Vraag
Ik leef als kind van God de laatste tijd zonder de bijbel te lezen en te bidden en te danken. Maar ik kan soms wel in mezelf de Heere bidden en danken, zonder er apart voor stille tijd te nemen. Zelfs m’n ochtend- en avondgebed en lezen doe ik niet meer. Maar zondag hebben wij Heilig Avondmaal, mag ik dan wel aangaan?
Antwoord
Beste lezer,
Weet je wat mijn eerste reactie was toen ik de vraag en de zinnen ervoor las? Alarmerend! Er kunnen twee dingen aan de hand zijn:
a. Of je houdt jezelf voor een kind van God, maar bent het niet echt. We lezen in de Bijbel van mensen met een schijn van godzaligheid, maar die de kracht ervan verloochend hebben (2 Tim. 3:5). We lezen van mensen die straks menen in te gaan, maar niet kunnen (zie bijv. Matt. 7:13-23). Als dat zo is, laat je dan nu nog ontmaskeren als een schijngelovige; belijd de Heere dat je een stand hebt opgehouden en dat het niet echt was. Vraag Hem om alsnog het ware geloof in je te werken. Beter ten halve gekeerd dan ten hele gedwaald!
b. Of de Heere begon eenmaal in je een goed werk, maar je bent achterop gekomen in de genade (Hebr. 12:15). Juist die brief heeft veel te zeggen tot mensen die bezig zijn af te dwalen. Je las de Bijbel niet meer? Begin dan alsjeblieft met het biddend lezen en bestuderen van deze brief! En vraag het je voor Gods aangezicht af: “Ben ik het, Heere?”
Waarom is het dan zo ernstig als de Bijbel dichtblijft? Omdat dat de manier is waarop de Heere tot je spreken wil. Stel je nu eens voor dat jij een vriend of een vriendin hebt. Maar telkens als hij of zij iets tot je zeggen wil stop jij je oren dicht. Dan gebeuren er twee dingen: 1. Je beledigt hem of haar; 2. je communiceert niet meer met de ander. Dat gebeurt nu ook in jouw leven tegenover de Heere! En dan kun je wel zeggen: ik bid soms nog wel in mezelf, maar wees eens eerlijk: is dat geen doekje voor het bloeden? Je voelt het kennelijk zelf ook wel aan, anders zou je waarschijnlijk de vraag ook niet gesteld hebben.
Natuurlijk is een gebed `tussendoor` (ik bedoel het eerbiedig) niet verkeerd (zie Neh. 2:4!), maar het moet niet in de plaats komen van de geregelde omgang met de Heere. Denk aan Daniel! Kun je zo aan het Heilig Avondmaal? Nee, zo niet. Je zult jezelf eerlijk moeten onderzoeken op wat er aan de hand is. Is de eerste liefde verdwenen (Openb. 2:1-7)? Houd je misschien een bepaalde zonde aan de hand waardoor de honger naar het Woord verdwijnt en de behoefte aan het gebed afneemt? Heb je het te druk, waardoor je moe bent en geen `puf` meer hebt om te lezen en te bidden?
Hoe moet je dat zelfonderzoek (en dat is immers nodig voor het Heilig Avondmaal!) verrichten? Op maar een manier: door je leven te toetsen aan Gods Woord. Dus moet dat Woord open! Wanneer je zo, biddend om het licht van Gods Geest, eerlijk gemaakt wordt, zul je tot berouw en schuldbelijdenis komen. “O Heere, wat heb ik U verdriet gedaan en beledigd door niet naar U te willen luisteren!” Maar dan is er ook uitzicht. Want ook voor deze zonde is er vergeving in het bloed van het Lam. Wie met belijdenis van zonden op dat bloed pleit, mag de kracht ervan ervaren. In die weg opent de Heere ook de toegang naar Zijn tafel. Anders niet! Kom, mijn beste lezer(es): wees eens eerlijk...!
Intussen verblijf ik met een hartelijke groet,
ds. P. D. J. Buijs
Dit artikel is beantwoord door
Ds. P.D.J. Buijs
- Geboortedatum:02-11-1961
- Kerkelijke gezindte:Christelijk Gereformeerd
- Woon/standplaats:Nunspeet
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Bekijk ook:
