Vraag
Aan iemand uit de Ger. Gem. Jarenlang heb ik gezondigd, terwijl ik wist dat wat ik deed verkeerd was. Ik heb daarmee gebroken en jarenlang is het ‘rustig’ geweest als het gaat om het uitleven van deze zonde. Ik ben getrouwd en mocht moeder worden. Vorig jaar heb ik tijdens een kerkdienst heel erg de afstand gevoeld tussen de Heere en mijzelf. De hele nacht lag ik te peinzen hoe ik ooit met God verzoend kon worden. Ik ben gaan lezen in de Bijbel, ging meer bidden, etc. Ik dacht dat ik het allemaal wel had en dat ik het zelf allemaal wel kon. Echter ben ik weer in de zonde gevallen waar ik dacht mee gebroken te hebben. Gelukkig heeft de Heere dit jaar mij tijdens een kerkdienst de ogen willen openen, (1 Joh. 2:16) en heb ik nu weer met die zonde gebroken (hartelijk). Elke kerkdienst die ik hierna heb mogen beleven, zag ik mijn schuld steeds groter worden. Ik kon thuis niets meer doen, dan alleen maar bedroefd zijn over mijn zonden, gezondigd tegen Hem die zo goedertieren en lankmoedig is. Hij heeft mij zo vele malen gewaarschuwd in mijn leven en ik heb daar geen acht op geslagen. Verstandelijk wist ik het wel, maar verder ging het niet. Ik heb alle zonden, zover ik die wist, beleden voor de Heere, alles heb ik uitgestort. Welk een pijn en verdriet dat teweegbracht, dat is niet te beschrijven.
Er staat in de Bijbel dat wie de zonde belijdt en nalaat, die ontvangt barmhartigheid. Ik mag dat geloven. Maar nu is het zo donker voor mijn gevoel. Ik wil de Heere zo graag dienen en dat kan niet, menselijkerwijs gesproken. Al deze tijd leef ik in afhankelijkheid van Hem, Die geleden heeft voor mijn zonden. Ik weet echter ook dat het beleven van dit alles, niet zaligmakend is. Ik loop helemaal vast in alles. Het lijkt ook alsof ik aan alle kanten aangevallen wordt en alsof er continue gezegd wordt: zie je nu wel dat het eigen werk is, het kan voor jou niet waar zijn, etc. Ik klamp me vast aan Bijbelteksten zoals: “Wie Mij zoekt, zal Mij vinden.” Het lijkt echter allemaal zo doods in mij, ik blijf in mijn zonden hangen en dwaal in het duister voor mijn gevoel.
Ik heb verschillende malen uit zowel de Bijbel als tijdens een kerkdienst een woord mogen horen waarvan ik op dat moment dacht dat de Heere mij genadig wilde zijn. Dan barstte mijn hart als het ware, dan stroomde ik helemaal over. Maar dat duurt geen half uur, of het is weg. Dan val ik in onzekerheid en dwaal ik weer verder. Van andere mensen hoor ik dat als ik blijf hangen, dat ik naar Jezus moet. Maar ik wil mijzelf onder geen enkel beding bedriegen. Nauw is de poort om daardoor heen te gaan en op de manier waarop velen tegenwoordig lijken te spreken, is het net alsof die poort helemaal niet nauw is.
Is het nu zo dat als je je zonden hebt beleden voor de Heere (en dat moet elke dag opnieuw omdat ik mezelf elke keer weer tegenkom), dat je vergeving hebt ontvangen? Vergeving is namelijk niet genoeg om een waar kind van de Heere te worden. Enerzijds lees ik namelijk dat de Heere vrij is in Zijn weg en werk, maar anderzijds lees ik wel de ‘stappen’ van iemand die een kind van de Heere wordt. Ik weet dat ik veel heb geschreven en het is nog niet de helft van wat ik had willen schrijven. Maar ik heb geprobeerd het zo kort mogelijk te houden.
Antwoord
Beste vraagstelster,
De zonde heeft grote kracht. Het heeft kracht om ons gevangen te nemen en in de boeien te slaan. We moeten dit niet onderschatten. Satan bindt mensen aan zich door de zonde, zoals je dit zelf aangaf met 1 Joh. 2:16. Maar God bevrijdt van de zondemacht. Jezus is in de wereld gekomen om de werken des duivels (mensen door de zonden zijn slaven maken) te verbreken. Dit is met je gebeurt. Dat is een onverdiende genade van God. Ik zou wensen dat je dit ziet. En je dit steeds voor ogen houdt. Dan zal het nieuwe kwaad diep en smartelijk betreurd worden en in dit licht de smart over de nieuwe zonde genezend werken.
Maar nu ben je weer teruggevallen in dat zelfde kwaad, zo schrijf je. Ik weet niet welk kwaad dit is, maar tussen de regels lees ik dat het op seksueel terrein ligt. Ik vraag mij af of je dit met je man hebt besproken. Indien niet, dan moet je dit toch doen. Je kunt die last niet alleen dragen. Je zegt dat je toch de Heere graag wil dienen, maar steeds jezelf en die bepaalde zondige neiging tegen komt. Je kunt niet geloven dat dit met genade kan bestaan. Nu, laat ik het maar kort zeggen: vallen in zonde kan met genade bestaan, leven met en in de zonde blijven niet.
Ik heb eens gekeken in een boekje van J. Owen, getiteld “Gewetensvragen opgelost”. Hij zegt: “Er kan zijn een verdorvenheid, zonde of begeerlijkheid, die bij voortduring heerschappij voert, terwijl nochtans de wortel der zaak, de wortel van het geestelijk leven, desniettegenstaande in de persoon aanwezig is.” Owen zegt ook wat wij moeten doen. We moeten dit kwaad, dat ons dikwijls verovert, uit de weg gaan. En je moet bidden, sterk tot God roepen, ja zelfs brullen tot God: Psalm 32:3.
Verder moet je de weg gaan van 1 Joh. 2:1 en 2.: “En indien iemand gezondigd heeft, wij hebben een Voorspraak bij de Vader, Jezus Christus, de Rechtvaardige. En Hij is een verzoening voor onze zonden.”
Door bij Jezus weg te blijven ben je zwakker. De mensen hebben toch gelijk die zeiden dat je bij Jezus moet zijn. Bij wie anders, dacht je? Indien je ziet dat je bij Hem welkom bent met al je zonden en verdorven bestaan en ervaart dat er kracht is in Zijn bloed, zal de zonde zijn macht verliezen. Ik heb nu de indruk dat je het zelf weer eerst in orde wil maken en dan naar Christus gaan.
Denk ook aan je doop. Het doopformulier zegt: “En als wij somtijds uit zwakheid in zonden vallen, zo moeten wij aan Gods genade niet vertwijfelen, noch in de zonden blijven liggen, aangezien we een eeuwig verbond met God hebben.” De duivel wil dat je aan Gods genade wanhoopt. Dan blijf je in de zonde liggen en houdt hij macht over je. Maar als je opnieuw schuldig en zondebelijdend tot God gaat, moet hij je loslaten. Dat is het advies dat ik je geven wil.
Verder vind ik je opmerking over anderen, die het maar licht nemen, niet zo passend voor je. Je hebt aan jezelf genoeg, dunkt mij. Hoe je verder ook denkt over het kind Gods zijn, daar moest je ook maar eens over lezen in de brief van Johannes.
Van harte sterkte, want je moet toch denken: wij en de zonde moeten scheiden of wij en de zonde zullen eeuwig samen zijn in de hel.
Ds. C. Harinck
Dit artikel is beantwoord door
Ds. C. Harinck
- Geboortedatum:09-04-1933
- Kerkelijke gezindte:Gereformeerde Gemeenten
- Woon/standplaats:Kapelle
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Emeritus
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
dit verhaal is zo herkenbaar. Ik worstel ook met zonde waar ik bijna niet vanaf kom en waar ik veel tegen te strijden heb. Ik wil het niet meer!
Ik smeek bijna iedere dag om genade. Ook een tijd gehad waarbij ik dacht de zonde onder te hebben en waarbij God de grootste plaats had.
Maar dat is weer voorbij gegaan.Het is weer bidden en smeken om genade bij God. Waar zouden we anders heengaan!
Misschien heb je er behoeft aan om te praten met iemand die hetzelfde beleeft? Ik tenminste wel.
Wat ik inmiddels mag ervaren is dat als je telkens weer alles voor de Heere uit stort, en bidt om Zijn bewaring voor de zonde en je vertrouwt daarop dat Hij je helpen wil, dat met Gods hulp je leert strijden tegen die zonde. De zonde/duivel heeft dan geen macht meer over je. Tot op heden is de Heere genadig. Nogmaals, mailen mag je.
Er is eerder iets mis als je denkt dat je daarmee kan ophouden omdat je de zonde er wel onder hebt....
Want Hij is een genadige, goede God!
De rechtvaardige dus, zelfs die valt zeven maal, laat staan de niet rechtvaardige.
Jezus (onze pleiter) leert ons dan wij 7 x 70 keer (per dag) moeten vergeven, dus Hij doet dat ook, mits wij onze schuldenaren vergeven, berouw hebben en de intentie hebben dat nooit weer te doen.
Niet opgeven. Opspringen als een stuiterbal, vergeving vragen, het stof van je afschudden en doorgaan.
En je helemaal niet laten aanklagen door de Satan. Die leugenaar moeten wij nooit naar luisteren.
als je maar weet dat als je Christus kent je zonden zijn vergeven en ze je niet meer de dood indrijven, Zaligmakende Genade is voor eeuwig en ja satan blijft aan je trekken maar dan mag je zien op Die Lieve Jezus die je zonden voor altijd heeft vergeven. je zegt vergeving is niet genoeg om een waar kind van God te zijn? wat verwacht je dan nog meer? als je geloofd in Christus met een waar zaligmakend geloof is dat gelijk je vergeving van je zonden, je bent dan voor altijd binnen en ondanks aanvechtingen die er zeker zullen zijn mag je God je Vader noemen en leven uit en door Hem.
..... dit keer ben ik het helemaal met je eens. ;-)
Hoi Johan,
Wat jij schrijft onderschrijf ik en wat Cors dit keer schrijf onderschrijf ik ook - dat gaat over de levensheiliging. Dat is toch ook Bijbels? Ik reageer alleen op wat Cors hier (en niet elders) schrijft.
Wat klopt er volgens jou niet aan wat er dan nu staat?
