Genieten in plaats van druk maken

Ik heb nu een jaar een relatie met mijn vriend. Ik hou super veel van hem, een betere als hij zou ik niet kunnen hebben en wensen. We zijn samen, toen we een aantal maanden samen waren, door een moeilijke tijd heen gegaan van een depressie en niks willen van mijn kant. Aan het begin van onze relatie had ik nog weleens mijn twijfels omdat ik -denk ik- gewoon bang was om me volledig te binden (“wat als...”, vragen kwamen naar boven). Maar ik weet dat ik nooit iemand tegenkom die zo goed is voor mij en waarbij ik volledig mezelf kan zijn. Na de depressie en nu heb ik daar nog dikwijls last van, meestal als mijn bui niet zo goed is.

Nu vraag ik me, als ik een bepaald gevoel heb, altijd heel snel af of dit raar is, erg is of dat ik me zorgen moet maken. Bijv. ik zie mijn vriend altijd wel vier dagen in de week, maar als ik hem dan een paar dagen niet zie vind ik het eigenlijk ook niet erg, kan ik lekker mijn eigen dingen doen en dan mis ik hem niet echt persé. Terwijl als ik met hem ben, het ook weer gewoon goed en veilig voelt. Ik zie een toekomst met mijn vriend, maar soms als ik eraan denk om dan getrouwd te zijn en voor altijd verbonden te zijn, kan dat weleens benauwend zijn, terwijl ik het andere moment heel graag met getrouwd zou willen zijn (dit zijn voornamelijk de momenten dat ik me niet druk maak en geen “wat als...”-vragen stel aan mezelf).

Ik weet dat ik vaak te hoge verwachtingen heb van bepaalde momenten en dat het dan tegenvalt als het daadwerkelijk gebeurt (bijv. vakanties, dagjes uit, speciale momenten). Wat kan je eraan doen om op de momenten dat je je druk maakt over dit soort zaken dit uit je hoofd te zetten en genieten van de mooie momenten?

Beste...,

Bij het christelijke geloof gaat het om een vast vertrouwen en een zeker weten. Misschien ‘voel’ je Gods aanwezigheid niet altijd, toch mag je erop vertrouwen dat Hij er is en zeker weten dat Hij de Schepper is die naar je verlangt, de Vader die op de uitkijk staat in de verwachting van de thuiskomst van Zijn kind.

Mag je ook op die manier naar de relatie met je vriend kijken? Vertrouw je hem (voor zover dat mogelijk is bij mensen) volledig? Ben je er zeker van dat hij de man is die bij je past? 

Als je volmondig “ja” antwoordt op deze vragen (en ik vermoed dat je dat doet, gezien wat je schrijft), waarom dan zoveel ruimte geven aan je ‘gevoel’ dat dus veel meer over jou zegt dan over hem? Moet je misschien veel meer vertrouwen en zeker weten, dan voelen? Dus stoppen met je eigen onzekerheid organiseren?

Weet je, eigenlijk zou ik nog veel meer kunnen schrijven naar aanleiding van wat je zelf zegt, maar ik geloof dat ik in dit geval je meer help met deze tegenvraag als met een heel lang betoog. Laat het maar eens goed op je inwerken en trek er de juiste conclusies en consequenties uit. Als je niet voldoende hebt aan mijn reactie, mag je bij mij terugkomen.

Veel wijsheid en een gezonde relatie gewenst!

Drs. Els J. van Dijk