Vraag
Aan een Ger. Gem.-dominee. De laatste dagen vraag ik me af of het geloof wel zin heeft. Eerder had ik wel liefde voor Gods volk en kon ik met vermaak naar preken luisteren, maar ik merk zelf niks van God in mijn leven. Hij bestuurt wel alles maar daar merk ik niks van. Alles gaat naar mijn idee gewoon vanzelf. Ik kan Gods hand hier niet in zien. In de kerk lijkt het voor mij een onmogelijkheid om bekeerd te worden. Er zijn allemaal standen en zaken waaraan voldaan moet worden wil je erbij horen. Ook word ik bang voor een leven iedere zondag in de kerk zonder dat ik ooit Zijn kind word maar een leven in de wereld is ook erg leeg.
Bidden en Bijbel lezen doe ik ook wel (veel te weinig natuurlijk) maar ik merk er niks van dat God mij hoort laat staan verhoort. Dan kan ik niet begrijpen dat er in de Bijbel staat: “Doe uw mond wijd open en ik zal hem vervullen.” Ook kan ik me heel druk maken om uitwendige dingen. Ik weet heel goed dat het bijzaken zijn maar ik kan me van binnen helemaal kapot strijden. Is het allemaal wel waar? Is het geloof niet gewoon een gemoedstoestand? Ten diepste verlang ik juist naar een leven met de Heere ook voor mijn gezin, maar het is zo ver weg voor mij. Ik zou hier ook graag met onze dominee of ouderling over willen praten, maar dat durf ik niet zo goed. Ik hoop dat jullie me kunnen helpen.
Deze vraag werd ook besproken in het programma 'Pastorie online':
Antwoord
Wat een vragen! Het blijkt dat deze vragen heel serieus leven omdat je ten diepste verlangt naar een leven met de Heere.
Dat punt over het je druk maken om uitwendige dingen is het gemakkelijkst op te lossen. Gewoon niet meer doen. Vaak hebben deze dingen niet zoveel om het lijf en hebben ze te maken met de subcultuur van de kerk en gemeente waar je lid bent. Je weet dat de Bijbel zegt dat de Heere om je hart vraagt. Jezus waarschuwt de farizeeën vaak voor het zich druk maken om uitwendige dingen. Hij noemt hen witgepleisterde graven, maar van binnen zijn ze verrot. Daar moet je jezelf dus helemaal niet druk om maken. Onderscheid de wezenlijke zaken van de kleinere middelmatige zaken waarover altijd wel verschil van mening zal blijven. Je moet gewoon je verstand gebruiken en je gevoel daardoor laten leiden. Het heeft niet met je zaligheid te maken. Dat punt is dus eigenlijk het gemakkelijkst op te lossen. Klim gewoon uit het kippenhok en laat de knuppel daar liggen voor mensen die daar hun plezier in vinden.
Je leest in de Bijbel en je bidt, maar het doet je zo weinig. Je hebt niet de ervaring dat God je hoort. Je moet hier verschil maken tussen wat je ervaart en wat de Bijbel zegt. De Bijbel zegt dat God zelfs het geroep van de jonge raven hoort. Zou Hij dan jou niet horen en verhoren? Het gaat er dus niet in de eerste plaats om wat je ervaart, maar wat God zegt in Zijn Woord. Dat laatste is waar, maar je ervaring kan je bedriegen. Het is wel heel rijk om in je ervaring te beseffen dat God er is en je hoort en wil helpen, maar de geloofservaring volgt op het geloof en gaat er niet aan vooraf. Veel mensen willen wel geloven, maar ze moeten eerst voelen dat het allemaal waar is. Dan draai je de rollen om. Als je echt gelooft wat God in Zijn Woord zegt, gaat het gevoel daar later mee in de pas lopen. Dus: eerst geloof en dan gevoel. Om dat geloof mag je natuurlijk ook bidden, want we weten dat de Heilige Geest dat werkt door het Evangelie. Ik zeg dit niet als dooddoener, maar God heeft dit al beloofd toen je gedoopt werd. Lees het maar in zondag 27 van de HC.
Dat je eerst liefde had tot Gods volk en met vermaak naar de preek kon luisteren is wel belangrijk, maar dat geeft niet de doorslag. Dat kan een ‘natuurlijk mens’ ook zo ervaren. Het punt waar het om gaat is je verhouding tot Christus. Het gaat om ellende, verlossing en dankbaarheid, maar de kern van alle drie is Christus. Bedenk wie Christus is en lees er steeds meer over in de Bijbel. Vraag om de Geest zodat je ogen opengaan voor wie jezelf bent en wie God is en wie Christus is. Hij laat toch geen bidder staan?! Of geloof je dat wel, dat God iemand die het om Hem te doen is wegstuurt zonder verhoring. God is zo groot en barmhartig en genadig, daar hebben we geen voorstelling van. Jezus zegt: “Wie tot Mij komt, zal Ik geenszins uitwerpen.” Jij hoeft niets mee te brengen naar God. En je mag alles aan Hem vragen en het van Hem verwachten. Je merkt wel, dat je jezelf zo voelt, ligt niet aan God maar aan jou.
Tenslotte een belangrijke zaak. In de kerk lijkt het onmogelijk voor jou om bekeerd te worden. Als dat aan de kerk ligt is de kerk gewoon fout. God roept ons telkens weer op tot bekering en Hij wil Zelf geven wat Hij van ons vraagt. Ik kan hier lang over uitweiden, maar ik stuur je bij deze een hoofdstuk op uit mijn boekje: “Bekering ook voor jou?” Lees dat eens. Hopelijk heb je iets aan mijn antwoorden. Eén ding is zeker, wie God zoekt, zal Hem vinden. De vraag die je jezelf moet stellen is of je echt God wil zoeken.
Sterkte met de verwerking van mijn antwoord,
Ds. C. G. Vreugdenhil
Dit artikel is beantwoord door
Ds. C.G. Vreugdenhil
- Geboortedatum:02-04-1946
- Kerkelijke gezindte:Gereformeerde Gemeenten
- Woon/standplaats:Houten
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Emeritus-predikant
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Ik kan wel merken dat je oprecht op zoek bent naar de ware God en dat je graag naar Zijn heilzame regels en wetten voor het leven wilt leven.
De ware God is op zoek naar mensen die respect en achting voor Hem hebben, mensen die Hem serieus nemen.
Het is, echter, niet mogelijk om God te vinden als Hij zich niet aan iemand openbaart.
De Almachtige God Jahweh is een geest en dus onzichtbaar voor menselijke ogen, we kunnen Hem niet zien en ook niet vinden.
God moet "de ogen des vertands" van een oprecht zoekende openen zodat zo iemand het onomstotelijk bewijs kan waarnemen door studie/meditatie en nauwkeurige kennis van God.
De Bijbel maakt nog een aantal essentiële dingen duidelijk in de onderstaande teksten.
Jes 65:1 .. Ik heb mij laten vinden ........ Ik heb gezegd: ’Hier ben ik, hier ben ik!’ tot een natie die mijn naam niet aanriep.
Jer 29:13-14 “Jullie zullen me zoeken en me vinden, want jullie zullen me met je hele hart zoeken. 14 En ik zal me door jullie laten vinden”, verklaart Jahweh.
De Almachtige God vind het belangrijk dat mensen Zijn naam kennen en gebruiken. "Zijn naam aanroepen" betekent Hem als jouw God aanbidden!
Mensen moeten God met alles wat ze hebben zoeken, met "heel je hart" en een leven leiden dat Hem blij maakt.
Blijf Hem oprecht zoeken.
Veel gelovige nemen er genoegen mee om in Jezus te geloven en hem aan te nemen als heer en heiland en vergever. Dan ben je behouden zeggen ze.
In de "Refo kerken" wordt veelal geleerd dat je pas behouden bent als je bekeerd bent (daar bedoelt men dan wedergeboren mee). Dus waar de bezoekers van veel christelijke groepen als blij zijn behouden te zijn en lofzingen zijn Refo’s nog benauwd verloren te gaan als ze niet bekeerd (wedergeboren) zijn.
Van beide valt iets te zeggen. Het is ook niet zwart of wit maar er zijn vele kleuren.
Gods volk (ik bedoel daar mee christenen in zijn algemeen), mensen die (gewoon) oppervlakkig leven, wat zondigen maar dat niet serieus nemen (wat dat zou toch vergeven worden en we zondigen toch weer, zegt men) zij zijn wél behouden, zij gaan (met niet) verloren. Die worden gered als door vuur heen (1 cor3 vers 15).
Echter pas als je wedergeboren (bekeerd) bent DAN ben je een kind van God. En dat weetje dan ook. Dan ben je bevrijd uit de macht van de zonde en wil je niets anders doen dan hem behagen. Dan vallen de schellen van je ogen en kan je in de heiligmaking wandelen. Dat is een veel hoger stadium en verhevener leven. Je hebt dan nog wel zonde (zonde hebben is wat anders dan zonde doen doen) maar daar kun je dan gaande de weg ook van verlost worden.
Dus daarna streven is zeer te prijzen alleen moet dat geen “MOETJE” zijn maar een lust, een innerlijk verlangen. Men moet juist graag de eis der wet willen vervullen ipv er zo goedkoop mogelijk aan Gods belofte te willen komen.
Men wordt wedergeboren (bekeerd) door GODSVRUCHT. Door heelhartigheid, door zoeken, bidden kloppen. God geeft de nederige genade. Zij die moe zijn van het ploeteren tegen de zonde en zich arm en zwak weten EN zich vervolgens overgeven aan Hem, die krijgen genade, kracht en de Heilige Geest, die worden wedergeboren (bekeerd).
Succes met de zoektocht!
