Vraag
Openbaart God Zijn bedoelingen altijd aan ons of houdt Hij die soms verborgen? Als wij Gods bedoelingen achter gebeurtenissen in ons leven vroeg of laat niet (gaan) zien, ligt dat dan aan ons mensen die het gewoon niet (willen) zien, of houdt God dat bewust voor ons verborgen? Kan het überhaupt dat je niet weet wat God je met een situatie wil zeggen? Als er dingen in je leven gebeuren die niet gaan zoals je verwachtte of hoopte, maar waarvan je in eerste instantie echt dacht dat het een gebedsverhoring was, bijvoorbeeld dat iemand op je pad kwam maar het toch misliep, moet je daar dan om blijven bidden als je die drang voelt? Zoals Jakob zei: “Ik zal u niet laten gaan, tenzij dat Gij mij zegent?”
Antwoord
Beste vragensteller,
Dankjewel voor wat je voorlegt. Het kan soms moeilijk zijn om te begrijpen waarom dingen in ons leven gaan zoals ze gaan. Zeker wanneer we ergens om gebeden hebben en het vervolgens toch op een onbegrijpelijke manier loopt, kan dat moeilijk en verwarrend zijn.
De vraag die je stelt zijn eigenlijke verschillende vragen die wel met elkaar te maken hebben, maar die ik even in stukjes knip en afzonderlijk probeer te beantwoorden.
Openbaart God Zijn bedoelingen altijd aan ons of houdt Hij die soms verborgen?
Wanneer we de Bijbel lezen, ontmoeten we daarin veel mensen die hun weg door dit leven met God zijn gegaan. Toch zien we ook regelmatig dat Gods bedoeling voor deze mensen inderdaad verborgen was. Denk bijvoorbeeld aan Martha en Maria, toen hun broer Lazarus was overleden (Johannes 11). Ze hadden gevraagd/gebeden of de Heere Jezus zou komen. Ze hadden de verwachting en het geloof dat Hij in staat zou zijn om hun broer weer te genezen, maar de Heere Jezus was niet gekomen en Lazarus was overleden. Als ze elkaar een paar dagen later ontmoeten, zeggen Martha en Maria allebei hetzelfde: “Heere, waart Gij hier geweest, zo ware mijn broeder niet gestorven” (vers 21 en 32). Ze waren gebroken van verdriet en begrepen niet waarom het zo gelopen was. In vers 4 sprak de Heere Jezus Gods bedoeling met deze situatie uit, maar de zussen hadden die woorden waarschijnlijk niet te horen gekregen en misten dat inzicht. Na de opwekking van Lazarus werd het voor hen duidelijk maar er zijn ook voorbeelden van mensen voor wie het niet zo duidelijk is geworden.
Wanneer wij vandaag de dag lezen over Stefanus (Handelingen 6-7), is dat voor ons een indrukwekkend voorbeeld van geloof. Wij mogen God verheerlijken en danken voor het bijzondere getuigenis van Stefanus. Maar zou Stefanus zelf tijdens zijn arrestatie, verhoor en steniging een besef hebben gehad van Gods bedoeling daardoor? Zou hij geweten hebben dat het in de Bijbel beschreven zou worden en dat het tot zegen zou zijn? Het is goed voor te stellen van niet. Misschien is het voor hem en zijn dierbaren een onbegrepen weg geweest. Dit zijn vrij heftige situaties, maar ook in kleinere situaties is hetzelfde van toepassing. Soms wordt op een bijzondere manier achteraf duidelijk wat Gods bedoeling ergens mee was. De andere kant is er ook, soms is het niet duidelijk. Dan leiden we gewoon ons leven met de mooie momenten en de teleurstellingen, en is het niet duidelijk waarom precies gebeurt wat er gebeurt. Wat wel duidelijk is, is dat de Heere te midden van al die veranderende omstandigheden zegt: Ik ben Dezelfde. 1 Petrus 5:7: “Werpt al uw bekommernis op Hem, want Hij zorgt voor u.”
Ook als we Gods bedoelingen wel zouden kennen, maakt dat de omstandigheden niet altijd gemakkelijk. De Heere Jezus Zelf wist waarom Hij de weg naar het kruis moest gaan, maar in de Hof van Gethsemane had Hij het erg moeilijk met die weg. Wel mogen we weten dat juist doordat de Heere die weg is gegaan, wij als we door het geloof zijn verbonden aan Hem, nooit meer van God verlaten zullen zijn, zelfs niet in de moeilijkste omstandigheden.
Nog kort een aantal teksten: In Johannes 13:7 lezen we: “Jezus antwoordde en zeide tot hem: Wat Ik doe, weet gij nu niet, maar gij zult het na dezen verstaan.” Op een bepaalde manier kan dat ook in ons leven van toepassing zijn. Iets wat nu onbegrijpelijk is, kán op een later moment duidelijk worden, maar het hoeft niet. In Psalm 13:2 lezen we ook een diep onbegrip over de situatie: “Hoe lang, HEERE, zult Gij mij steeds vergeten? Hoe lang zult Gij Uw aangezicht voor mij verbergen?” En tegelijkertijd zegt vers 6: “Maar ik vertrouw op Uw goedertierenheid; mijn hart zal zich verheugen in Uw heil.” Misschien is dat wel de kern van het antwoord op je vraag: de omstandigheden kunnen we soms moeilijk begrijpen en plaatsen. Die kunnen onzekerheid oproepen, maar God Zelf is onwankelbaar Dezelfde. Te midden van alle situaties roept Hij op om met de Psalmist te belijden: “Maar ik vertrouw op U!”
Als wij Gods bedoelingen achter gebeurtenissen in ons leven vroeg of laat niet (gaan) zien, ligt dat dan aan ons mensen die het gewoon niet (willen) zien, of houdt God dat bewust voor ons verborgen?
Zoals hierboven beschreven, zal Gods het soms bewust voor ons verborgen houden. We hoeven niet alles te weten, Hij roept juist op om niet zelf het leven perfect in handen te willen houden, maar onszelf met alles wat we zijn over te geven aan Hem en onze omstandigheden toe te vertrouwen aan Hem. Tegelijkertijd mogen we ook zingen “Hij spreekt gewis tot elk die voor Hem leeft.” Soms zal de Heere God ons inderdaad dingen duidelijk maken door de leiding van Zijn Heilige Geest. Dat kan ook in hele alledaagse dingen, door adviezen van anderen, doordat ‘deuren open of dichtgaan’, etc. Daarbij zingen we dus “tot elk die voor Hem leeft.” Dat is belangrijk. In het leven met de Heere mogen Zijn leiding verwachten, soms ook op duidelijke manieren. Wanneer we zonder Hem leven, bewust vasthouden aan zonden in ons leven of we niet de tijd en de rust nemen om te willen luisteren naar Zijn stem, kunnen dat blokkades zijn om Zijn bedoelingen in te zien.
Kan het überhaupt dat je niet weet wat God je met een situatie wil zeggen?
Hierop is hierboven al wat ingegaan. Dat kan inderdaad. David roept in de Psalmen soms in wanhoop tot God. Johannes de Doper begon te twijfelen in de gevangenis (Lukas 7:19). Het is ook de vraag of het nodig en wenselijk is om in alle situaties te zoeken naar Gods specifieke bedoeling daarmee. De Heere maakt duidelijk in Mattheus 6 en 10 dat alles in deze wereld in Zijn zorgzame hand besloten is, in het bijzonder Zijn kinderen. Tegelijkertijd betekent dat ook dat het leven ‘zijn gang gaat’ met alle hoogtepunten en dieptepunten. Met alle grote momenten, maar ook met de alledaagse kleine gebeurtenissen. Dat geheel daarvan is in Gods hand en daarbinnen mogen we met een bepaalde ontspanning ons leven leiden, in de vertrouwen op de Heere in begrepen-, maar ook onbegrepen wegen.
Het kan zijn dat je verliefd bent op iemand, maar dat er geen relatie uit voortkomt. Misschien ontmoet je later iemand anders en kan je dan zeggen: het is goed dat het toen niets is geworden met die andere persoon. Zo kan er soms achteraf een gevoel van duidelijkheid zijn, terwijl dat er in de situatie zelf niet is.
Maar soms is ook gewoonweg geen eenvoudig antwoord en komt dat misschien wel nooit in dit aardse leven. Wat is het dan een kostbare zaak wanneer je je in geloof mag toevertrouwen aan de woorden van de Heere uit Openbaring 21:4: “En God zal alle tranen van hun ogen afwissen.” Dat zijn misschien ook wel de tranen die er waren om vragen waarop in het aardse leven nooit een antwoord is gevonden. En meer nog dan over duidelijkheid of antwoorden, spreekt dat hoofdstuk in het vers ervoor over het mooiste en beste wat iemand ooit zou kunnen ontvangen; Gods aanwezigheid Zelf. “Ziet, de tabernakel Gods is bij de mensen, en Hij zal bij hen wonen, en zij zullen Zijn volk zijn, en God Zelf zal bij hen en hun God zijn.”
Als er dingen in je leven gebeuren die niet gaan zoals je verwachtte of hoopte, maar waarvan je in eerste instantie echt dacht dat het een gebedsverhoring was, bijvoorbeeld dat iemand op je pad kwam maar het toch misliep, moet je daar dan om blijven bidden als je die drang voelt? Zoals Jakob zei: “Ik zal u niet laten gaan, tenzij dat Gij mij zegent?” (Gen. 32:26).
Wat je omschrijft is heftig. Het kan moeilijk en verwarrend zijn. Het was waarschijnlijk juist zo bemoedigend om eerst naar je idee een gebedsverhoring te mogen zien. Het is verdrietig wanneer het dan anders loopt. In de eerste plaats geldt ook dan: Hij kent de moeiten en het verdriet en Hij nodigt uit om het in Zijn hand te leggen (Psalm 10:14).
Omdat de concrete situatie niet bij me bekend is, is het lastig om heel gericht te antwoorden. Blijven bidden is zeker goed. Enerzijds mogen we heel concreet bidden om datgene wat we verlangen. Anderzijds mogen we daarbij steeds ook bidden: “Leer mij Uw weg.” En: “Uw wil geschiede.” Wanneer je al langere tijd ergens voor bidt, en wanneer deuren lijken dicht te gaan, kan het ook zijn dat God je daardoor antwoord geeft. Mijn advies is om naast je persoonlijk gebed, ook erover te praten met mensen die je vertrouwt en ook hun advies daarin te vragen. De Heere wil soms ook tot je spreken door wat andere tegen je zeggen. Daarom mag je ook bidden, dat de Heere zulke gesprekken wil zegenen en je ook daardoor Zijn weg bekend maakt.
De zegentekst van Jakob staat in een iets ander verband, al begrijp ik dat je de link legt naar deze tekst. In deze tekst lijkt Jakob te vragen aan de Man met wie hij worstelt, en van Wie hij waarschijnlijk inziet dat het een verschijning van God Zelf is, om hem persoonlijk een zegen te geven over zijn leven. Hij lijkt daarin om een vrij ‘algemene’ zegen te vragen, en bijvoorbeeld niet specifiek of de ontmoeting met Ezau goed zal gaan verlopen. De zegen lijkt breder te zijn dan de losse situatie, het gaat om Gods zegen over zijn leven. En dat is voor ons ook het belangrijkste. Te mogen weten geborgen te zijn in Hem, in alle omstandigheden van het leven. Om door te hoogten en de diepten heen te weten met Psalm 23:1: “De HEERE is mijn Herder, mij zal niets ontbreken.”
Als je de Heere persoonlijk mag kennen, mag je zo vanuit dat basisvertrouwen, dat je leven elke dag opnieuw door Hem geleidt wordt, je weg gaan. Door de zoektocht van dit leven heen.
In wens en bid je deze zegen en leiding van de Heere toe!
Hartelijke groet,
Ds. J. A. van den Ende
Dit artikel is beantwoord door
Ds. J.A. van den Ende
- Geboortedatum:01-07-1991
- Kerkelijke gezindte:Vrije Evangelische Gemeente
- Woon/standplaats:Wemeldinge
- Status:Inactief
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Als wij die stap nemen kunnen wij denken dat we ontdekt hebben waar die (logischerweg) naartoe zal leiden. Daar kunnen we op gaan hopen. Maar dan blijkt dat opeens toch anders te gaan. Dat kan verdriet, frustratie, verwarring, onbegrip opleveren.
Vaak gaat het mis bij dat we zelf denken te snappen hoe het verder zal gaan terwijl Gods weg een stuk creatiever naar het einddoel loopt, met een hoop meer leermomenten dan wij zelf gemakswijze zouden kiezen.
Dat de weg die wij dachten te moeten gaan opeens anders lijkt te gaan kan ons uit het veld slaan. We staan op de eerste trede van de trap en dachten de volgende trede te zien en opeens is die weg. Maar het uiteindelijke doel waar de trap naar leidt is er nog steeds. En God maakt die weg ernaartoe voor ons, ookal betekent dat dat de trap opeens eerst een naar beneden leidende trap blijkt te zijn voor hij weer omhoog gaat. Dan kun je weigeren en zeggen: ‘nee ik moet omhoog, maak maar een andere trap God’. Maar nee, dít is de trap die God geeft. Je kunt achteruit, maar dat brengt je ook niet naar je doel. Het enige wat je kunt doen is blind vertrouwen.
De uiteindelijke reden waar God alles voor doet is zodat het zal leiden tot de glorie van Jezus. En omdat Hij goed is en Zijn naam aan ons verbonden heeft, mogen we zeker weten dat dat ook betekent dat Hij voor ons zorgt, ons liefheeft en er geen haar van ons hoofd zal vallen zonder dat Hij dat wil. Zijn wil is goed, want Hij is goed! Hij wil ons zegenen en laten groeien. Maar groei komt niet alleen door leuke dingen. Juist door beproevingen leren wij volharden in geloof.
Soms denken wij zelf te weten wat het beste voor ons is en lijkt het of God dat toch niet anders zou kunnen vinden want je kunt er niets slechts aan vinden. En toch gaat God dan een andere weg met jou. Waarom? Omdat Hij een ander plan had. Zijn plannen zijn niet onze plannen en onze wegen zijn niet Zijn wegen.
Dat kan ons frustreren. De troost daarin mag zijn dat het allemaal niet voor niets is. Uiteindelijk zal het leiden tot het goede, de glorie van Zijn naam. En wij zijn in Hem, wij zullen delen in Zijn luister. Onverdiend.
Het is een les voor ons in vertrouwen, gehoorzaamheid en nederigheid. In zelfbeheersing om niet toch je eigen weg te willen maken.
Hoe kunnen wij dat? Niet op eigen kracht. Met al onze emoties en vragen mogen we bij God terecht, dat zie je in de psalmen heel mooi, en ook bijvoorbeeld in het gebed dat Jezus bidt in Getsemané. Als wij naar Hem toegaan met onze moeite dan geeft God ons kracht om te doen wat Hij wil. Je mag bidden om wijsheid en leiding door Zijn Geest.
Soms is het meteen heel duidelijk wat je nu dan moet. Vaak zit er niets anders op dan geduld hebben en wachten tot God iets nieuws op je pad brengt. Blijf in alles dicht bij God. Zoek Hem. Zonder Hem kunnen we dit niet.
Houd moed! God is je Herder, Hij zal je leiden door het donkere dal naar stille wateren en grazige weiden. Hij heeft het beste met je voor, vertrouw maar op Hem.
Misschien ken je het lied ‘Wat de toekomst brengen moge’ wel. Zingen kan helpen Gods troost te verinnelijken en je steviger in Hem geworteld te voelen.
Het kan helpen om terug te kijken naar momenten dat God je eerder heeft geholpen. Ik merk bij mezelf vaak de neiging om dan mijn vertrouwen te gaan stellen op de manieren waaróp Hij heeft geholpen in plaats van op de Heer die geholpen heeft Zelf. Maar God is eindeloos creatief in steeds nieuwe manieren om te helpen. Als ik mijn hoop vestig op de manieren waarop ik verwacht dat Hij zal helpen gaat het mis, want het gaat nooit twee keer hetzelfde. Maar als ik hoop op God en opensta voor de mij onbekende manier waarop Hij wil helpen (vaak omdat ik dan zelf niet meer weet hoe het nog opgelost zou moeten worden), dan word ik blij verrast door Zijn overvloedige zegeningen, Hij verhoort dan niet alleen de oppervlakkige vraag maar geneest de diepere laag waar de problemen uit voortkwamen vaak ook gedeeltelijk of zelfs helemaal! God is goed!
Misschien heb je zelf ook zulke ervaringen, koester de God die ze gegeven heeft en bedenk wat het over Hem zegt, over Zijn liefde, geduld, macht, wijsheid enz.
Soms reken ik met mijn menselijke logica dat sommige zaken niet zullen veranderen (omdat dat niet in mijn macht ligt) maar veranderen die zaken toch omdat het wel in God macht ligt, en Hij dat zo wil. En soms denk ik dat iets goed voor me zal zijn en is het dat niet om redenen die ik van te voren niet had kunnen zien. Maar God weet die dingen wel. Daarom is steunen op eigen inzicht niet de goede weg, en vertrouwen op God wel.
Vertrouwen op God is zeker niet makkelijk. Het is heel erg moeilijk, kost ons veel strijd. Maar de keuze is tussen ‘heel erg moeilijk’ (gehoorzaam aan God) en ‘dodelijk’ (ongehoorzaam aan God). Dus geef niet op! We mogen vertrouwen op Hem die ons eerst liefhad.
