Vraag
Door diverse omstandigheden kunnen mijn vrouw en ik (31 en 32) geen seks meer hebben. Nu heeft mijn vrouw, die dit heel erg voor mij vindt, een oplossing bedacht en geregeld. Ik mag nu één keer per maand met haar beste vriendin -die al enkele jaren weduwe is- naar bed. Dat is tot nu toe twee keer gebeurd en we hebben het beiden als plezierig ervaren. Wat ik overigens niet had verwacht is dat de relatie met mijn vrouw hierdoor hechter is geworden. Het is alsof ik nog meer van haar houd dan voorheen. Toch vraag ik mij af of dit wel goed is. Het is wel geen overspel, maar toch... Wat moeten wij doen?
Antwoord
Laat ik vooropstellen dat ik het heel erg voor u beiden vindt dat u op nog zo’n betrekkelijk jonge leeftijd de huwelijksgemeenschap niet kunt praktiseren. Dat is om diverse redenen een groot gemis. Maar ik neem aan dat u ook een eerlijk antwoord wilt horen, anders zou u de vraag niet hebben gesteld bij Refoweb. Kennelijk roept de gekozen constructie toch vragen op. En u eindigt uw casus met de nogal prangende vraag: wat moeten wij doen?
Mijn antwoord is kort en duidelijk: meteen stoppen met deze praktijk als u geen grote zonden op u wilt laden. U stelt weliswaar dat de door u en uw vrouw (met bewilliging van haar vriendin) gekozen constructie geen overspel is, maar hoe wilt u het dan genoemd hebben? Hoe noemt de Bijbel seksueel verkeer waarbij een derde zich indringt in de unieke en hechte relatie (“tot de dood u scheidt”) van die ene man met die ene vrouw? Daarvoor kent de Bijbel maar een woord: overspel! God bindt geslachtsverkeer aan de huwelijkse relatie van die ene man en die ene vrouw die met elkaar het huwelijksverbond zijn aangegaan. En elke overschrijding daarvan overschrijdt de grenzen van het zevende gebod. Dat is in de gegeven situatie misschien hard om te horen en velen die van uw situatie op de hoogte zouden zijn zouden voor de gekozen constructie (veel) begrip kunnen opbrengen. Maar als u werkelijk wilt weten of de ingeslagen weg op grond van de Bijbel goedkeuring verdient, dan moet ik dat stellig ontkennen. Gods gebod kent geen uitzondering op de regel dat de unieke verbintenis tussen man en vrouw in het door God ingestelde en gegeven huwelijk alleen hen beiden toebehoort.
Voorgaande zou voldoende moeten zijn als antwoord op uw vraag. Toch wil ik (zonder de indruk te wekken volledig te zijn) nog enkele andere facetten onder uw aandacht brengen die uit deze gekozen constructie (zouden kunnen) voortvloeien, met alle trieste gevolgen van dien. Ik ga ervan uit (ermee rekenend dat de vriendin van uw vrouw ongeveer van uw leeftijd is) dat u alles in het werk stelt om zwangerschap te voorkomen. De vraag dient zich aan of je op de goede manier bezig bent als je het samenleven van man en vrouw zo nadrukkelijk loskoppelt van de kinderzegen. Maar afgezien daarvan: stel nu eens dat ondanks alle pogingen om zwangerschap te voorkomen, er toch zwangerschap volgt uit de omgang tussen u beiden? Dan is het weduwkleed van deze vrouw zwaar bezoedeld en de nagedachtenis van haar overleden man diep onteerd! De vraag is natuurlijk of ze in de gegeven situatie ook al niet haar weduwkleed bezoedelt en de nagedachtenis van haar man onteert.
Dan nog iets: stel dat deze weduwe kennis krijgt aan een andere man. Hoe reageert deze als hij verneemt waarvoor ze zich heeft geleend? Of zij moet een nieuw huwelijk met een leugen ingaan, óf ze moet ermee voor de dag komen wat ze als weduwe heeft gedaan. Welke man wil zo’n vrouw nog? De gegeven situatie zou de weg naar een tweede huwelijk dus voor haar zonder meer kunnen blokkeren.
Werkelijk, ik kan het bij alle begrip voor de situatie niet anders zien dan dat de vriendin van uw vrouw zichzelf prostitueert.
En dan nog dit: uw vrouw moet wel heel veel van u houden en bovendien een grote dosis zelfverloochening hebben om deze weg te kunnen gaan. Ik vraag me echter in gemoede af of ware liefde (dat geldt in dat geval u als haar echtgenoot) dit offer vraagt. Ik ben ervan overtuigd dat dit niet het geval is.
Is dat alles? Nog één ding en dat is misschien het belangrijkste in uw situatie. Als God ons een kruis oplegt, is Hij van harte bereid om ons dagelijks opnieuw de kracht te geven om dat kruis te dragen. En maakt Hij op wonderlijke wijze alle dingen wel. Dan moeten wij echter niet eigenwillig onder dat kruis willen weglopen. Bedenk ook dat Christus ons de bereidheid wil geven om ons kruis elke dag op ons te nemen. Die bereidheid heeft Hij voor ons in Gethsemané bewerkt en verdiend.
Ds. P. van der Kraan
Dit artikel is beantwoord door
Ds. P. van der Kraan
- Geboortedatum:06-02-1948
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Arnemuiden
- Status:Actief
