Vraag
Ik heb een vraag. Ik heb sinds geruime tijd verkering (1,5 jaar) met een lieve en betrouwbare jongen. We zijn een in ons geloof en hebben dezelfde humor. Omdat ik onvoorwaardelijke liefde belangrijk vind, en we beiden wat ouder zijn, willen we graag trouwen. Naast dat we dankbaar zijn dat God ons bij elkaar bracht, hebben we ook een verkering met veel schaduwzijden. Zelf heb ik een turbulent verleden en mijn vriend heeft een ASS. Die beide dingen samen (en zijn structuurbehoefte en soms starheid en mijn impulsiviteit) maken dat we heel vaak botsen (tot elk weekend twee of drie keer).
Zelf heb ik hulp nodig op het gebied van intimiteit omdat ik daar enkel op een dwangmatige manier mee om kan gaan. Omdat ik dan echt niet meer leuk en bijna manipulatief ben, doe ik hem daar veel pijn mee. Eerlijkheidshalve is dat iets waarvan ik denk dat ik er doorheen moet en waarvan ik me afvraag of dat in een andere verkering anders zou zijn.
Omdat we daarnaast veel verschillen in ons karakter, botsen we regelmatig. Voordat ik mijn vriend leerde kennen, vond ik een leeftijdsgenoot leuk. Dat was nooit een serieuze verliefdheid, en is het nog steeds niet, echter vind ik hem nog steeds leuk en zie ik hem dagelijks op mijn werk. Omdat deze jongen geen ASS heeft, en ik geen relatie met hem heb waarin ik moet kunnen geloven dat de ander van mij houdt, lijkt alles bij hem makkelijker en brengt het mij aan het twijfelen. Want deze jongen is ook betrouwbaar, lief en geduldig en lijkt verder heel veel op mijn vriend... Toen ik verkering kreeg met mijn vriend heeft hij mij nooit uitbundig gefeliciteerd en op het werk hebben we zowel veel plezier met elkaar als dat we elkaar goed aanvoelen. Dat wordt eerder meer dan minder. Deze jongen heeft goed door hoe ik in elkaar zit en vice versa, iets dat ik soms mis in mijn huidige relatie en ik vermoed dus meer en meer dat hij mij ook leuk vindt. Ik vermoed dat we meer op dezelfde manier ontspannen en leven, wat ook nadelen heeft.
Wat moet ik nu doen? Trouw zijn aan mijn huidige vriend - met wie ik emotioneel vice versa al zoveel gedeeld heb? Praten met de jongen van mijn werk? Als hij mij werkelijk leuk vindt, levert dat een issue op en moet ik kiezen, maar als er van zijn kant niets is, kan ik trouwen met mijn vriend (ik kan namelijk me buiten deze twee jongens niet iemand voorstellen die beter bij me zouden passen). Soms denk ik dat ik het het beste gewoon open kan gooien (wellicht heb ik namelijk een probleem bedacht wat er niet is en als hij mij leuk vindt, wil dat nog niet zeggen dat ik daarvoor kies) maar anderzijds zou ik nooit willen dat mijn vriend zich tweede keus voelt...
En: hoe verhoudt dit alles zich in Bijbels perspectief? In je huwelijk moet je ten alle tijden trouw zijn en ik vind dat dat ook voor een verkering geldt, maar hoe zit dat nu echt?
Antwoord
Beste vraagsteller,
Je wilt graag trouwen en je ‘kijkt’ naar een andere aardige jongen... dat wordt toch redelijk ingewikkeld, lijkt me. Wil je tróúwen, of wil je met déze mán trouwen? Daar zit wel verschil in, hoor! Denk hier maar eens rustig over na voordat je besluiten neemt die niet (of in ieder geval moeilijk) omkeerbaar zijn!
Je gaat voor ónvoorwaardelijke liefde, schrijf je. Dat is een goed principe, hoewel we natuurlijk geen van allen volmaakt zijn. Zeker niet in het geven en ontvangen van liefde! Bij allebei de ‘vrienden’ geldt: bedenk eens wat jóúw voorwaarden zijn. Bij vriend 1. En bij vriend 2. Want voorwaarden zijn er: ik lees bijvoorbeeld al over ‘verkering met veel schaduwzijden’. Welke zijn dat en waar komen ze vandaan? Schrijf het op, gewoon voor jezelf. Twee lijstjes met wat je vindt, voelt en verwacht van allebei deze jongens. Dan kom je toch ergens uit, neem ik aan. Waarschijnlijk weet je dan wel wat je moet doen. Of misschien nog niet, dat kan ook. Ga er dan over praten, met iemand die jóú goed kent: je ouders bijvoorbeeld. Of een vriendin. Desnoods een therapeut.
Je schrijft, dat je niet altijd even ‘lief’ bent. Dat kan ook niet, maar liefhebben betekent wél dat je de ánder gelukkig wilt maken! Dat je er voor de ánder wilt zíjn en daarom moet je werken aan je eigen ongemakkelijke karaktertrekken, je houding en je gedrag. Een keuze komt dan vanzelf wel... en misschien wordt het nog wel heel iemand anders! Neem niet overhaast en/of ondoordacht een besluit: 1,5 jaar verkering hebben is een begín! Trouw wil je zijn, ook in verkeringstijd. Zorg dus, dat je je toekomstige echtgenoot góéd leert kennen op heel veel verschillende levensterreinen. Daar is tijd voor nodig, voor jullie allebei! Over trouwen zou ik het derhalve nú nog niet willen hebben, ook al ben je niet de jongste meer (hoewel ik geen idee heb van je leeftijd!).
Sterkte toegewenst,
Marijke Rots
Dit artikel is beantwoord door
C. M. Chr. Rots - de Weger
- Geboortedatum:18-02-1947
- Kerkelijke gezindte:Christelijk Gereformeerd
- Woon/standplaats:Aalten
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Marijke leverde op 25-05-2017 haar 1000ste antwoord in de vragenrubriek af.
Lees hier het jubileuminterview.
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Een korte kennismaking kan je niet vergelijken met een relatie van 1,5 jaar. wellicht zal je bij de ander ook enige "bijzonderheden" merken, ondanks dat deze geen diagnose AS heeft ontvangen. In het begin start het meestal met een roze wolk.......
gezien we enige ervaring hebben met kinderen met AS het volgende;
Over het algemeen zijn dit trouwe mensen in het dagelijks leven, zijn vaak zorgzaam, en hebben zeker sterkte en goede "kanten"
met enige mate van rekening houden met elkaar is er een goede relatie mogelijk. Daarnaast is elke relatie : veel geven, en weinig ontvangen.
een goede keuze toegewenst, en bovenal Gods zegen!
In een relatie wordt je niet alleen met de ander, maar ook met jezelf geconfronteerd. Omdat je dichter bij elkaar staat zie je niet alleen maar de leuke kanten maar ook elkaars eigenaardigheden en moeilijkheden, en dat kan behoorlijk botsen.
Omdat de andere jongen nog verder van je af staat kan hij leuker lijken, daar wordt je immers niet geconfronteerd met bijvoorbeeld je dwangmatigheid rondom intimiteit.
Als je echter met die jongen een relatie aangaat zal die confrontatie daar ook komen. Dan zal hij misschien anders reageren dan je huidige vriend, maar of dat echt beter is, is maar de vraag. Wellicht op bepaalde punten beter en op andere punten slechter.
Ben je iemand die het patroon heeft moeilijkheden/confrontaties uit de weg te gaan? Denk er dan ook eens over of het overwegen van een ‘relatieswitch’ daar uit voort zou kunnen komen. In dat geval zal het namelijk niets oplossen.
Ook kun je jezelf afvragen of het voornemen dat je wilt trouwen je emotioneel te veel onder druk zet. Als je dwangmatig bent rondom intimiteit zou dat ook nog wel eens voor andere dingen kunnen gelden. Dwang komt voort uit angst, bedenk eens welke angsten jij hebt die je probeert te controleren met dwangmatigheid.
Ook zou ik willen zeggen: ASS is inderdaad naam voor een verzameling van karaktereigenschappen die het aangaan en onderhouden van een relatie kunnen vermoeilijken. Dat betekent echter niet dat het met mensen zonder die diagnose makkelijker is. Dat verschilt namelijk heel erg per persoon. Ook voor wie je zelf bent. Ik heb zelf een relatie met een man met o.a. ASS en dat is echt niet altijd makkelijk en veel van die moeilijkheden staan in verband met ASS. Toch zou ik er niet aan moeten denken een relatie met een andere man te hebben. Want er zijn ook heel veel dingen die ik juist heel prettig vind die ook terug te brengen zijn op ASS, maar nog meer op wie hij als persoon is. Zorgzaam, trouw, vol humor, zelfspot, verdraagzaam voor mijn eigenaardigheden, ongevoelig voor groepsdruk, nuchter, leergierig, zachtaardig. Vanuit zijn ASS kan ik begrijpen als hij af en toe bot is, moeilijkheden heeft zich in te leven etc. En dat het frustreert als je je emoties moet uitleggen is ook logisch. Toch: zolang bij hem evenals bij mij de wil aanwezig is om elkaar te begrijpen is het voor mij goed. Soms voel ik dat even niet op het moment dat de frustratie bij mij erg hoog zit, maar als het afgezakt is ben ik toch blij dat hij net als ik altijd gaat voor onze relatie en wil doen wat in zijn macht ligt om het goed te maken. Het kost alleen vaak wel tijd en uitleg van beide kanten om elkaar te begrijpen en op een lijn te komen. Maar ik leef niet in de illusie dat ik nou zoveel makkelijker te begrijpen ben dan hij is. De kloof is beide kanten op even groot. De tools om de kloof te overbruggen kunnen wel verschillen.
Andere mensen hebben misschien niet het stempeltje ASS, maar daar kunnen ook dingen mee zijn die een relatie moeilijk maken. Die dingen zijn er ook met jou. Laat je dus niet leiden door dat stempel maar kijk naar de persoon.
Het kan natuurlijk dat een relatie met de jongen van nu gewoon niet bij jou past. Dan kun je dat beter nu ontdekken dan als je getrouwd bent. Het kan zelds dat beide jongens niet echt bij je passen, al voelt het nu alsof het de één of de ander moet zijn.
Kijk eerlijk naar je motieven, zolang je die niet helder hebt is het erg moeilijk om een goede keus om de goede redenen te maken. Het zou ook akelig zijn als je er achteraf achterkomt een goede relatie weggegooid te hebben om redenen die wel te verhelpen waren. Soms is dat door beter inzicht te krijgen in je eigen problemen, soms door meer te leren over andermans denkwijze.
En ik raad je aan om eens met een hulpverlener te praten over je dwangmatigheid rondom intimiteit. Dat is niet iets waar je jezelf doorheen moet forceren namelijk. Daar wordt niemand gelukkig van. Het is bedoeld om van te genieten. Als je niet kunt ontspannen tijdens intimiteit wordt het gewoon niet fijn. Er is vertrouwen voor nodig, en tot vertrouwen kun je niemand dwingen. Dan kan alleen komen door respectvol omgaan met elkaars grenzen, liefdevol en eerlijk te zijn over wat je zelf voelt en wat de ander voelt. Als je daar zelf niet uitkomt met elkaar: vraag hulp! Je moet misschien over wat schaamte heen, maar het is echt geen schande om hulp te vragen, het is juist sterk.
Sterkte en veel zegen!
Als je collega zoveel voor je betekent dat je twijfelt of hij niet de ware is, is gevaarlijk voor je huidige relatie!
Het kan niet zo zijn dat je met deze man meer deelt dan met je vriend. Dat gaat op een dag fout, dat heeft je vriend niet verdiend! Ook niet je aanvaringen met je vriend vertellen tegen je collega! Zolang je een relatie met je huidige vriend hebt moet je gepaste afstand houden!
Jij moet een keus maken! Als je merkt dat je meer om je collega geeft dan om je vriend moet je het uitmaken met je vriend, zonder dat je weet of de liefde wederzijds is!!! Je kunt gewoon niet verder gaan met je vriend als je meer van je collega houdt! En als dan blijkt dat je collega niet van jou houdt dan is dat erg moeilijk voor je, maar dan heb je wel het juiste pad bewandeld! Dan ben je eerlijk tegenover je vriend én tegenover jezelf!
In het begin schrijf je dat jullie ivm onvoorwaardelijke liefde én leeftijd willen trouwen. Lees je brief nog eens terug. Is die liefde echt onvoorwaardelijk? Dan twijfel je toch niet?
Als je 3 aanvaringen per weekend hebt dan heb je er straks 7 in een week als je bij elkaar bent! Als jij moeite met zijn gedrag hebt en hij moeite met jouw gedrag, werk daar dan aan vóór je getrouwd bent, dit verdwijnt echt niet áls je getrouwd bent! En als je van elkaar houdt wíl je toch ook aan je eigen tekortkomingen werken! Werk dan, evt met therapie, éérst aan jezelf voor je gaat trouwen.
En je leeftijd? Heb je als je ouder bent andere voorwaarden nodig dan als je jonger bent? Ik denk het niet. Vaak heb je als je ouder bent meer geld dus hoef je wat minder te sparen.
Maar ook als je ouder bent moet je naar elkaar toegroeien. Júist als je ouder bent! Je bent dan al zo gewend om alles zelf te regelen dat het echt tijd nodig heeft om hierin te veranderen.
Je hebt heel wat om over na te denken. Veel sterkte hiermee, en nogmaals, ik hoop dat je eerst aan jezelf gaat werken! Dan help je jezelf én degene met wie je ooit gaat trouwen. En mocht je niet gaan trouwen, wees er van overtuigd dat dit geen ramp is! Dan heb je de therapie ook niet voor niets gedaan, dat doe je namelijk ten eerste voor je zelf!
Succes!
Vragensteller, trouw alsjeblieft nu nog niet met je vriend! Ga eerst te rade bij wat je allemaal echt voelt en wilt en neem daar de tijd voor. Dat is ook eerlijk tegenover je vriend. Bedenk dat je na het huwelijk elkaar elke dag ziet en veel closer met elkaar leeft dan dat jullie nu doen. Het gaat allemaal echt niet beter zodra je getrouwd bent, integendeel: je leert elkaar steeds beter kennen en dus ook de minder leuke kanten van elkaar. Een huwelijk betekent veel liefde, maar is ook hard werken. Een huwelijk verandert continu. Als je kinderen krijgt, wordt jullie huwelijk daar ook anders door. Als je trouwt kies je voor elkaar voor het leven en beloof je elkaar trouw. Ik ervaar die trouw regelmatig, maar het gaat echt niet vanzelf.
Veel sterkte! En ga alsjeblieft niet vanwege je leeftijd snel trouwen zonder dat je er helemaal zeker van bent. Dat kan uiteindelijk niet goed gaan.
Dus mijn vraag is, is dit meer of minder dan in het begin van jullie relatie? Als het minder wordt, dan geeft dat wat hoop voor de toekomst. Als het meer is, komt dit dan doordat jij je vriend vergelijkt met jouw collega? Als dit niet zo is, wat is de reden dan?
Heb je hulpverlening voor jouw dwangmatigheid op het gebied van intimiteit?
Misschien is het tijd om alleen of samen met jouw vriend met een (deze) hulpverlener te gaan praten... Die kan jullie mogelijk helpen in het praten met elkaar en het uitzoeken van wat er nu is waarom het niet lekker loopt.
Ik zou haast zeggen: las een pauze in, ga nadenken wat je nu echt wilt. Kies daarna vol voor iets of iemand en ga ervoor...
Mogelijk passen jouw vriend en jij verder prima bij elkaar, maar maken jullie problemen de relatie moeilijk. Helaas is dit niet zomaar op te lossen. En als je de relatie met jouw vriend uitmaakt en een relatie met jouw collega begint... neem dan tussendoor wel rusttijd. Wissel niet de één in de voor de ander. Dat is niet respectvol naar de mannen toe en ook niet goed voor jezelf! Wijsheid toegewenst en zegen!
