Vraag
Enige tijd geleden ben ik na een huwelijk van meer dan 15 jaar gescheiden van de vader van mijn kinderen. Mijn ex-partner lijdt aan een (vastgestelde) persoonlijkheidsstoornis. Al in onze verkeringstijd waren er (achteraf gezien) signalen dat er meer aan de hand was. Met het toenemen van de jaren en verantwoordelijkheden (werk, huis, kinderen enz.) uitte deze stoornis zich in gedrag dat samenleven steeds moeilijker maakte.
Al kort na ons trouwen ontdekte ik dat mijn man verslaafd was aan porno. Deze verslaving heeft ons hele huwelijk lang geduurd en uitte zich op wisselende manieren: contact met andere vrouwen, ontrouw, tv, sekslijnen bellen, afdwingen van seksuele omgang enz. Zeer regelmatig heb ik aangedrongen op hulpverlening. Verschillende trajecten zijn er gestart maar nooit afgemaakt. Als je hulp zoekt moet je immers wel erkennen dat er hulp nodig is en de problematiek durven te benoemen. Ik heb me jaren lang ongelukkig gevoeld in dit huwelijk en lang gehoopt en gebeden voor een ommekeer.
Op een gegeven moment legde de thuissituatie een onhoudbare druk op mij en de kinderen. Ik was graatmager en de wanhoop nabij. Alsof je huwelijk een gevangenis is waarin je steeds alert moet zijn en het nooit goed genoeg is. Uiteindelijk heeft bovenstaande geleid tot een echtscheiding. De predikant en kerkenraad zijn hier nauw bij betrokken geweest.
Sinds een paar jaar woon ik alleen met de kinderen. In deze periode hebben we vanuit onze gemeente veel steun en hulp mogen ervaren. Ik ben me ondanks alles heel bewust van het feit dat een huwelijk een verbintenis is tussen twee mensen en dat deze daarin ook beide hun verantwoordelijkheid dragen. Schuld of geen schuld, vind ik daarom altijd lastig. Ik ben me er steeds meer bewust van geworden dat veel wat er gebeurt is ook te maken heeft met een groot stuk onvermogen bij mensen. Onvermogen bij mijn ex-partner. En dat hij wellicht op zijn manier bezweek aan alle druk en verwachtingen die het leven met zich mee brengt. Maar ook onvermogen van mij. Om vol te houden, om te blijven incasseren.
Ik lees op deze site veel over een nieuwe relatie/hertrouwen na een scheiding. En wanneer dat wel of niet geoorloofd zou zijn. Stel dat ik een nieuwe partner zou vinden en ik zou willen trouwen. Zou dat mogen, terwijl mijn ex-partner nog steeds hoopt op een verzoening? Ondanks dat hij nog steeds niet inziet wat er eigenlijk allemaal speelt. Ook na gesprekken met predikant en kerkenraad lijkt hij zich nog steeds niet bewust van de problematiek en weigert hij om hier hulp voor te zoeken. Ondanks dat zijn hart verhard is en alle schuld buiten zichzelf legt? Ik wil heel graag dingen achter me laten en proberen mijn kinderen een gelukkige stabiele thuisbasis te geven en er alles aan doen dat de band met hun vader, ondanks alles wat er speelt, goed blijft. Maar wat verlang ik enorm naar een liefdevolle relatie, een maatje, elkaar waarderen. Maar als ik al iemand weer zou treffen, wat dan? Ik worstel er mee.
Antwoord
Beste vraagstelster,
Uit je verhaal begrijp ik dat je je in een verdrietige en moeilijke situatie bevindt. Je vraagt of je zou mogen hertrouwen, nadat je gescheiden bent en je ex-partner nog steeds hoopt op verzoening.
Het is moeilijk om daar een concreet antwoord op te geven, omdat je in de eerste plaats voor Gods Aangezicht je weg moet gaan en Hem moet vragen om Zijn leiding in je leven. “Heere, wat wilt U dat ik doen zal?” mag wel je voortdurende gebed zijn. Ik wil je adviseren om in ieder geval zo, in biddend opzien tot God, je weg te gaan.
Dat gezegd hebbend, lijkt het mij dat er een breuk gevallen is in de relatie tot je ex-man. Jullie zijn niet voor niets gescheiden. Wat God heeft samengevoegd is nu stuk, gebroken. Dat maakt een weg terug wel heel moeilijk en de vraag is of er niet altijd een barst in een eventueel tweede huwelijk met je ex-man zal blijven. Dat hij nog steeds hoopt op verzoening lijkt misschien een opening te bieden, maar de vraag is of hier de wens niet de vader van de gedachte is. Realistisch lijkt het mij niet, zeker niet in het licht van wat je schrijft over de lange en moeilijke weg die jullie samen al zijn gegaan. Daarbij wil ik wel aantekenen dat voor de Heere niets onmogelijk is. In dat geval zal Hij je dat zeker duidelijk maken en je helderheid verschaffen in de stappen die je moet nemen.
Zelf geef je aan dat graag de dingen achter je wilt laten en je kinderen een stabiele thuisbasis wilt geven. Je verlangt naar een liefdevolle relatie. De Bijbel geeft m.i. ruimte om te hertrouwen wanneer de man of vrouw overspel heeft gepleegd. In dat geval is de man of vrouw die geen overspel gepleegd heeft niet gebonden aan het vorige huwelijk, dat door de daad van overspel is verbroken, Matt. 5:32, Matt. 19:9, Lukas 16:18.
Leg je verlangen naar een nieuwe liefdevolle relatie voor de Heere neer. Laat het belangrijkste voor je zijn dat dit een man naar Gods hart betreft, zodat jullie Zijn zegen over jullie relatie mogen afsmeken en mogen komen tot de kerkelijke bevestiging van een (nieuw) huwelijk. Het kan zijn dat de Heere het verlangen van je hart vervult. Het kan ook zijn dat Hij een andere weg met je gaat. Laat het biddend en vertrouwend aan Hem over.
Ds. B. M. Meuleman
Dit artikel is beantwoord door
Ds. B.M. Meuleman
- Geboortedatum:20-05-1972
- Kerkelijke gezindte:Hersteld Hervormd
- Woon/standplaats:Hoogeveen
- Status:Actief
