Teruggetrokken houding

Ik (meisje, 19) merk de laatste tijd heel vaak dat ik het erg lastig vind om me open op te stellen naar anderen. Dat is lastig in de klas en in het contact met vrienden, maar het wordt extra lastig nu ik interesse heb gekregen in een jongen. Wat moet ik doen om hem te bereiken? Hoe zorg ik ervoor dat ik opener in relaties sta en niet heel veel afstoot? Als ik bijvoorbeeld iets echt leuk vind, zal ik nooit enthousiast reageren: ik reageer altijd behoorlijk teruggetrokken. Die houding verandert wel langzaam maar zeker, maar ik ben er echt nog lang niet. Hoe kan ik er nu voor zorgen dat die jongen mij ziet staan?

Beste vraagsteller,

“Je openstellen naar anderen”, vind ik zo’n aparte uitdrukking (die je veel vaker hoort, dat wel). Wat bedoel je er precies mee? Heeft het met verlegenheid te maken, of heb je een introvert karakter? Vind je het moeilijk om over gevoelens te praten, of emoties te laten zien? Of stap je gewoon wat minder snel op een aardige jongen af dan je eigenlijk zou willen? Het kan allemaal en nog wel meer ook. Dat maakt jou juist wie je bent, denk ik. 

Als ik je brief lees zie ik staan dat je teruggetrokken houding aan het veranderen is. Wat wil je dan nog meer? Hoe en wat wil je eventueel nog verder veranderen? Ja, ik kom met tegenvragen, want ik begrijp je niet zo goed. Vind je dat je niet goed (genoeg) bent zoals je bent? Of is de vraag echt alleen gericht op deze jongen? En gaat het alleen om: hoe kom je in beeld bij déze speciale jongen?

Nou, dan zou je kunnen proberen om hem tegen te komen (in de schoolgang, bij de fietsenstalling, op het kerkplein, bij de ingang van het sportveld of het catechisatielokaal). Zogenaamd toevallig, natuurlijk! Zodat je hem gedag kunt zeggen of hem iets vragen (over huiswerk bijvoorbeeld). Misschien kun je eens naast hem gaan zitten op een plaats waar jullie (toevallig, of juist wat meer geënsceneerd) samen komen (kerk, school, sportpark, etc.) en begin je dàn een praatje. Je kunt op verschillende manieren proberen om zijn aandacht te trekken. Bedenk iets wat bij jóú past terwijl je je nog niet direct (figuurlijk gesproken) ‘bloot hoeft te geven’. Dat hoeft toch niet zo moeilijk te zijn, lijkt me. Wél spannend! Maar dat is nu meteen ook het leuke ervan. Gewoon dóén! Een uitdaging die absoluut niet uitdagend hoeft te zijn, als je begrijpt wat ik bedoel.

Schrijf nog maar eens of het gelukt is!

Het beste toegewenst,
Marijke Rots