Vraag
Ik wil een vraag stellen met betrekking tot een gebeurtenis van 13 jaar geleden. Toen ik 18 jaar was, zat ik op een opleiding waar onder andere het vak godsdienst werd gegeven. Ik was kerkelijk opgevoed en deed daarom ook een christelijke opleiding. Tijdens een godsdienstles werd er verteld hoe slecht we zijn en dat onze keel een geopend graf is (Romeinen 3:13). Ik werd toen stil gezet en heb het me persoonlijk aangetrokken. Na een tijd van veel gebed, zonde belijden en ook depressie, kreeg ik plotseling zo’n enorme vreugde. Dit werd volgens mij veroorzaakt door een preek op zondag. Na die tijd ben ik zo blij geweest, terwijl ik voor de buitenkant er afgetobd en moe uitzag. Ik luisterde in die tijd echt naar mensen en was bewogen met mijn naaste.
Die blijdschap heeft een paar weken geduurd. Langzamerhand is dit weer afgenomen, alleen mijn leven is wel veranderd. Bepaalde muziek moest de deur uit en ook met andere zonden moest ik breken. Ik ging weer graag naar de kerk. In de jaren erna studeerde ik ergens anders en bloedde het geloof als het ware dood. Ik viel weer terug in zonden. Ook daar ben ik door genade weer uitgekomen.
Mijn vraag is, hoe kan ik de ervaring van 18 jaar geleden omschrijven? Is het een bekering? Is het iets waar ik nu in het dagelijkse leven iets mee moet? Ik heb er in de 18 jaar nooit met iemand over kunnen praten, vandaar de vraag. Misschien dat voor mezelf daardoor dingen helderder worden en een naam kunnen krijgen.
Antwoord
Wat je in je vraag beschrijft is heel persoonlijk. Ik kan me voorstellen dat je dit soort zaken niet zomaar met iedereen deelt. Toch zijn de vragen die je aan het einde stelt wel reëel. Terugkijkend op de gang van je leven is het soms goed om je af te vragen wat dat was, hoe je dat moet zien en bovenal wat God er mee bedoelde te zeggen.
Omdat je vraag persoonlijke ervaring beschrijft en ik je verder niet ken, kan ik ook niet gedetailleerd ingaan op je situatie. Ik kan wel een aantal lijnen trekken uit wat je beschrijft.
In de eerste plaats deze: Het is de ervaring van alle gelovigen dat de weg van het geloof niet een constante, gladde en vlakke weg is van goed naar beter. Sommigen denken dat. Ze zeggen: Als je gelooft gaat het alleen maar beter met je en boek je alleen maar vooruitgang. Zo is dat niet! Denk maar aan Bijbelse figuren zoals David, Elia, Simon Petrus en Johannes de Doper. Het is zelfs zo dat vlak naast de hoogtepunten van het geloof, de toewijding en de blijdschap zoals je die beschrijft, vaak de grootste diepten liggen van twijfel, afval en ongeloof. Het leven van het geloof gaat altijd op en neer van hoogte naar diepte van licht naar donker enz. enz. Lees de Psalmen erop na, daar komt die ‘golfslag van het geloof’ vaak scherp naar voren soms zelfs in een en dezelfde regel.
Ik zeg daarom lees je Bijbel en je zult ontdekken dat wat jouw overkwam, vele Bijbelse figuren ook is overkomen!
Om wat concreter in te gaan op het slot van je vraag: Ervaringen uit het verleden zijn geen garantie voor de toekomst. Ik wijs daarbij op het gevaar dat je van bepaalde ervaring een grond kunt maken. Dat je denkt: ik heb die of die geestelijke ervaring gehad dus ben ik bekeerd. Ik zeg het een beetje direct, maar dat is toch iets waar ik je voor zou willen waarschuwen. Menselijke ervaring is geen grond voor de zaligheid maar alleen het kruisoffer van de Heere Jezus Christus. Hoe je je ervaring ook omschrijft, het is geen toegangskaartje voor de hemel.
Daarnaast is bekering niet een momentopname maar een proces. Namelijk een proces van “dagelijkse bekering”. Dat wil zeggen dat ik elke dag opnieuw mijn zonden heb te belijden voor God en naar Hem terug moet keren.
Tot slot. Geestelijke ervaringen of gevoelens zijn altijd ondergeschikt aan het geloof. Geloof geeft gevoel/ervaring maar niet omgekeerd. Ervaring geeft geen geloof.
Kortom. Geestelijke ervaring is waardevol, maar altijd als gevolg van de omgang met God en het geloof in Zijn Woord. Natuurlijk speelt de Heilige Geest van God daarbij ook altijd een belangrijke rol. Het gebed om Gods Geest is daarbij onmisbaar.
Vroeger spraken mensen wel in plaats van over gevoel of ervaring over “bevinding”. Ik geef je een definitie van bevinding om verder over na te denken: bevinding is ervaring van openbaring (Woord van God) in een leven door de Geest.
Ik hoop dat ik je wat verder heb kunnen helpen bij het benoemen en doordenken van je ervaringen.
Vriendelijke groet,
Ds. J. J. van Holten
Dit artikel is beantwoord door
Ds. J.J. van Holten
- Geboortedatum:22-12-1956
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:IJsselstein
- Status:Inactief
