In hoger beroep gaan als christen

Ik heb schade berokkend bij mijn naaste. Inmiddels heb ik leren inzien wat ik betrokkenen heb aangedaan en ik erken mijn schuld. De betreffende zaak is ter beoordeling voor de aardse rechter gebracht. Nu is na lang wachten eindelijk de uitspraak van de rechter er. Echter mijn advocaat zegt dat ik in hoger beroep moet gaan omdat er zaken bijgehaald zijn die absoluut niet op waarheid berusten. Mag dat, in hoger beroep gaan als christen?

Beste vraagsteller,

Als je zondigt ten opzichte van je naaste en je erkent je schuld, zul je behalve schuldbelijdenis  ook genoegdoening moeten doen. Het is goed om te lezen dat je inmiddels inziet dat je schuld hebt ten opzichte van je naaste. Maar kennelijk konden jullie wat betreft de genoegdoening er onderling niet uitkomen en is de hulp ingeroepen van de rechter. Nu is er een rechterlijke uitspraak die jou kennelijk wat kost maar je advocaat ziet mogelijkheden om de hoogte van de genoegdoening te verminderen omdat er zaken bijgehaald zijn die niet op waarheid berusten. Je vraag is nu of je in hoger beroep mag gaan.

Ik wil twee antwoorden geven op deze vraag.

1. In algemene termen kun je zeggen dat in de rechtsgang iedereen recht heeft op hoger beroep. Ook een rechter kan fouten maken en het moet mogelijk zijn om deze te corrigeren. Ook een schuldige partij heeft rechtsbescherming. Het is niet zo dat een christen die zijn schuld bekent, niet in hoger beroep zou mogen gaan. In het hoger beroep kan dan worden aangegeven dat je voor delen van de klacht van de tegenpartij je verantwoordelijkheid wilt nemen en daarvoor schuld bekent, maar dat je tegelijkertijd die elementen uit de klacht van de tegenpartij betwist, die op  onwaarheid berusten.

2. Bijbels gezien zouden christen onderling geen conflicten voor de rechter moeten hoeven brengen: Zo is er dan nu ganselijk gebrek onder u, dat gij met elkander rechtzaken hebt. Waarom lijdt gij niet liever ongelijk? Waarom lijdt gij niet liever schade? (1 Korinthe 6:7). Zeker nu je erkent in de onderliggende zaak schuldig te zijn moet je de overweging maken wat belangrijker voor je is: de afwikkeling van de zaak, waarbij  de onderste steen boven komt, of een afwikkeling van de zaak waarbij je zoekt naar de maximale mogelijkheden om de onderlinge verhoudingen te herstellen. Zoals ik de aanbeveling van Paulus lees denk ik dat het verstandig is om je verlies te nemen en niet in hoger beroep te gaan. Het is een christelijke deugd om liever ongelijk te lijden dan verdere schade aan te brengen in de onderlinge verhoudingen.  Kennelijk interpreteert de tegenpartij een aantal feiten uit de onderliggende gebeurtenissen anders dan dat jij dat doet. Als je nu schuld erkent, maar blijft vechten om de onderste steen boven te krijgen kan dat bij de tegenpartij overkomen als een onoprechte schuldbelijdenis en dat kan de onderlinge verhoudingen, die al ernstig zijn verstoord, permanent en blijvend beschadigen.  

Deze twee antwoorden lijken elkaar tegen te spreken en dat doen ze in zekere zin ook. Ik kan in deze algemene vraag echter niet verder gaan dan beide antwoorden naast elkaar te laten staan omdat ik de details van de zaak niet ken. Het is niet zo dat een schuldverslagen zondaar onevenredig en onredelijk bestraft mag worden. Er moet recht worden gedaan. Maar uit mijn beantwoording zul je ongetwijfeld gemerkt hebben dat de aanbeveling van Paulus voor een christen sterk dient te wegen. Het moet er een christen om gaan om de Naam van Christus eer aan te doen en dat vraagt in veel gevallen een offer van jezelf. Die afweging moet je biddend voor het aangezicht van de Heere maken. Zoek in de vrede en niet in de eerste plaats je eigen gelijk. Dat geeft uiteindelijk ook vrede in je ziel.

Gode bevolen!

J. P. van den Brink,
Eindhoven

Dit artikel is beantwoord door

J.P. van den Brink

• Geboortedatum:
  10-06-1960
• Kerkelijke gezindte:
  Gereformeerde Gemeenten
• Woon/standplaats:
  Eindhoven
• Status:
  Inactief

80 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven