Vraag
Ik wil mij met mijn gezin onttrekken aan de Gereformeerde Kerk Vrijgemaakt in een bepaalde gemeente i.v.m. genomen beslissingen in de kerkenraad waar wij ons niet in kunnen vinden. De kerkenraad weigert onze onttrekking. Kunnen ze dat zomaar?
Antwoord
Van belang zijn hier twee aspecten: wat de kerkorde m.b.t. deze casus regelt; en de wijsheid en zorgvuldigheid die vereist zijn. De kerkorde zegt in artikel C45.1: “Wanneer iemand aangeeft niet langer tot de gemeente te willen behoren, zich zonder kennisgeving bij een andere kerkgemeenschap aansluit of bij verhuizing naar elders geen attestatie aanvraagt, en daar ondanks inspanningen van de kerkenraad en de gemeente bij blijft, berust de kerkenraad daarin en doet hij van de beëindiging van het lidmaatschap mededeling aan de gemeente.”
Dit betekent dat de kerkenraad hierin dient te berusten. Dat dit zo wordt gezegd, geeft al aan dat er ook een andere zijde is. Geen enkele kerkenraad zal dit als een formaliteit af willen doen. Toen de huidige kerkorde nog in ontwikkeling was, is er discussie geweest over de vraag of een kerkenraad moet berusten of nog inspanningen moet verrichten om leden “voor de gemeente te behouden.” De discussie spitste zich echter toe op de vraag, of dit door betrokkenen niet als tegenwerking van hun wens kan worden ervaren.
Dat is de reden waarom ik het tweede aspect noem: wat is wijs en zorgvuldig? Het zal duidelijk zijn dat een kerkenraad hier een afweging heeft te maken. Te meer omdat ‘onttrekking’ van een christen in essentie uiteraard niet mogelijk is: hoe kan een lidmaat van Christus zich ooit afscheiden van Christus (nl. van Christus’ lichaam de kerk)? Er zijn niet vele kerken waaruit je kunt kiezen. Dat is van de nood een deugd maken, of anders gezegd: van een zondige praktijk een zegen maken. Er is één kerk, de wereldwijde gemeenschap van Christus (Apostolische Geloofsbelijdenis). Het fenomeen dat wij ‘onttrekken’ noemen kan dus helemaal niet.
Echter, de praktijk is dat we dat toch doen. En dan zal een kerkenraad kiezen voor het gesprek. Om elkaar te bereiken en te begrijpen en elkaar vast te houden. Dat is toch ook wat onze gehoorzaamheid aan Christus van ons eist! Ik ken uiteraard de achterliggende situatie niet, maar ik veronderstel dat de kerkenraad nog tijd wil maken voor dat gesprek en voor gebed met en voor elkaar. Je laat elkaar niet zo maar los! Daar is grote zegen in!
Maar het punt van wijsheid is ook dat je daarin een balans zoekt. Houdt men vast aan de wens zich bij een andere kerk aan te sluiten, dan is dat pijnlijk en kan men dat misschien zelfs veroordelen, maar dan kunnen en mogen we elkaar niet eindeloos daarvan weerhouden. Dan komt er dus een moment, waarop de kerkenraad dit wellicht niet meer kan en mag weigeren. Maar hierover kan ik niet het laatste woord zeggen omdat de kerkenraad in deze situatie ongetwijfeld zijn goede redenen heeft om de attestatie niet te verlenen, of minstens deze nog voor een tijd bij zich te houden. Wat daar uiteindelijk in deze situatie concreet achter zit kan ik niet beoordelen. Ik ga er van uit dat in wijsheid en in afhankelijkheid van de leiding van Gods Geest hierin besloten is en gehandeld wordt. Dat gesprek en proces laat ik graag aan de kerkenraad en de vraagstellers over.
Ds. K. van den Geest
Dit artikel is beantwoord door
Ds. K. van den Geest
- Geboortedatum:12-10-1957
- Kerkelijke gezindte:Nederlandse Gereformeerde Kerken
- Woon/standplaats:Deventer
- Status:Actief
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Kort door de bocht (simpel) gezegd heb je als gemeentelid ook taken:
Als je boos bent over iets, dan moet je dat uitpraten.
Als je oneens blijft dan krijg je meestal ruzie voor een periode.
Als je daar niet uitkomt EN je bent overtuigt dat de Bijbel anders spreekt dan probeer je dat aan te tonen, maar mochten ze niet luisteren en je wilt daarom onttrekken dan zullen ze zich daarin berusten zoals dit antwoord ook aangaf.
(kan je allemaal terugvinden in de formulieren)
De korte vraag geeft mij niet de indruk dat er veel in die richting ondernomen is. Zelf ben je ook verantwoordelijk voor wat je doet, je leeft niet alleen op deze aarde en je bent niet een individu in een 'gemeente', het woord zelf zegt er al iets over eigenlijk.
Er kan volharding zijn om te gaan onttrekken, wat na een hoop gezeur wel lukt meestal, maar dan ga je dus zelf (ook) de fout in. Dit is niet hetzelfde als bij een lidmaatschap van een dagblad of iets dergelijks.
Zo kan en zie ik dit voor mij, maar ook een rede kan zijn dat de boodschap afwijkt van de bijbel en tal van andere redenen die het woord van God schade toebrengen. Het is triest als een kudde gaat zwerven en in allerlei winden van leerstellingen te recht komen waar zij uiteindelijk het geloof loslaten en loskomen te staan van lichaam van Jezus Christus en de gemeenschap van broeders en zusters. Dit is een onwenselijke situatie die je als gemeente juist niet wil.
