Relishoppen

Ik heb een vraag over het gebruik van de sacramenten (Heilige Doop en het Heilig Avondmaal). In onze gemeente zijn er diverse mensen die gebruikmaken van de sacramenten, maar die ook regelmatig andere gemeenten bezoeken. Dan bedoel ik andere gemeenten van een ander kerkverband. Ik kan dit eerlijk gezegd niet rijmen met elkaar. Is dit te verantwoorden tegenover God?

Beste vragensteller, 

Vandaag de dag zijn er nogal wat gelovigen die veel minder trouw zijn aan hun eigen kerkelijke gemeente of kerkelijke denominatie dan vroeger. We zijn met z’n allen mobieler geworden en via de media en het internet is er ook veel meer uitwisseling en grensverkeer mogelijk dan in vroeger dagen.

Het verschijnsel dat je signaleert noemen we ’relishoppen’. Ofwel, tegenwoordig geloven veel mensen op de manier zoals je met je winkelwagentje door de supermarkt loopt. Je pakt mee wat je aanstaat en waar je wat aan beleeft en leuk vindt en de rest laat je gewoon liggen. Buitengewoon selectief dus in waar je ’wat aan vindt’ en waar ’je niks aan vindt’. Wat je een ’goed gevoel’ geeft en waar je ’niks aan beleeft’.

Op zich is dat een kwalijke ontwikkeling. Want mensen laten zich niet meer gezeggen door diegene die van Godswege geroepen zijn in de kerk of de gemeente waar zij van God hun plaats hebben gekregen. Maar velen maken zelf wel uit wat hen het beste ligt, waar ze het zelf mee eens zijn en waar ze zich door willen laten aanpreken en waardoor niet. Zo ontstaat een theologisch denkklimaat van onderop. Niet meer wat God in Zijn Woord tot ons te zeggen heeft is de norm, maar wat wij willen horen en waar we ons goed bij voelen.

Allereerst zullen diegenen die er bovengenoemde praktijken op na houden zich natuurlijk persoonlijk tegenover God moeten verantwoorden. God geeft ons niet alleen het leven maar Hij zet ons ook op een bepaalde plek neer in een kerk of gemeente, stad of dorp. We zijn het tegenwoordig afgeleerd om te beseffen dat dat allemaal niet toevallig is. Als we belijden dat God ons leven bestuurt en leidt dan is er geen toeval en is ons leven verheven boven al datgene wat wij beslissen en waar wij voor kiezen. 

Ten aanzien van de sacramenten speelt daar inderdaad zoals je in je vraag stelt nog wel méér. Als je wordt gedoopt, word je niet alleen aan God verbonden maar mag je ook bij een kerk of geloofsgemeenschap horen. Die neemt in de doop mede de verantwoording op zich voor diegenen aan wie de doop wordt bediend. We noemen de doop wel het ‘sacrament van de inlijving’. Voor het avondmaal geldt dat nog sterker. Het sleutelwoord van het avondmaal is ‘gemeenschap’. Door om de haverklap de eigen gemeente te verlaten wordt die gemeenschap bepaald niet beleefd en gepraktiseerd. Dat is strijdig met het avondmaal als ‘sacrament van de inblijving’.

Als we ons geloof belijden wordt ons de vraag gesteld of we ons in de gemeenschap van de kerk, trouw willen zijn onder de bediening van het Woord en van de heilige sacramenten. En of we willen meewerken aan de opbouw van de gemeente waar God ons heeft geroepen. Die belofte breken we als we keer op keer onze plek in de eigen gemeente leeg laten en ons ‘heil’ elders zoeken. Nog afgezien van het feit welk signaal we daarmee afgeven naar onze kinderen als we die hebben en naar de jongeren van de gemeente in het algemeen. 

Ik zou je aanraden om dit probleem in alle liefde en vragenderwijs aan de orde te stellen in de gemeente of bij diegenen persoonlijk die het betreft. Ik hoop je hierboven wat argumenten in handen te hebben kunnen geven.

Vriendelijke groet,
Ds. J. J. van Holten, IJsselstein

Dit artikel is beantwoord door

Ds. J.J. van Holten

• Geboortedatum:
  22-12-1956
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  IJsselstein
• Status:
  Inactief

126 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven