Conflict met vader van aanstaande schoonzoon

Onze dochter van bijna 20 heeft sinds ruim twee jaar een relatie. Hij is een leuke vent van begin 20 maar komt uit een gezin waar naar onze indruk van alles aan de hand is. Zijn vader drinkt geregeld te veel en zijn moeder treedt daar niet (meer) tegen op maar lacht alles weg en alle lastige onderwerpen worden doodgezwegen of ontkend. Van de buitenkant slagen ze erin om een keurige indruk te maken, dus veel mensen zullen hier niet echt een idee van hebben. De vriend van onze dochter heeft geleerd hiermee om te gaan door vooral alle conflicten te vermijden en een beetje met de wind mee te bewegen. En daar komt het knelpunt: onze dochter is niet alleen verbaal zeer sterk maar kan ook slecht tegen die ‘doofpotcultuur.’ Zij vindt deze situatie buitengewoon lastig te hanteren, juist omdat in ons gezin wij proberen alles bespreekbaar te maken. Haar vriend daarentegen gaat ieder conflict uit de weg thuis en is verbaal eigenlijk niet opgewassen tegen onze dochter, iets dat met name zijn moeder irriteert.

Een paar maanden geleden is dat (niet voor het eerst) geëscaleerd omdat de moeder van haar vriend een vervelende opmerking maakte over mijn vrouw. Dat pikte onze dochter niet, met als gevolg dat ze een flink aantal weken niet meer bij hem thuis is geweest. Een aantal lijmpogingen had geen succes: onze dochter heeft excuus aangeboden voor wat zij fout had gedaan, maar op het excuus van zijn ouders wacht ze nog steeds tevergeefs. Omdat wij geen partij zijn noch willen worden in dit conflict (het gaat primair tussen onze meerderjarige dochter en haar aanstaande schoonmoeder) hebben wij dit bij ons thuis geregeld besproken, maar hebben verder afstand gehouden.

Vorige week ontvingen wij ineens een nogal ongenuanceerde email van de vader van haar vriend, op een tijdstip dat de meeste mensen slapen. Ik kon de alcohol nog net niet ruiken toen ik de mail las. Als antwoord heb ik een kleine week later een mail verstuurd waarin ik heb aangegeven dat de basis van een oplossing voor dit conflict alleen kan zijn als beide partijen bereid zijn kritisch in de spiegel te kijken. Helaas zonder resultaat: afgelopen zondag is de boel weer geëscaleerd. Zijn ouders willen nu de dominee dan wel de kerkenraad erbij betrekken, maar daar voelen wij helemaal niets voor. Ondertussen weten we ook niet goed hoe we hier uit moeten gaan komen.

Het lastige -en frustrerende- is dat de vriend van onze dochter in dit soort situaties niet thuis geeft en het conflict laat gebeuren. Daardoor staat onze dochter voor haar gevoel er in zijn huis alleen voor. Wij hebben eigenlijk twee vragen:

1. Zouden wij ons als ouders afzijdig moeten houden of toch maar zo’n gesprek aangaan omwille van onze dochter? En moeten we dan maar slikken en de vrede bewaren, of juist de confrontatie aangaan om de feiten een keer benoemd te hebben? (er is namelijk meer aan de hand dan ik in deze vraag kan aangeven);

2. Mogen wij van onze aanstaande schoonzoon verwachten dat hij hierin niet meer zo conflictmijdend is? We hebben het hier al geregeld met hem over gehad, maar het lukt hem niet om die stap te maken. Dit gedrag baart ons als ouders voor hun toekomst in een huwelijk samen namelijk zorgen. Ik hoop dat onze zorgen duidelijk zijn geworden op deze manier.

Beste ouder(s),

Ja, ik kan uw zorgen om uw dochter en haar vriend heel goed begrijpen. En dat niet alles in uw brief gezegd is, geloof ik onmiddellijk. Dat hoeft ook niet, want wát u hebt geschreven is moeilijk genoeg! 

We zeggen wel eens “kleine kinderen, kleine zorgen en grote kinderen grote zorgen.” Hoe waar is dat gezegde! We willen als ouders dat kinderen ‘groot’ worden, maar lóslaten kan zo’n lastig proces zijn! We willen onze kinderen graag behoeden voor het maken van fouten, maar helaas gaat dat niet altijd lukken. Levenslessen voor ouders. Levenslessen voor kinderen. Beide héél verschillend.  

U stelt twee vragen: de eerste over het al dan niet afzijdig houden van u als ouders en de tweede gaat over uw verwachtingen ten opzichte van uw aanstaande schoonzoon. Ik zou een heel lang antwoord kunnen geven, maar doe dat niet. Ik houd het kort, want uiteindelijk gaat het om úw zorg voor het probleem dat uw dóchter daadwerkelijk heeft. En hoe uw dochter ermee omgaat is haar eigen verantwoordelijkheid. Tenslotte is zij volwassen en verantwoordelijk voor haar eigen beslissingen. Uw zorg voor haar is heel begrijpelijk en omwille van uw dochter zult u zeker de confrontatie aan willen gaan als slikken om der lieve vrede wil niet uw stijl is. 

Maar, maar... waar doet u verstandig aan? Ik denk dat noch het een, noch het ander de gewenste oplossing geeft. Feit is dat de aanstaande schoonzoon in zíjn gezin is opgegroeid, waar blijkbaar andere waarden en normen gelden dan in uw eigen gezin. Meestal is het een mooie ontdekkingstocht wanneer kinderen verliefd worden en ander gezinsculturen leren kennen. Soms is het echter zo’n confrontatie met een andere werkelijkheid, dat je allerlei veranderingen zou willen aanbrengen. Alleen... dat laatste gaat niet. In ieder geval niet zomaar vanzelf. Als er medewerking komt van een van de gezinsleden is er een kans, maar ik lees dat de vriend van uw dochter die stap niet kan maken. 

Daarmee heeft deze jongeman eigenlijk al zijn keuze gemaakt en zal hij loyaal blijven aan zijn ouders, inclusief de thuissituatie. Uw dochter zal dus háár eigen keuze moeten maken. Nu. Of later. 

Hoewel ik niet zo goed begrijp waarom de andere ouders de dominee en/of de kerkenraad in willen schakelen is het aan uw dochter om te beslissen of zij daarin ‘mee’ wil gaan. Vervolgens kunt ú kiezen om met háár mee gaan of de keuze maken om er voor te bedanken. Beide keuzes zijn mijns inziens legitiem, mits in alle rust, openheid en eerlijkheid verwoord. Of het zal helpen om de relatie met de aanstaande schoonouders en vriendlief niet verder onder druk te zetten is echter voor mij zeer de vraag. 

Ik denk zelfs dat als de vriend -hoe lief deze jongen ook is- zijn hoofd blijft omdraaien, uw dochter de relatie met hem moet beëindigen. Dat is echter uw vraag niet. Maar: als er nu geen zicht is op ‘goed komen’, dan zal dat er in de toekomst ook niet zijn. Triest, maar waar. 

Wat úw rol dan is? Er zíjn, voor uw dochter. Die nu gefrustreerd en wellicht boos thuis komt en zo meteen misschien met (groot) verdriet. Troost haar, maar geef geen oordeel over schoonouders en vriend.
 
Mijn antwoord is dus eigenlijk: ga u niet met zaken bemoeien die in wezen niet de uwe zijn, want dat zorgt niet voor door u gewenste verandering in een ander gezin. De doofpot hoeft echter ook niet. U kunt uw dochter vertellen dat zij het beste voor zichzelf opkomt als zij open en eerlijk met haar vriend praat over haar gevoelens van verdriet, teleurstelling, boosheid, frustratie en daarna haar conclusies trekt. Vanzelf verandert er niets. Nooit. Nu niet en later ook niet. Als er geen medewerking is helpt al haar liefde niets. 

Bovenstaande kunt u met haar bespreken. Maar welke keuze zij ook maakt: dwing haar niet tot iets en veroordeel haar niet. Vang haar op, laat úw (ouderlijke) liefde zien, merken en voelen. Laat haar ‘uitrazen’ na een escalatie en wacht op een goed moment om dingen bespreekbaar te maken. 

Dát is de taak van ouders, die náást hun volwassen kinderen willen staan. Biddend. Voor uw dochter. Voor de jongeman die misschien uw schoonzoon niet gaat worden. Voor het gezin van hem waar zoveel speelt.    

Ik wens u allemaal alle goeds toe,
Marijke Rots

Dit artikel is beantwoord door

C. M. Chr. Rots - de Weger

• Geboortedatum:
  18-02-1947
• Kerkelijke gezindte:
  Christelijk Gereformeerd
• Woon/standplaats:
  Aalten
• Status:
  Actief

1499 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven