Vraag
Ik vind het zo lastig dat God in Zijn Woord zegt dat iemand die eens een kind van God is, altijd een kind van God is. Vanaf dat ik kind was, ben ik eigenlijk altijd veel bezig geweest met hoe ik God kon dienen. Soms mocht ik ook geloven dat ik echt een kind van Hem mocht zijn, maar dat gevoel ging dan ook snel weer over en dan viel ik weer in een gat van ongeloof. Hoewel ik af en toe rust en vrede in mijn hart had, voelde ik me ook vaak neerslachtig, vanwege de zonden, en het niet kunnen doen wat God van mij vroeg.
Toen ik een aantal jaar terug een aantal moeilijke dingen moest meemaken, en ook belandde in een omgeving die God niet diende, heb ik verkeerde keuzes gemaakt. Ik heb gedacht: ik kan God maar beter niet meer dienen, het is allemaal veel te moeilijk, en ik zal ook wel op de verkeerde manier geloven want andere christenen hebben het helemaal niet zo moeilijk met hun geweten, enz. En ik bad God of Hij mijn geweten zou willen wegnemen omdat ik het voor mijn gevoel niet meer aankon en dat mijn omgeving het niet van mij accepteerde.
Nu leef ik eigenlijk al een paar jaar zonder God, en ik zie het beter zitten, maar ik wil dit helemaal niet. Ik wil God wél dienen, maar ik weet echt niet meer hoe het moet, mijn geweten zegt niet dat ik fout ben, ik voel geen vreselijke spijt meer over mijn zonden. ‘t Is eigenlijk uitgeschakeld. Kunt u mij zeggen wat ik hiermee moet doen?
Antwoord
Beste vragensteller,
Toen ik je vraag zo las kwam bij mij de gedachte boven, dat je de gelijkenis uit Lukas 15:11-32 maar eens biddend moet lezen. Heel veel dingen uit jouw leven (en uit het mijne) kun je daarin terugvinden! In deze gelijkenis geeft de Heere Jezus ook veel antwoorden op jouw vragen. Je schrijft dat je het lastig vindt, dat als iemand altijd een kind van God is, dat hij dat altijd is. Ik zou zeggen: gelukkig wel! De Heere laat niet los wat Zijn hand in het leven van een mensenkind begint! Maar wat en wie is een kind van God? In de bijbelse zin van het Woord, iemand die een levend geloof in de Heere Jezus, door genade kent! Het komt dus aan op het levende geloof in Christus Jezus! Waarschijnlijk ben je gedoopt? Toen, heeft de Heere God beloofd dat je een kind van Hem mag, kunt en dient te worden, door het geloof in de Heere Jezus. Al bij je Doop heeft de Heere God aan jou Zijn Heilige Geest beloofd, die het geloof in jou wil werken. En om de vervulling van die belofte mag je bidden. Ja, zelfs de Heere er eerbiedig aan herinneren dat Hij je dat heeft beloofd. Opdat jij eerst gediend zult worden door Gods grote Dienaar, de Heere Jezus!
Waarom schrijf ik dat? Omdat het vooral in jouw vraag gaat om God dienen en gehoorzamen! Dat moet ook zeker. De Heere eist dat! Maar dan in vrijwillige en vreugdevolle liefde! Maar dat kunnen en willen we niet meer op eigen kracht. Die vermogens zijn we door onze opstand tegen God in het Paradijs kwijtgeraakt. We zijn zelfs vijanden geworden van God en elkaar! We moeten Hem inderdaad dienen, van onze schuld bevrijd worden!
De oudste zoon in de gelijkenis uit Lukas 15 leefde ook in de sfeer van moeten en gehoorzamen. Een soort zure kadaverdiscipline! Dacht je dat de bedoeling van de vader uit de gelijkenis was? En dat zijn zoon neerslachtig en bedrukt hem zou dienen? Lees maar eens de verzen 28-32. Dacht je dat de Heere van ons zo’n houding zou vragen als de oudste zoon? Het volk Israël dacht ook dat ze de Heere met wat uiterlijke dienst wel tevreden kon stellen! Lees maar eens Jesaja 58. Waar de Heere ook op deze vragen ingaat en met Zijn volk als het ware daarover in gesprek is! Het is ontdekkend en heel leerrijk. Het komt aan in ons leven op bekering.
Terugkeer naar de Heere God. Net als de verloren zoon. Hij zit naast de varkenstrog bij de brokken van zijn leven. Hongerig, schuldig, berooid en platzak. Hij komt daar tot inkeer, vers 17! Waar denkt hij dan aan? Hoe goed het bij zijn vader thuis is! Zelfs voor de knechten. Wat heeft hij toch gedaan? Hoe heeft hij het toch kunnen doen? Zijn vader die zo goed voor hem was. Hij heeft de hele erfenis, die zijn vader hem gegeven had er doorgebracht! Hij komt daar tot bekering, vers 18 en volgende. Hij ziet zijn zonde en schuld. Zijn hart breekt als hij denkt aan de goedheid van de vader. Nee, hij is het niet meer waard om kind te zijn. Als hij dan maar een knecht mag zijn. Als hij dan toch maar in de buurt van zijn vader mag zijn. In zijn hart wordt de schuldbelijdenis gevormd. Ja, dat zal ik straks tegen vader zeggen: “Vader, ik heb gezondigd tegen de hemel ( dat is tegen God) en voor u.....!”. Hoe anders is de thuiskomt, dan hij zich had gedacht! Zijn schuldbelijdenis wordt hem van de lippen gekust en hij mag van de vader weer voluit zoon zijn!
Dat is het nu wat de Heilige Geest ook in jouw en mijn hart wil werken. Dat eenvoudige geloof en die echte bekering! Onze schuld en zonde zien. Onze verdorvenheid en Gods heiligheid en goedheid. Net zo hartelijk en net zo echt! Opdat we als schuldige en verloren zondaren thuiskomen, door Jezus, bij de Vader. Vlucht maar tot de Heere Jezus. Met al je niet weten en niet voelen! Hij heeft alles wat jij nodig hebt om je met de Vader te verzoenen, het goed te maken. Zodat je een echt kind van de Vader kunt worden. En Hij wil daar ook helemaal in je leven voor zorgen. Wie zo, door Christus, tot God komt, voor hem of haar valt het heerlijk mee! Dan ontmoet: “je milde handen en vriendelijke ogen!”. Vanuit de hartelijke geloofsverbondenheid met de Heere Jezus, komt er ook het verlangen om de Heere God te dienen, met heel je hart en heel je leven.
Ik hoop dat ik je vraag hiermee wat hebt beantwoord. Je mag natuurlijk altijd een vervolgvraag stellen! Het is wel nodig om steeds biddend je Bijbel te lezen en op zondag te komen onder een bijbelse prediking!
Van harte de zegen van de Heere toegebeden!
Met vriendelijke groet, ds. J. Prins
Dit artikel is beantwoord door
Ds. J. Prins
- Geboortedatum:04-10-1956
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Ederveen
- Status:Inactief
