Toneelspeler tijdens liefdesspel

Ik las het bericht “intimiteitsarme seks” en de reactie. Wilbert Weerd gaf in die reactie een aantal ‘ijkpunten’ voor een gezond seksleven. Helaas herken ik mezelf er niet in. Ik ben van mezelf een echte denker: nuchter en rationeel ingesteld. Lichamelijk contact is absoluut niet mijn liefdestaal; geef mij maar een goed gesprek. Maar omdat iedereen anders is en ook anders mag zijn, probeer ik uit liefde mijn man tegemoet te komen in zijn liefdestaal: lichamelijk contact. Dit gaat echt prima, ik geef onze band een 10 en hij ook zo ongeveer denk ik.

Het probleem schuilt ‘m in mijn beleving van de seks. Ik kan daar gewoon niet van genieten: niet van het voorspel, niet van de daad zelf, gewoon niet, punt. Ik heb geen moeilijk verleden op seksueel gebied. Ik snap niet waarom ik niet geniet. Doet het pijn? De daad zelf soms heel iets, maar echt niet noemenswaardig. Ik bereik zelfs een orgasme en dat is dan 20 seconden fijn, maar de rest er om heen blijf ik veel gedoe vinden. Zelfs tijdens mijn orgasme denk ik: “o ja, nu gaat mijn bloed stromen” (ik noem maar wat), dan analyseer ik wat er in mijn lichaam gebeurt. Ik weet ook niet waar ik anders aan zou moeten denken.

Mijn man merkt hier overigens niks van en dat zou ik ook niet willen, dat is niet leuk voor hem. Hij doet niks verkeerd en behandelt mij met alle respect. Het is gewoon niet fijn dat ik seks als een opgave zie! Hoe kan ik dit veranderen? Het maakt dat ik me zo’n toneelspeler voel.

Het laatste wat ik nog toe wil voegen: ik gun mezelf in alle facetten van het leven weinig ontspanning en genot. We hebben een aantal (pleeg)kinderen, ik ben altijd druk en bezig met leuke en verplichte dingen. Behalve op zondag, wil ik mezelf nooit rust veroorloven, geen idee waarom niet. Kan het ene met het andere te maken hebben?

Beste vragensteller,

Mooi dat je doorvraagt. Wat me direct opvalt aan je persoonlijk gestelde vraag, is dat je het erg graag goed wilt doen. Nastreven wat er van je verwacht wordt (vooral door jezelf) lijkt belangrijk in je leven. Een gezin met diverse (pleeg)kinderen runnen is ook niet niks. Tegen deze achtergronden begrijp ik wel dat ontspannen moeilijk voor je is. Moedig dat je jezelf zo spiegelt. 

Je vraagt je af wat je eraan kunt veranderen dat je seks als een opgave ziet. Ik merk dat ik daar wel wat ideeën bij heb. Tegelijkertijd stel ik me voor dat je die zou ontvangen vanuit het streven het nog beter te doen, terwijl juist het streven naar verandering mogelijk de oorzaak is van het zien van seks als een opgave. 

Onze levensstijl en manier van leven nemen we ook mee in het seksuele liefdesspel. Als je doelgericht bent, met een ‘hands-on’ mentaliteit zal je deze functionele benadering ook meenemen in de manier waarop je vrijt en in je visie op vrijen. Dat kan je dan ook rationeel benaderen. Het analyseren wat je doet is een vorm van seks als functioneel zien. Iets wat je ook voor je man doet. Voor jouzelf is het een opgave die wel fijn is, maar eigenlijk niet past in de flow van het leven: doorgaan, regelen, zorgen en druk zijn. Als je jezelf in andere facetten van het leven weinig ontspanning en genot gunt kan dat in de slaapkamer niet opeens tegenovergesteld zijn, terwijl dit noodzakelijke ingrediënten zijn om van je ‘hoofd’ naar je ‘lichaam’ te gaan. Dus even je gedachtes en analyses te verliezen en op te gaan in het moment. De vraag is wat je daartoe drijft- om voor iedereen te willen zorgen, altijd druk te zijn en welk doel je hiermee najaagt. Zo te proeven wil je alles voor iedereen perfect doen en geef je liever dan je ontvangt. 

Ook het woord “toneelspeler” dat je gebruikt, blijft bij me hangen. Er klinkt een spagaat door in je beschrijving: jij geniet niet van seks zoals je zou willen, maar je wilt niet dat je man dit weet, omdat je hem niet tekort wilt doen. Mogelijk geeft dat het poppenkast effect: het gedeelte van jouzelf dat “het goed wil doen” wint het van je onzekerheid, van datgene waar je mee worstelt, wat je daarnaast nog mist en verlangt. 

Hier ligt m.i. jouw uitdaging. Er bestaat een beleving van seksualiteit, waarbij je kwetsbaarheid meedoet. Ik krijg de indruk dat dit ingewikkeld voor je is. En dat is herkenbaar. Want als je kwetsbaar wordt, vraag je gevoelsmatig iets van de ander. En wie zegt dat hij daarop zit te wachten? Het is de vraag of je het dat risico wel het nemen waard vindt.

Tegelijkertijd: ik vind het wel wat kort door de bocht dat je blijft hangen bij “dat is niet leuk voor hem.” Hier lijkt in door te klinken dat je het hem vooral naar de zin wilt maken. Dat klinkt mij wat plat in de oren. Zie je seksualiteit dan niet als een samensmelting van twee personen, een vieren van intimiteit? Daarbij gaat het niet om een goede prestatie. Het gaat om meer dan een dienst aan de ander. Je mag jezelf leren aanvaarden in alle facetten, jezelf leren geven en de ander ontvangen. Juist als jij jezelf het plezier, de ontspanning en het genot gaat gunnen voor jezelf, geef je je man iets wat voor hem leuk is. Als je wilt gaan genieten voor je man, omdat het anders niet leuk is voor hem zal dit probleem niet veranderen. Je kunt dit alleen veranderen voor jezelf, omdat je jezelf wilt gaan ontdekken: hoe je kunt genieten van seks. En alle zorgen en drukte even achter je laat. Hebben jullie trouwens de tijd en plek om dat in rust te kunnen doen? Of kan het helpen eens een weekendje weg te gaan? Even niet druk te zijn met verplichte dingen? 

Dat seks af en toe een beetje pijn doet is niet vreemd. Toch mag je dit wel serieus nemen. Het wijst er meestal op dat je lichaam nog niet voldoende gevorderd is in haar staat van opwinding om jezelf helemaal open te kunnen stellen, te geven. Een orgasme willen bereiken wordt dan meer een klus, iets waar je je best voor moet doen met een minder ontspannen opbouw. Om een volgende keer opnieuw zin te krijgen, is het wat meer natuurlijk ontwikkelen van het opwindingsproces wel nodig. Wanneer je het wat plastisch, mechanisch bestuurt, kunnen je hersenen en je lichaam de ervaring opslaan als een nieuwe ‘werkervaring’. Niet echt aantrekkelijk als je er al een hele dag op hebt zitten. 

Wat je hierin kunt doen, is vooral je intuïtie weer beter gaan leren horen. Kun je genieten van het moment? Voel je je emotioneel veilig, gezien, gekend? Merk je dat er (oog)contact is? Ben je op je gemak? Als je op één of meerdere van deze vragen “nee” zou antwoorden, sta daarbij stil en maak het bespreekbaar op een persoonlijke manier. Mogelijk mag je hier wel wat hulp bij vragen. Want als je dat niet gewend bent en de ander het niet goed begrijpt, kun je zo teleurgesteld raken dat je het opgeeft. Het is best wel eens vallen en opstaan om intimiteit te integreren in seksualiteit op een leuke en ontspannen manier. Ik geloof dat de Heere God ons als vrouwen daarin speciale voelsprieten heeft gegeven. 1 Petrus 3 spreekt van een “zachtmoedige en stille geest, die kostbaar is voor God.” Blijkbaar schat Hij het op waarde dat we zacht en moedig zijn van binnen, onszelf dus niet verharden maar serieus nemen in hoe het voelt. En wil Hij dat inzetten in het huwelijk. 

Een mooi ‘liefdesspel’ gewenst. 

Jantine Stam-van de Beek

Dit artikel is beantwoord door

J. (Jantine) Stam-van de Beek

• Geboortedatum:
  07-12-1987
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Barneveld
• Status:
  Actief

30 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven