Vraag
Sinds een jaar ben ik werkzaam als raadsonderzoeker. Een prachtige job waar ik veel mensen en kinderen mag ontmoeten, waar ik kan aansturen en hulp kan en moet inschakelen waar nodig is. Een aantal jaren geleden kreeg je, voordat je mocht starten met de werkzaamheden, een tweejarige opleiding aangeboden om het vak te leren kennen, je gezag te leren uitdragen en te leren schrijven naar de rechtbank wanneer er een OTS of al dan niet een uithuisplaatsing nodig is. Ik ben vorig jaar aangenomen nadat de wachtlijsten de pan uitrezen. Landelijk zijn er 130 mensen aangenomen om die enorme stapel weg te werken en de wachtlijst in te perken.
Dat gaat gepaard met productiedruk. Ik werk 34 uur per week en moet volgens de cijfers zo’n vier tot vijf zaken afronden. Dit lukte mij in het eerste jaar niet, wat logisch is. Het werk moest ik nog eigenen en alles was nieuw. Het tweede jaar moet ik 100 procent gaan produceren: een x-aantal kindzaken oppakken, gesprekken voeren en schrijven maar. Ik vind dat heel onmenselijk en niet gepaard gaan met de kwaliteit die ik als mens en professional wil leveren. Het kan me soms lam slaan, omdat iedere maand mijn scores worden bijgehouden en de productie een stijgende lijn moet laten zien. Ik vind het werk ontzettend mooi, maar de productie maakt het erg lastig. Ik begrijp goed dat er doorgewerkt moet worden en het niet goed als er zolang kinderen op de wachtlijst staan. Maar ik wil een tweede gesprek met een gezin voeren als daarmee veiligheidsafspraken gemaakt kunnen worden en daarmee een OTS voorkomen kan worden. In plaats daarvan moet ik doorwerken en aan mijn doorlooptijden denken en niet aan datgene wat een gezin nodig heeft. Hoe om te gaan met zoveel stress? Ik wil niet afstevenen op een burn-out.
Antwoord
Je geeft aan dat je een prachtige job hebt waar je veel mensen en kinderen mag ontmoeten. Je vind het werk ontzettend mooi, maar tevens ervaar je heel veel druk in deze baan. De productie moet een stijgende lijn laten zien. Je ervaart een botsing met de kwaliteit van werk die jij wilt leveren als mens en professional. Je ervaart veel stress en je wilt niet afsteven op een burn-out.
Waarschijnlijk heb je dit probleem al besproken met je leidinggevende of in een werkoverleg. Lopen meer collega’s tegen hetzelfde probleem aan of ben jij de enige? Heb je dit nog niet besproken met je leidinggevende, dan zou ik dat bespreken. Je zou ook met iemand, bijvoorbeeld een coach/sparringpartner, kunnen kijken waar de bottleneck bij jou precies ziet. Is het inderdaad de werkdruk of zijn jouw waarden anders dan die van de organisatie?
Dergelijke situaties moeten besproken worden om helder te krijgen waar de organisatie staat en waar jij als persoon met jouw waarden staat. Gaan die samen - doordat er aanpassingen mogelijk zijn of niet. Een hele spannende tijd! Trek voortijdig bij je werkgever aan de bel om niet af te stevenen op een burn-out.
Mocht er echt van wantoestanden sprake zijn, dan is het altijd mogelijk om aan de bel te trekken bij de Nationale Ombudsman.
Jannie van der Mark, RMU
Dit artikel is beantwoord door
Reformatorische Maatschappelijke Unie
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Al had ik een heel andere baan.
Maar ik liep helemaal vast.
En ben al 11 jaar uit het werkzame leven.
Momenteel doe ik dagbesteding, Want ben volledig afgekeurd.
Maar iedere dag voel ik nog de gevolgen van al die jaren.
De prestatie druk is hoog.
En ik ben iemand die alles perfect wil doen.
Al met al nooit meer de oude geworden.
Advies, Trek tijdig aan de bel!!
Soms keer je het tij ten goede door zelf anders in je werk te gaan staan.
Het kan ook zo zijn dat je werkgever onrealistische eisen stelt. Ik herken de eis om scores en lijsten bij te houden en maar productie draaien. Er is in het verleden ook veel geld verspilt in de jeugdzorg en andere velden zoals gezondheidszorg maar soms slaat het helemaal door. Ben je drukker met administratie en targets ( ook zo'n woord) Ik kan me bij tijd en wijle enorm ergeren aan het geïnstitutionaliseert wantrouwen wat je bijvoorbeeld aantreft bij overheid en zorgverzekeraars. Daar kun je niets aan doen... voorlopig
Kijk jij ondertussen uit voor een burnout
collega's bij, waardoor er weer een gezonde werkdruk kwam. Wat ik wil zeggen is dat: blijf trouw aan je eigen normen en waarden, ook als het je je baan kost.
mensen die dat krijgen zijn mensen die "hart" voor de zaak hebben, die gewetensvol en hardwerkend zijn, die alles opzij kunnen zetten om hun werk goed te doen.
Ik zou zeggen (uit eigen ervaringen) een ideale cocktail voor een burn-out!
Een waarschuwend woord is hier op zijn plaats.
Stel je zelf de vraag, zou onze schepper dit willen.
Hij is "de gelukkige god" (1Tim 1:11) hij wil dat zijn aanbidders gelukkig zijn.
Dat is natuurlijk een hele uitdaging in deze materialistische wereld.
Van werk wordt je op zich niet gelukkig, van een band met je schepper wel!
Dus houd werk op de juiste plaats, nooit boven je aanbidding jegens jouw lieve Vader in de hemel.
