Vraag
Ik ben een jongen van 17 en ik zit al een tijdje behoorlijk in de knoop met mezelf. Ik heb vooral moeite met het feit dat ik volwassen word. Ik wil helemaal niet volwassen worden, ik haat de wereld van het volwassen zijn en ik wil niet op de hoogte zijn van al die deprimerende dingen die er gebeuren. Mijn interesses passen grotendeels ook niet bij die van een volwassene, ik houd me veel liever bezig met kinderlijke dingen. Ook wil ik niet echt betrokken zijn bij de maatschappij waar we in leven, het maakt me alleen maar verdrietig. Op dit moment ga ik niet naar school omdat ik het niet meer aankan. Ik ben ook niet van plan om nog naar school te gaan of een opleiding te gaan doen.
Ik heb Asperger (dat is een vorm van autisme), dus misschien komt het wel daardoor, maar ik denk dat het niet alleen daar aan te wijten is. Wat mij heel moeilijk lijkt aan het volwassen leven is dat je fulltime moet werken, dat wil ik niet en dat kan ik ook niet. Ik doe op dit moment wel vrijwilligerswerk, maar na vier uur werken ben ik helemaal uitgeput.
Tot slot ben ik sinds enkele maanden gaan geloven in Jezus en in God. Ik heb veel onderzoek gedaan en veel in de Bijbel gelezen, maar als ik iets nieuws heb geleerd dan vergeet ik meestal iets wat ik al heb geleerd over het geloof. Niemand in mijn familie is christelijk, dus ik kan niemand om raad vragen. In ieder geval wil ik me graag laten dopen, naar de kerk gaan en een goed christen zijn, maar ik weet niet hoe ik dat moet aanpakken...
Mijn vraag is eigenlijk: wat moet ik hiermee doen? In principe vind ik het niet erg om kinds te blijven en teruggetrokken te leven zonder op de hoogte te zijn van wat er zich in de wereld afspeelt, want dat maakt me juist blij en gelukkig. Ik weet zeker dat dat nooit zal veranderen, zo ben ik gewoon denk ik. Maar ik vraag me af of dat wel is hoe God wil dat ik leef en ook denk ik dat het moeilijk is om te leven zoals ik het wil. Eigenlijk heb ik last van nog meer dingen, maar die ik heb ik even terzijde gehouden. Ik hoop in ieder geval dat u me kunt helpen.
Antwoord
Beste vragensteller,
Waar jij mee zit lijkt mij niet iets te zijn wat zomaar van de ene dag op de andere in jou is opgekomen. Het ziet er aan de ene kant naar uit dat je een soort van burnout hebt gekregen en daarom tegen de rand van een depressie aanzit. Dat gebeurt andere mensen ook wel eens, zij het niet zo vaak terwijl ze nog op school zitten. Maar aan de andere kant komt zoiets ook niet zomaar uit de lucht vallen. En zou dit wel eens te maken kunnen hebben met jouw zelfbeeld en het beeld wat je van daaruit en tot nu toe van het leven en van de wereld om je heen hebt ontwikkeld.
Je zegt dat je Asperger hebt. Dat betekent dat je bovengemiddeld intelligent bent en je je goed kunt focussen op doelen die je je stelt. En dat je het ook in je hebt om heel goed te kunnen worden in een bepaald vakgebied wat jouw interesse heeft. Maar dat betekent ook dat je je soms blind kunt gaan staren op details, of zaken die er eigenlijk niet toe doen. En dat je je soms heel veel zorgen kunt maken over de toekomst. En daarom overal beren, wolven en voetangels en klemmen op je weg kunt zien. En je lijkt daar momenteel zo in vast te zijn gelopen, dat je zelfs de werkelijkheid niet meer wenst te accepteren.
Een paar punten:
1. Je bent nog jong en normaal gesproken houdt dit in dat je nog een heel leven voor je hebt. En dat jezelf nog kunt veranderen. En dat de omstandigheden waarin je nu verkeert in ieder geval altijd zullen veranderen.
2. Want het enige onveranderlijke in ons leven is, is dat dit leven altijd veranderlijk zal blijven. Je kunt de tijd niet stilzetten, hoe graag wij dat soms ook zouden willen. En het enige wat je kunt is je aan deze veranderlijkheid aan te passen. Je bent niet dom, dus dat weet je zelf ook wel.
3. Het niet te ontkennen feit dat je niet dom bent houdt ook in dat je het echt wel in je hebt om wat van je leven te kunnen maken. Je schrijft bijvoorbeeld in onberispelijk en foutloos Nederlands; op een manier (“mijn interesses passen grotendeels ook niet”), die normaal gesproken eerder aan een erg belezen volwassene herinnert. En bepaald niet aan een jongen van 17. Laat staan aan een kind.
4. Dat je liever niet betrokken wilt zijn op de maatschappij waarin wij tegenwoordig leven heeft waarschijnlijk te maken met jouw hoogbegaafdheid. Want daardoor zie je veel meer dingen in de richting waarin deze maatschappij zich ontwikkelt dan de meeste andere mensen. En die jou zorgen baren. Terecht overigens.
5. Maar vluchtgedrag gaan vertonen op jouw leeftijd, en met de geestelijke bagage en gaven die jij hebt. Jongen toch! Geloof je nu zelf ook dat zoiets een oplossing is? Je weet het antwoord daarop zelf toch ook wel?
Nu het goede nieuws en de hoofdmoot van jouw vraag.
Je schrijft, dat je (“tot slot”, maar dat had je misschien beter aan het begin kunnen zetten) sinds een paar maanden gelovig hebt mogen worden. Dat is een groot voorrecht. En het beste wat een mens in zijn/haar leven kan overkomen. Wees er blij mee, man! Daar kun je ook veel steun aan ontlenen nu je zo in de put zit. Dat je moeite hebt om dingen te onthouden over de Bijbel en de geloofsleer zou wel eens bij een burnout kunnen horen. Want in dat geval heb je momenteel ook moeite met het onthouden van dingen die niet met de Bijbel en de leer te maken hebben. Klopt dat?
Wat ik je over het geloof wat je van de Heere hebt gekregen zou willen adviseren is om gewoon naar de kerk te gaan op zondagen en je Bijbel te blijven lezen. In jouw geval kan ik je twee Bijbelpassages aanraden: Prediker 3, waarin je kunt lezen, dat alles zijn tijd heeft, door God bepaald. En 1 Kor. 13, waar de apostel Paulus een prachtige samenvatting geeft van wat het christelijke geloof voor iemand die in de put zit kan betekenen. Alsmede vs.11 daarvan, waar je kunt lezen wat het inhoudt om onder Gods liefde en genade, die Hij jou heeft willen bewijzen, volwassen te mogen worden.
Voor de rest en ‘tot slot’ zou ik je willen aanraden om het voorlopig maar een beetje kalm aan te doen. En ook waar het jouw geloof betreft niet al te hard van stapel te gaan lopen. Want het lijkt erop dat je nog niet zo lang geleden een flinke psychische klap hebt gekregen. Waarom dat zo is en hoe dat is gekomen hou je voor je. En dat respecteer ik ook, want je hoeft niet je hele hart open te leggen op een openbaar internetforum. Zo verstandig ben je dus zelf ook weer wel. Om daarvan te bekomen, zodat je de dingen weer in een beter perspectief kunt zien en ook weer energie zult krijgen om je leven weer op kunnen pakken, heeft gewoon tijd nodig. Daar mag je ook om bidden trouwens.
En ik denk, vooral omdat je het geloof hebt gekregen, dat het vast en zeker wel weer goed zal komen met jou. Want jouw hele leven mag momenteel dan misschien gesloten lijken. Maar je hebt een geopende hemel boven je. En daar mogen wij ons altijd aan vasthouden, jonge broeder. Want zo noem ik je.
Van harte beterschap, maar ook van harte gelukgewenst. In meerdere opzichten.
Drs. W. H. Hoorn
Dit artikel is beantwoord door
drs. W.H. Hoorn
- Geboortedatum:30-01-1959
- Kerkelijke gezindte:Hersteld Hervormd
- Woon/standplaats:Dedemsvaart
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Niet beroepbare kandidaat
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Ik wil hier het volgende aan toevoegen:
Juist bij Asperger is het belangrijk een opleiding te kiezen, die bij je past. Een opleiding, die aansluit bij je sterke punten.
Vaak worden mensen met Asperger moe van het omgaan met andere mensen in een ongestructureerde situatie.
Ik ken meerdere mensen met Asperger, die het goed hebben gedaan in beroepen als bouwkundig tekenaar, boekhouder, ingenieur, meubelmaker, wetenschappelijk onderzoeker en computerprogrammeur. Dit geldt vooral, als ze weinig of alleen gestructureerd klantencontact hebben en alleen of in een klein team met rustige collega's werken.
Zoals de dominee zegt, is het goed geen ingrijpende beslissingen te nemen, als je depressief bent of in een geestelijke crisis zit.
Ik kan me goed voorstellen, dat je al moe bent na 4 uur werken en ik denk dat dit niet per definitie betekent, dat dit voor de rest van je leven voorgeprogrammeerd is.
Misschien vind je een beroep, dat zo goed bij je past, dat je er juist energie van krijgt.
Veel sterkte en Gods zegen gewenst voor de weg die voor je ligt.
wat jij schrijft herken ik, als is de inhoud van hoe ik het beleef, heel anders. Ook bij mij is Asperger (licht vorm) vastgesteld. Je angst zal waarschijnlijk niet zo zeer zijn dat je volwassen gaat worden, maar de veranderingen gaan te hard. Je lichaam veranderd, je geest ontwikkeld en vanaf jou leeftijd gaan mensen anders naar je kijken. Ze zien je steeds meer als een volwassene en gaan dus ook anders tegen je doen en verwachten dat jij daar 1-op1 in meegaat. En laat verandering nou net het probleem zijn.
Dat je bang ben voor alle deprimerende dingen, dat herken ik wel. Maar dat komt omdat de wereld voor jou te groot wordt en dat kan je hoofd niet bijwerken. Maar andere verwachten dat wel van je.
Ook ik heb daar last van. Niemand kan de hele wereld dragen, maar iemand met autisme zal dat niet fijn vinden (al heeft elke autist weer eigenschappen die bij een andere autist weer anders is). Ik volg ook liever locale- en regionale dingen.
Mijn interesses sluiten heel vaak ook niet aan bij anderen. Vroeger niet en nog niet. Maar de dingen die ik wel leuk vind, daar geniet ik wel van. Ik denk dat jij dat ook met doen. Blijf je eigen interesses volgen, en anderen zullen misschien raar opkijken, maar als jij er over praat en daar heel gewoon over doet, zal de andere daar niet zo meer op in gaan.
Ik ben benieuwd of jij vrienden hebt. Ik hoop van wel, want daar kan je wel met hun over praten als het goed is. En als het echte vrienden zijn, zullen ze best wel interesse hebben in wat jij leuk vind.
Durft te zijn wie je bent man!
Fulltime werken zou best kunnen, zeker iemand met autisme. Als je vind wat je echt leuk vind, dan sluipt juist het gevaar dat je te lang door gaat, als je er in zit, wil je niet stoppen.
Maar stel dat je het niet aan kan, dan is er nog geen nood aan de man. Als Asperger is vastgesteld door een psycholoog, dan kan je in aanmerking komen voor de WaJong. Dan werk je een beperkt aantal uren en de rest wordt aangevuld. Er zijn ook organisaties die speciaal voor mensen met autisme zijn. Een voorbeeld is Autitalent. Zelf kan ik prima over weg met een gewone fulltime baan en extra dingen daar omheen, maar een vriend van mij met autisme zit bij Autitalent en heeft de baan van zijn dromen die heel goed bij hem past met hele goede begeleiding. Deze organisatie maakt juist gebruik van de goede eigenschappen van autisten.
Ook voor jou zijn er kansen jongen!
Dat je bent gaan geloven is heel goed van je. Want dat is voor de meeste autisten niet gemakkelijk... Ook ik onthou niet alles, maar God kent je en hij weet hoe jij bent. Maar als jij trouw de diensten volgt en de HEERE vraagt of hij je mag helpen, zal hij jou nooit afrekenen dat jij dingen vergeet. Een autist heeft gewoon moeite met informatie verwerken in het hoofd. Ga naar de kerk en bid veel, en Hij zal jou geven wat je nodig hebt.
Het is een heel verhaal geworden, ik zou nog veel meer kunnen en willen zeggen tegen je. Maar je autisme kan je niet veranderen, maar ook jij (ik spreek uit ervaring) kan naarmate je ouder wordt, wel steeds beter omgaan met asperger. Niet alles hoor! Soms steekt het even de kop op en wordt je boos/verdrietig. Maar met vallen en opstaan kan ook iemand met Asperger zich behoorlijk ontwikkelen.
Ik zou graag meer tegen je willen zeggen, als je daar behoefte aan hebt, meld het dan even als reactie, mogelijk kan de redactie van deze site iets beteken?!
Ik ben een meisje van 16, en heb ook Asperger.
Ik herken helemaal wat je zegt en je mag best m'n emailadres opvragen als je zou willen praten.
Wat top trouwens dat je vrijwilligerswerk doet! Ik ken veel mensen met hetzelfde syndroom die alleen maar thuis zitten. Het feit dat je jezelf ook al is het dan "maar" 4 uur, inzet!
groetjes,
Melionne
