Eenzaam in mijn huwelijk

C. M. Chr. Rots - de Weger / 2 reacties

04-07-2018, 10:42

Vraag

Ik ben getrouwd, heb drie zonen van wie één met PDD-NOS. Momenteel gaat het heel goed met hem, hij werkt, zit op schilderles en is helemaal uit zijn schulp gekomen. Mijn oudste zoon is getrouwd. Ik ben dus eenzaam in mijn huwelijk. Mijn andere zonen wonen thuis, leven op zichzelf, net als mijn man. Niemand doet wat als ik iets leuks verzin. Activiteiten bij de kerk... mijn man vindt alles niks. Ik ben heel lang alleen gegaan, maar daar heb ik nu ook niet meer echt zin in. Visite? Nee, die vraag je maar overdag en als ik ze wel een keer ‘s avonds vraag is mijn man weg. Hij vindt het prima zo, maar ik ben heel eenzaam want vriendinnen ben ik ook kwijtgeraakt. Die voelen het aan dat ze niet welkom zijn. Wat kan ik hier nog aan doen?

ADVERTORIAL

Geeft u Egyptische christenen een Pasen om nooit te vergeten?

In Egypte is het steeds lastiger om rond te komen. Voedselprijzen rijzen de pan uit. U kunt het verschil maken door een voedselpakket voor een gezin van Egyptische christenen te kopen, die wij uitdelen ter plaatse. Heel praktisch willen we hiermee handen en voeten geven aan de opdracht van God om de armen te voeden. 

Doet u mee?

Geeft u Egyptische christenen een Pasen om nooit te vergeten?

Antwoord

Beste mevrouw,

Eerlijk gezegd heb ik na drie zinnen al een aantal vragen voor u: wat betekent (op deze plaats in uw brief) de zin “ik ben dus eenzaam in mijn huwelijk”? Met zoon1 gaat het goed, zoon2 is getrouwd. Is dan de conclusie (het woordje ‘dus’ duidt daarop) dat u eenzaam bent? Is de band met uw oudste, getrouwde, zoon zó goed, dat -nu hij een vrouw heeft- een en ander voor u zó anders is geworden? 

De zinnen die volgen maken duidelijk dat de nog thuiswonende zonen hun eigen leven hebben. Net als uw man, schrijft u. Tja, volwassen mensen, denk ik. Waar u van verwacht dat zij ‘gezellig’ doen. Waarschijnlijk draait u in een kringetje rond, waarbij negatieve gevoelens de overhand trachten te krijgen. En ja, dát maakt u eenzaam. Er zijn grenzen uit het oog verloren; waardoor, hoe en door wie is mij niet duidelijk. Maar wat u kunt doen om de situatie voor uzelf (weer) leefbaar te maken is: spreek af met vriendinnen als ú daar zin in hebt. Al dan niet bij u thuis. Bepaal uw eigen grens: een dagje ‘weg’ betekent dat er om zes uur geen eten op tafel staat. Hebt u bezigheden die tijd kosten, waar u energie uit put (in de kerk bijvoorbeeld): de was van de mannen blijft liggen en/of het strijkgoed eveneens. Tot ú er aan toe bent. Wat er ook gezegd of gezwegen wordt, u gaat rustig uw eigen gang alsof ú alleen thuis woont. Ga eens een poosje proberen of dit soort ‘handelingen’ helpt, nu woorden tekortschieten. 

En vooral: maak u niet afhankelijk van de ‘onwil’ of desinteresse (waardoor dan ook ontstaan) van de thuiswonende mannen. Met of zonder de diagnose PDD-NOS...

Stel uw verwachtingen bij, maak grenzen duidelijk. Want heus, anders maakt u uzelf eenzaam door te verwerken teleurstellingen, die zomaar kunnen omslaan in bitterheid. 

Ik hoop, dat ik met mijn antwoord iets heb kunnen bijdragen in bemoediging en/of hulp.

Het ga u goed,
Marijke Rots

C. M. Chr. Rots - de Weger

C. M. Chr. Rots - de Weger

  • Geboortedatum:
    18-02-1947
  • Kerkelijke gezindte:
    Christelijk Gereformeerd
  • Woon/standplaats:
    Aalten
  • Status:
    Actief
  • Bijzonderheden:

    Marijke leverde op 25-05-2017 haar 1000ste antwoord in de vragenrubriek af. Lees hier het jubileuminterview.

    Bekijk ook:

Tags in dit artikel:

eenzaam
2 reacties
coby6
04-07-2018 / 23:40
Van man kreeg je geen aandacht, dus stortte je je op je kinderen en die zijn nu ook niet jong meer en te porren voor wat leuks. Dan gaan ze lekker allemaal maar binnen achter hun pc zitten. Ga jij lekker naar de kerk of weet ik wat voor leuks doen. Voordat ik kinderen had ging ik ook gewoon zelf op stap. Geen zin? Dan niet. Laat niet je relatie met God verpesten door een man die niet mee wil naar de kerk.
coby6
05-07-2018 / 12:00
Wat ik zou doen is bijvoorbeeld een bejaarde opzoeken die eens naar buiten wil of een alleenstaande moeder die doordraait en met d'r kinderen op stap gaan. Als jongere ging ik altijd met de buurtkinderen op stap. Die kwamen uit zo'n aso gezin en waren dolblij als iemand eens wat leuks met ze ging doen.

Terug in de tijd

Ik heb een vraag over Openbaringen 22:14: "Zalig zijn zij die Zijn geboden doen, opdat hun macht zij aan den Boom des levens, en zij door de poorten mogen ingaan in de stad." Wat zijn dan die geboden?...
6 reacties
04-07-2012
Ik ben een 29-jarige jonge vrouw en ik heb eigenlijk alles wat een mens zich kan wensen: leuke baan, eigen flatje, fijne familie en vriendenkring. Toch af en toe dan kan ik zo verlangen naar een vrien...
Geen reacties
04-07-2004
Ik sprak vandaag met een collega over het geloof. Het kwam erop dat alleen het geloof in Christus rechtvaardigt. Dat Hij in onze plaats geleden heeft. Die persoon zei: “Dat is toch niet eerlijk of rec...
2 reacties
04-07-2016
website-ontwikkeling door webdevelopment by Accendis
design website door design website by Mooimerk
hosting website door hosting website by STH Automatisering