Vraag
Ik ben er klaar mee. Klaar met alles. Klaar met al het gezeur om al die kleine dingetjes over uiterlijke zaken en dingen die er totaal niet toe doen. Maar ik ben ook klaar met het geloof. Ik kan er niks meer mee. En toch kan ik er ook geen afstand van doen omdat het zo in mij vergroeid is. Maar het doet me niks. Niets doet me nog iets. Ik leid hierin een enorm dubbelleven.
Jaren heb ik een nogal eenzijdige prediking gehoord over dat je eigenlijk niet bekeerd kunt worden. Toen ik daar gelukkig onder vandaan was, ben ik als jongere allerlei kerken en organisaties gaan bezoeken. Het bracht me alleen maar verwarring. En ik kan nooit vergeten wat er allemaal in de kerkelijke gemeente waar ik ben opgegroeid verteld is. Een gemeente waar zoveel oordeel was, zoveel haat en nijd naar anderen toe die ook maar iets anders deden. Ondertussen was de avondmaalstafel zo goed als leeg en was er geen levend geloof. Dit heeft zo’n enorme stempel op mijn geloofsleven gedrukt. Ik weet het echt niet meer wie er nou gelijk heeft. Ik kan niks... met geen enkele prediking, omdat het elkaar allemaal tegenspreekt. Ik kan niks met de Bijbel omdat het allemaal heel mooi klinkt, maar het niks met me doet. Ik kan niks met bidden omdat het een heel mooi concept is, maar het me ook niks doet.
Mijn vraag? Geen idee. Ik denk dat het meer een laatste oproep is om eens het een en ander te veranderen. Misschien zou het beter voor mezelf zijn als ik het geloof maar helemaal overboord zou gooien. Waarschijnlijk krijg ik nu een antwoord waarin allerlei Bijbelteksten over de trouw van God wordt benoemd, dat het nog mogelijk is. Maar voor mij rijmt dit niet. Allerlei stemmetjes met: dat kan toch niet zomaar, je hebt het allemaal zelf gedaan, je hebt niet genoeg zondekennis, bijna niemand kan bekeerd worden, waarom zou jij daarbij horen, je bent niet uitverkoren, je bent homo en dat is onbijbels... bekruipen me als ik ook maar iets over het geloof nadenk.
Antwoord
Beste vraagsteller,
Zoals je zelf schrijft, heb je niet echt een vraag. Je plaatst wel een oproep om eens het een en ander te veranderen. Ik weet niet precies wat je daarmee bedoelt. Misschien je houding? Je manier van leven en denken? Of bedoel je veranderingen binnen de kerk en de prediking? In ieder geval proef ik in je schrijven veel frustraties en tegenstand tegen kerk en geloof. Ik heb het gevoel dat ik daar niet veel verandering in zal kunnen aanbrengen, omdat je bij voorbaat de deur al dicht gooit. Alleen de Heilige Geest kan dat veranderen.
Tussen neus en lippen door noem je dat je homo bent. Wat bedoel je daar precies mee? Bedoel je dat je homofiele gevoelens hebt die je niet in de praktijk brengt? Of ben je praktiserend homo? Wanneer je worstelt met je homofiele gevoelens kun je nergens beter terecht dan bij Jezus Christus, Die niet gekomen is om de wereld te veroordelen maar om die te behouden, Joh. 3:17. Wanneer je echter je gevoelens in praktijk brengt en daar niet mee wilt breken, moet ik je op grond van Gods Woord eerlijk zeggen dat je bekering, verandering van je hart en leven nodig hebt, ook al doet dit voor jou misschien de deur dicht.
Ik begrijp dat je nogal negatieve ervaringen met de kerk hebt. Het belangrijkste echter is wat God in Zijn Woord zegt. We hebben allemaal hetzelfde nodig, met of zonder homofiele gevoelens, predikant of gemeentelid: Gods genade in Jezus Christus. Hij wijst niemand af die tot Hem komt en Hem oprecht wil volgen in de kruisgang achter Hem aan. God heeft Hem gegeven tot een Vorst en Zaligmaker om bekering en vergeving van zonden te geven, Handelingen 5:31.
Ds. B. M. Meuleman
Naschrift redactie: Misschien is het een idee om eens vrijblijvend op de koffie te gaan bij het evangelistenechtpaar Jan en Nellie van Dooijeweert voordat je het geloof overboord gooit. Dat zou weleens een eye-opener voor je kunnen zijn. Mocht je daar behoefte aan hebben dan kun je dat laten weten via vragen@refoweb.nl
Dit artikel is beantwoord door
Ds. B.M. Meuleman
- Geboortedatum:20-05-1972
- Kerkelijke gezindte:Hersteld Hervormd
- Woon/standplaats:Hoogeveen
- Status:Actief
