Ik ben misbruikt en zal nooit meer schoon worden

Ik kan het niet meer. Nooit meer zal ik worden zoals ik eens was. Ik weet eigenlijk niet eens hoelang dat geleden is. Ik ben misbruikt en zal nooit meer schoon worden. Het doet zo ontzettend veel pijn. Waar moet ik in geloven? Dat het ooit eens goed komt? Dat God het anders kan maken? Ik durf het niet meer.

Beste briefschrijfster,

Nou, zeg, wat een kórt briefje met véélzeggende inhoud! Een noodkreet, nietwaar? Ik zal m’n best doen om je wat handreikingen te geven. Maar tegelijkertijd besef ik dat het maar mondjesmaat kan, omdat ik je helemaal niet ken en behalve dat héél erge, schrijf je niets over jezelf. Als ik dit antwoord formuleer stel ik me een radeloze jonge vrouw voor, die dit verdriet alleen probeert te verwerken. Fantaseer ik, of zit ik dicht bij de waarheid? Knap vind ik het, dat je de moed hebt gehad om te schrijven, ook al is het zeer anoniem.

Dit is de eerste stap, nu moet je ook de tweede zetten en práten! Probeer iemand in je omgeving te vinden, die je vertrouwt. Een vertrouwens-leraar (als je nog schoolgaand bent), een vriendin, de dominee, je huisarts.... iemand bij wie jij je veilig kunt voelen. Praten, hulp vragen, is van levensbelang! Denk je, dat je dit durft?  In je eentje red je het niet. Je zegt terecht, dat je nooit meer zal worden wie je was. Er is ‘bij jou ingebroken’ (de titel van een boek over seksueel misbruik luidt: “Er is bij mij ingebroken”), dat maak je niet meer ongedaan. Daar zul je mee verder moeten, zo goed en zo kwaad als dat gaat.

Weet je, dat bij ‘gewone’ inbraak (in huis, bijvoorbeeld) aangifte bij de politie hoort? Weet je, dat bij misbruik óók aangifte hoort? Een moeilijke stap, denk ik, maar wel noodzakelijk! Als je eraan toe bent, doe het dan samen met diegene die je vertrouwt en met wie je zou kunnen praten (zie hierboven). Is degene die het gedaan heeft naaste familie? Dan maakt dat aangifte doen waarschijnlijk extra moeilijk. Denk er rustig over na. Je hoeft niets overhaast te besluiten. Nogmaals zeg ik: neem iemand in vertrouwen, zodat je niet in je eentje blijft ’ronddraaien’. Waar moet je in geloven? Tja, beste meid, je vertrouwen is op een vreselijke manier geschonden. Je zult je verraden voelen, vernederd. Naast de lichamelijke pijn en ontzetting zal dit in al je contacten met mannen een rol (gaan? blijven?) spelen.

Kan God het anders maken? God is Degene bij Wie je uit kunt huilen, bij Wie je met al je zorgen en pijn terecht kunt. Hij heeft immers het ergste voor ons geleden? Weet wat pijn en verdriet is. Wil troost geven. Daartoe stuurde Hij de grote Trooster. Hij wil luisteren naar al Zijn kinderen, je mag bij Hem komen zoals je bent. Beschadigd en wel. Je hoeft je bij Hem niet beter voor te doen dan je bent. God wil een Schuilplaats zijn, juist in moeilijke omstandigheden.  Ik bid je toe, dat je Hem als Schuilplaats, als hemelse Vader die erbij is als Zijn kinderen verdriet hebben, leert kennen.

Heel veel sterkte toegewenst, Gode bevolen (een ouderwetse uitdrukking, die zoveel wil zeggen dat ik voor je bid). Wil je nog eens schrijven, meer over jezelf vertellen? Ik wacht het af.

Marijke Rots 

Dit artikel is beantwoord door

C. M. Chr. Rots - de Weger

• Geboortedatum:
  18-02-1947
• Kerkelijke gezindte:
  Christelijk Gereformeerd
• Woon/standplaats:
  Aalten
• Status:
  Actief

1502 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven