Onverbeterlijke driftkikker

Aan iemand van de HHK. Alle mensen die ik ken en die werkelijk God kennen als hun Vader, die mogen weten dat hun zonden vergeven zijn, zijn lieve, aardige, geduldige en verdraagzame mensen. Nu is het zo dat ik al een hele tijd aan het zoeken ben naar die vrede met en rust in God, maar het niet kan vinden. Ik wil zo graag een bevestiging dat het echt Gods werk is in deze zondaar en ik me niet bedrieg, maar het blijft vaak donker en stil.

Kan dat aan mijn karakter liggen, dat dat er tussen staat? Ik heb namelijk een driftig karakter en ben helemaal niet zo lief en geduldig. Het ene moment kunnen de tranen over mijn wangen lopen wanneer ik Zijn liefde tot de mensen zie en ik voel dat het niet voor mij persoonlijk is. En nog geen 5 minuten later kan alles vergeten zijn en zit ik me op te winden om iets wat eigenlijk helemaal niet zo belangrijk is.

Een voorbeeld van even terug. We kwamen uit de kerk en ik was op de fiets de mooie, jaloersmakende preek aan het overdenken. Als je toch eens zo gelukkig mag zijn, de zekerheid te hebben van het “Hij voor u, omdat ik anders de eeuwige dood zou moeten sterven” wat ben je dan gelukkig! Dat gaat toch alles te boven. In mensen een welbehagen, ik kan het niet bevatten... staat er een auto voor me ineens stil. Ik heb heel hard moeten remmen om hem nog te ontwijken en ook mijn zoon naast me klapte bijna op de trekhaak. De preek was weg en mijn reactie kwam erop neer dat ik me afvroeg waar het verstand van die bestuurder zat, maar dan in een iets andere vertaling met de bijbehorende blikken. Dan is alles weer weg en denk ik weer zie je wel, het is ook gewoon niet voor jou.

Ik heb altijd wel spijt en verdriet van deze driftige reacties en wil zo graag veranderen. Wat gaat er ook als ouder van je uit wanneer je de ene keer met je kinderen probeert te spreken over iets uit de Bijbel of preek en je even later loopt te foeteren om een kleinigheid. Dan kun je thuis toch ook niet praten over het gevoel van gemis onder de preek; wanneer mijn zoon me op de terugweg dingen hoorde uitkramen die niet voor herhaling vatbaar zijn? Kan een driftkop als ik ooit bekeerd worden? En zal het dan anders worden? Ik kan daar zo naar uit kijken.

De zin waarmee de vraagsteller/-stelster zijn of haar brief begint, trek ik in twijfel. De mensen waarop hij/zij zo jaloers is, zullen het ongetwijfeld de apostel Paulus nazeggen, dat in hen, dat is in hun vlees geen goed woont (zie Rom. 7:18). In dit verband raad ik de schrijver/-ster de Leerregels van Dordt en wel hoofdstuk V artikel 1 t/m 4 te lezen en te herlezen. We moeten en mogen ons niet met anderen vergelijken, maar wel begeren om meer op Christus te gelijken. Hij is niet gekomen om lieve, aardige, vriendelijke mensen het laatste zetje te geven om in de hemel te komen, maar om zondaren (waaronder ook onverbeterlijke driftkikkers) uit de macht van satan te verlossen en te brengen binnen de kring van Zijn wonderbaar licht.

Heel praktisch gezegd: zoek na zo’n woede-uitbarsting de binnenkamer op en belijd aan de Heere dat het wéér eens, wellicht voor de duizendste keer, totaal mis was. Vraag om vergeving en kracht om de strijd tegen de drie koppige vijand: satan, wereld en het eigen goddeloze vlees, in Zijn Naam te voeren. Aan de voet van het kruis zal het worden geleerd: Zo gij iets begeren zult in Mijn Naam, Ik zal het doen (Joh. 14:14).

Met vriendelijke groet en ook de beste wensen voor het nieuwe jaar,
Ds. C. Oorschot

Dit artikel is beantwoord door

Ds. C. Oorschot

• Geboortedatum:
  25-08-1933
• Kerkelijke gezindte:
  Hersteld Hervormd
• Woon/standplaats:
  Stellendam
• Status:
  Inactief

47 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven