. Daarom kan ik niet uit ervaring spreken.
Ik vind het lastig om de vraag te beantwoorden, omdat ik moet afgaan op de situatieschets uit uw vraag en verder noch u noch uw dochter ken. Dat er iets niet goed is, dat is helder. Maar of u zelf daarvan de schuld bent, kan ik niet bepalen en daar zou ik ook niet vanuit gaan. Soms ontwikkelen kinderen gedrag dat niet veroorzaakt wordt door nalatigheid van ouders.
Voor wat betreft raad; als het mijn dochter zou zijn, zou ik met haar in gesprek gaan en bij haar neerleggen wat haar gedrag jullie doet en hoe haar gedrag bij anderen overkomt. Verder zou ik ook op school vragen hoe zij haar daar ervaren en eventueel bij schoolmaatschappelijk werk en dergelijke meer ervaren mensen om raad vragen. Ik kan niet beoordelen of dit slechts pubergedrag is of een bepaalde persoonlijkheidsproblematiek.
Eigenlijk kan ik jullie ook na een aantal weken nadenken niet echt verder van raad en antwoord voorzien dan wat ik in bovenstaande heb gezegd. Maar als belangrijkste zou ik wel willen aangeven jullie nood van deze dochter (maar vergeet ook jullie zoon niet!) bij de Heere neer te leggen. Hij is het Die harten neigt en vernieuwt.
Hartelijke groet,
Ds. M. W. Muilwijk
Dit artikel is beantwoord door
Ds. M.W. Muilwijk
- Geboortedatum:23-12-1980
- Kerkelijke gezindte:Hersteld Hervormd
- Woon/standplaats:Aalst
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Bekijk ook:
