Aardse teleurstelling

Is het zondig om maar niet over een aardse teleurstelling heen te kunnen komen?

Beste vraagsteller,

Ik ken je niet. Ik kan in het minste niet bevroeden wat voor soort aardse teleurstelling jouw leven zo beheerst, dat je er niet over heen kunt komen. Waarom ik dit vooraf opmerk? Niet om teleurstellingen als onbetekenend voor te stellen, maar wel om te proberen er het juiste gewicht aan toe te kennen. Er is immers duidelijk verschil in omvang/gradatie van de teleurstelling. Een voorbeeld: je bent getrouwd, hebt de zorg voor een gezin, maar helaas werkloos. Dan is de afwijzing na de zoveelste sollicitatie een behoorlijk ingrijpende zaak. Je had hoop en het werd weer niets. Dat kan je totaal uit het lood slaan. Het andere voorbeeld: er zijn een heleboel van die dagelijkse teleurstellingen die je leven dusdanig kunnen gaan beheersen, dat je een negatieve instelling krijgt. Je begrijpt dat het eerste voorbeeld van een totaal andere orde is dan het tweede. Het eerste voorbeeld zal mijns inziens meer gebed en tranen kosten om het te aanvaarden dan het tweede. Misschien moet je bij zo’n tweede voorbeeld jezelf ook eens stevig toespreken. Alhoewel ik ook begrijp dat voor de één, een molshoop een berg lijkt, en voor de ander een berg, een molshoop.

Is het zondig om maar niet over een aardse teleurstelling heen te kunnen komen? Hieraan vóóraf een vraag stellen lijkt me belangrijk. Waarom ben ik of raakte ik zo teleurgesteld? Je bent immers teleurgesteld, omdat je in je verwachtingen bent bedrogen, wat je verwachtte is niet uitgekomen. En hoe meer je op iets rekent, des te heftiger is dan de teleurstelling. Je verwachting kan zo hooggespannen zijn, dat een teleurstelling echt een dreun wordt. Wanneer het zo is bij je, kan ik niet anders concluderen dan dat het vast blijven zitten in je teleurstelling, zondig is. Niet in de eerste plaats omdat je dan teleurgesteld bent, want dat kan bijna niet anders na zo’n hooggespannen verwachting. Maar omdat je verwachting te hooggespannen was. Is dat misschien bij jou het geval? Ga bij je zelf eens na of je in je verwachting er niet te veel van bent uitgegaan dat het wel zou gelukken om je doel te bereiken. Je bent christen, toch? Veel teleurstellingen ontstaan omdat we veel meer Gods bevestiging zoeken om onze plannen goed te keuren, dan dat we bij al onze voornemens Gods weg willen gaan, in afhankelijkheid van Hem. Gods weg gaan betekent dat we het resultaat, vanaf het eerste begin, in Zijn handen leggen. Of het een positieve of een negatieve uitslag wordt, is dan niet meer doorslaggevend.  God weet beter wat goed en nuttig voor ons is, dan dat we het zelf weten. Dan begrijp je ook dat een te hooggespannen verwachting, waarin de onvoorwaardelijke overgave aan Gods weg ontbreekt, al zondig is.

Zullen we samen Filipp. 4 : 6 en 7 eens lezen? ”Weest in geen ding bezorgd; maar laat uw begeerten (je verlangens, verwachting) in alles, door bidden en smeken, met dankzegging bekend worden bij God; en de vrede Gods, die alle verstand te boven gaat, zal uw harten en zinnen  bewaren in Christus Jezus.”  Dit is niet alleen van toepassing voordat je teleurstelling kwam. Dit is ook nu, in je teleurstelling, van toepassing.

Ik las ergens: Je verstand zegt, ik ben bezorgd (mag je ook teleurgesteld invullen); het biddende geloof zegt, vertrouw op de HEERE met je hele hart, en steun op je verstand niet; ken Hem in al je wegen en Hij zal je paden recht maken. (Spr. 3 : 5 en 6).

Lees Math. 6 : 19 tot 34 biddend na. Zou blijven hangen in een aardse teleurstelling zondig zijn? Wat denk je zelf?

Hartelijke groet,

C.A. Hoekman, Kapelle 

Dit artikel is beantwoord door

C.A. Hoekman

• Geboortedatum:
  23-09-1943
• Kerkelijke gezindte:
  Gereformeerde Gemeenten
• Woon/standplaats:
  Kapelle
• Status:
  Actief

103 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven