Vraag
Al jaren luister ik veel naar de muziek van “The Gaithers.” Nu is dat natuurlijk een heel breed begrip. Ik bedoel dan veel liederen van “The Gaither Vocal Band”, maar ook de muziek van de groepen en personen die vaak meezingen bij de homecoming-concerten van Bill en Gloria Gaither. Er zijn een aantal liedjes die ik niet luister omdat ik ze te oppervlakkig vind. De meeste liederen vind ik echter heel diepgaand en sluiten heel erg aan bij mijn geestelijk leven. Liederen zoals “Jesus, You're the Center of my joy”, “Beulah Land” maar ook de modernere liederen zoals “Sometimes it takes a mountain” of “What I need is You” van David Phelps. Ik vind het mooi dat in hun liederen ook nadruk wordt gelegd op wie de mens is. Dat maakt het contrast met wie de Heere is extra groot. Daarnaast wordt heel veel gezongen over het uitzien naar de hemel. Heel vaak komen de teksten van de liederen, in andere bewoordingen, terug bij wat ik zondags in de kerk hoor. Tegelijkertijd weet ik ook dat veel mensen in mijn christelijke omgeving deze muziek afkeuren. Dat geeft me steeds weer onzekerheid en soms het gevoel dat ik niet in deze christelijke omgeving pas. Mijn vraag is eigenlijk: is het goed om voor jezelf één van beide ‘leefwerelden’ te kiezen, of kunnen ze gewoon naast elkaar bestaan? En hoe zorg je er dan voor dat er geen strijd komt tussen die twee?
Antwoord
Beste vraagsteller,
Het blijft uiteraard altijd zaak er alert op te zijn of het geloof zoals dat naar voren komt in liederen of in de presentatie ervan, in overeenstemming is met het geloof dat Jezus predikte. Alhoewel er bij deze homecoming-concerten inderdaad veel mooie liederen zijn, hebben de “The Gaithers” zich ook nogal eens schuldig gemaakt aan een verkeerd soort van oecumene, eenheid zonder waarheid die gebonden is aan de Heere Jezus. Maar dat is je vraag niet, dus dat laat ik verder maar even voor wat het is.
Een groot aantal van deze liederen spreken je erg aan in je geestelijke leven, maar tegelijkertijd weet je dat veel mensen uit je christelijke omgeving deze muziek afkeuren. Hoe moet je hier nu mee omgaan, moet je dan maar van omgeving veranderen?
Ik ga altijd eerst weer een paar stappen terug om het uitgangspunt helder te hebben. Christen zijn is niet zoals een horen bij een bepaalde voetbalclub, of het anderszins zoeken van gelijkgestemden wat bepaalde voorkeuren betreft. Christen zijn is in de eerste plaats de Heere Jezus toe te behoren, naar Hem luisteren en Hem te gehoorzamen. En wie Hem lief heeft, heeft ook hen lief die Hem ook toebehoren, dat kan niet anders. Als ik weet dat de Heere Jezus ook voor hen gestorven is, hoe zou ik hen dan ook niet lief kunnen hebben, net als Hij? Broeder (en zuster) liefde is een wezenlijk kenmerk van een christen (vgl. bijv. 1 Joh 3:10). Dat betekent niet dat je in alles met iedereen meegaat en nooit een woord van kritiek of waarschuwing uit, integendeel, maar wel dat je het beste met hen voor hebt, in relatieve zaken flexibel bent en in zaken die er werkelijk toe doen standvastig bent in een rein geweten.
Voor een christen kunnen er daarom geen verschillende christelijke leefwerelden zijn. De hemel of de nieuwe aarde zal niet opgedeeld zijn in aparte afdelingen en groepen, ieder met eigen voorkeuren. Er zal eenheid zijn. Jezus bid ook om deze eenheid en de apostelen roepen er veelvuldig toe op. Het lijkt mij dan ook een verkeerd spoor te zeggen dat je niet in een bepaalde christelijke omgeving meent te passen wegens zoiets als je muziekkeuze. Muziek is niet zo belangrijk. Als het wel belangrijk voor je is dan krijgt het teveel gewicht. Muziek mag nooit belangrijker voor je zijn dan een medemens en nog veel minder belangrijker dan een medechristen.
Nu kan het zijn dat er dingen worden gezegd of gedaan waarin je niet met een rein geweten in kan meegaan. Dat is dan met name als er structureel een geloof of geloofshouding wordt uitgedragen, impliciet of expliciet, welke je niet kan samenbrengen met wat je leert uit de Bijbel. Dat kan dan een reden zijn om afstand te nemen, in alle vriendelijkheid en altijd bereid tot een gesprek om verantwoording af te leggen voor je keuzes. Muziek kan hierbij een rol spelen, maar het zal dan nooit alleen de muziek zijn. Typisch zijn er dan meerdere zaken aan de hand waar muziek onderdeel van kan uitmaken.
Omdat je zegt dat je veel overeenkomsten bemerkt tussen de inhoud van de tekst van deze liederen en de inhoud van de prediking die je hoort op zondag in de kerk, trek ik de conclusie dat er hier eigenlijk geen inhoudelijk conflict is en dus ook geen inhoudelijke reden om afstand te nemen. Nu is het helaas zo dat er in deze zondige wereld telkens weer strijd en onenigheid is, ook bij christenen onderling. Dat zou niet zo moeten zijn, maar dat is helaas wel zo. Maar als volgeling van Jezus wil ik dan in het spoor van de Heere Jezus blijven. Dat betekent dat ik niet kies voor de één of de ander, maar in mijn eigen spoor probeer te blijven in het volgen van Christus in al mijn gebrekkigheid. Daarbij zal je onontkoombaar stoten op meningsverschillen en inzichtsverschillen met anderen. Maar als jij dan bepaalde keuzes maakt op welk gebied dan ook, en daar in een goed geweten van overtuigd bent dat dit goed is, dan kan je er ook met een goed geweten voor uitkomen tegenover wie dan ook.
Probeer dan het gesprek aan te gaan. Leg uit wat de inhoud van het lied is en waarom het je zo aanspreekt en waarom je meent dat dit overeenstemt met wat de Bijbel zegt. Kom met goede inhoudelijke argumenten, niet met een vaag argument als “ik zie er geen probleem mee” of ‘”ik vind dit gewoon mooi” of “het is gewoon een kwestie van smaak” maar kom met bijbelse inhoud. Blijf daarbij ook openstaan voor goed onderbouwde tegenargumenten en overweeg of daar geldigheid in zit vanuit de Bijbel bezien. Wees bereid je standpunt te corrigeren als daar reden toe blijkt, als een trouw navolger van Christus. Doe er je voordeel mee, je zult er nooit minder van worden. Je mag dit ook van de ander verwachten. Je mag gerust een andere christen om verantwoording vragen over zijn of haar haar geloof en de praktische uitwerking daarvan, zeker iemand die al wat langer christen is, uiteraard op een vriendelijke en zachtmoedige wijze. Probeer zo tot elkaar te komen.
Kom je op een punt waar de meningen en inzichten blijven verschillen, accepteer dit dan als een gegeven maar laat het geen verwijdering brengen indien mogelijk, in ieder geval niet van jouw kant. Dit geldt uiteraard met name bij relatieve zaken, bij wezenlijke zaken kan dat moeilijker zijn. Dan kan je moeten zeggen: hierin kan ik voor mijn geweten niet met je meegaan. Accepteer dat ook als een ander dat over jou zegt.
Wees ondertussen ook zorgzaam voor de zwakkere in het geloof (zie Rom 14). Drijf je eigen zin niet door maar let op het belang van andere christenen in je omgeving (1 Kor 13: 4-7, Fil 2:3). Verdraag eventueel onrecht (1 Kor 6:7). Ga niet uit eigenbelang een eigen weg op maar wees dienstbaar aan de ander. Blijf daarbij standvastig in het spoor als een trouw volgeling van Christus en handel oprecht vanuit een door de Bijbel gevormd geweten. Blijf je toch weerstand ondervinden, blijf dan vriendelijk, wees enigszins toegeeflijk indien nodig en nuttig (vgl. 1 Kor 9: 19-27), zonder je slaafs aan menselijke regels te onderwerpen. Zo kan je een licht zijn dat schijnt in allerlei ‘leefwerelden’. En als je zo handelt en toch op tegenstand blijft stuiten, weet dan dat het bij de Heere Jezus niet anders was. En een dienstknecht staat niet boven zijn meester (zie Matt 10:24-28).
Terwijl ik dit schrijf besef ik dat ik zelf in dit alles ook schromelijk tekort kom. Toch denk ik dat dit voor ons beide de weg is die we moeten leren gaan. Dank je voor je vraag, ik vond het zelf ook nuttig hier over na te denken. Ik hoop dat het antwoord je verder helpt.
Ontvang een hartelijke groet,
Gerard Slurink
Dit artikel is beantwoord door
G. Slurink
- Geboortedatum:12-02-1963
- Kerkelijke gezindte:Reformatorisch
- Woon/standplaats:Lahti, Finland
- Status:Actief
Bijzonderheden:
*Voormalig popmuzikant
