Vraag
Ik heb een vraag over Age of Empires II. Ik speel regelmatig Age of Empires II. Voor mijn gevoel een normaal spel. Er vindt doodslag in plaats, maar niet heel zichtbaar. Je hoort een geluid en weg is de tegenstander. Kan je dit spel als christen spelen? Op doodslag na vinden er geen gekke dingen plaats en moet je je eigen leefgemeenschap ontwikkelen om uiteindelijk door middel van oorlog te winnen.
Antwoord
Beste vraagsteller,
Dank je voor je eerlijke vraag. Ik vind dergelijke zaken zelf ook niet altijd zo eenvoudig. Voor zover ik het ken lijkt het me een aardig spel, strategisch uitdagend en ook de verschillende beschavingen en de historische aspecten -alhoewel het niet altijd helemaal klopt- zijn interessant. Zoals in vrijwel elk spel zijn er wel een aantal bizarre elementen te vinden, zoals de relikwieën die zorgen voor meer goud en monniken die op magische wijze zelfs vijandelijke olifanten tot jouw kamp kunnen bekeren, maar daar kan ik wel om lachen. Het meest voor de hand liggende potentiële bezwaar, zoals je zelf ook aangeeft, is de milde geweldsfactor in de strijd die je moet aangaan om je tegenstander(s) te verslaan. Afhankelijk van het speltype en scenario dat je kiest is dat een groter of minder groot onderdeel van het geheel maar je kan er nooit omheen.
De vraag rijst dan bij mij: moet je dit zien als doodslag in de zin van het zesde gebod of niet? Daar zitten denk ik twee kanten aan. Aan de ene kant betwijfel ik of je het uitschakelen van een fictieve tegenstander in een computerspel als doodslag moet zien. Ik zou Age of Empires II in dit verband eerder vergelijken met een spelletje Risk. Ik denk niet dat het in het zesde gebod gaat over het al dan niet verwijderen van poppetjes, in wat voor vorm dan ook, van een spelbord of computerscherm. Aan de andere kant is het de vraag wat het doet met de speler zelf. Een speler kan een spel met een enigszins moordzuchtige houding spelen en bijbels gezien zit doodslag in de eerste plaats in je hart.
Ik zou Age of Empires II niet willen classificeren als een gewelddadig of oorlogszuchtig spel, maar er zijn andere spelen die dat wel zijn, waar op zijn minst een impliciete verheerlijking van geweld is. Het grootste probleem daarin lijkt me niet het doden van een virtueel karakter op zich, maar vooral de houding die het opwekt als je hier als speler plezier in krijgt, iets dat van nature in ons zit en door dergelijke dingen wordt aangewakkerd. Alhoewel dat bij Age of Empires waarschijnlijk minder het geval is, is het denk ik wel een factor om in het oog te houden. Ik vind het lastig te bepalen waar hier de grens ligt. Daarom, liever dan een enigszins farizeïsche benadering van “als je het kan classificeren als doodslag kan je het niet spelen en als je het niet kan classificeren als doodslag kan je het wel spelen” zou ik het liever willen benaderen in een context van hoe het past in een wandel met Christus.
De belangrijkste vraag wordt dan: wat heeft je hart? Als je je zondige natuur enigzins hebt leren zien en het evangelie van de vrije genade en verzoening hebt leren kennen en aangenomen, dan komt als het goed is ook het verlangen om Gods wil te doen en Jezus na te volgen. En dan ga je telkens meer alles wat je doet in dat licht zien, inclusief je vrijetijdsbesteding en de spelletjes die je speelt. Dan gaat het minder over wat je kan of mag doen maar meer over wat je graag wilt doen, vanuit je situatie als kind van God, discipel van Jezus en burger van het hemelse koninkrijk.
Een belangrijk facet van het evangelie is dat we niets meer hoeven te doen. Geloven is ingaan tot de rust. We mogen rusten op het werk van Christus (vgl. Hebr 4, Matt 11:28-29). En in die rust kunnen we, naast de dagelijkse taken die ons aangereikt worden of die we op ons nemen, ook af en toe een spelletje spelen of iets anders ontspannends doen. Maar dan geldt ook zoals Paulus zegt: “Alle dingen zijn mij geoorloofd, maar niet alle dingen zijn nuttig. Alle dingen zijn mij geoorloofd, maar niet alle dingen bouwen op” (1 Kor 10:23) en “Ik zal mij niet onder de macht van ook maar iets laten brengen” (1 Kor 6:12). Belangrijk is dan hoe je er zelf in staat en mee omgaat: wat doet het met je en in welke mate beheerst het je, hoe belangrijk is het voor je en hoe vul je verder je leven en je vrije tijd in? Wees daarin eerlijk naar jezelf toe voor het aangezicht van God.
Ik heb zelf ook wel soortgelijke computerspelen gespeeld waarin je een leefgemeenschap of iets dergelijks opbouwt. Deze hadden verder geen geweldselementen, maar wat betreft het opbouwen en ontwikkelen van de leefgemeenschap waren er denk ik wel overeenkomsten met Age of Empires. Ik heb deze zelf op een bepaald moment weggedaan, omdat het me ging tegenstaan dat ik er teveel kostbare tijd mee verspilde. Ik zie er geen probleem in om af en toe een spelletje te spelen, maar toen ik op een bepaald moment bemerkte dat het soms ten koste ging van andere zaken die belangrijker waren, was dat voor mij het signaal het spel weg te doen. Om die reden zou ik zelf ook een spel als Age of Empires niet meer aanschaffen, ik zou er teveel tijd mee verdoen.
Ik kan dus niet zeggen: dit kan je absoluut niet spelen, maar ik kan ook niet zeggen: speel het maar gerust. Het hangt er in sterke mate af van hoe je hier zelf in staat en ermee omgaat en bovenal hoe het past in je wandel met Christus, ervan uitgaande dat die er is. Ik kan alleen aanbevelen deze dingen verder te overdenken en te overwegen en ik hoop dat je dan voor jezelf tot een verantwoorde keuze kan komen, óf je het nog wil spelen, hoe je het wil spelen en in welke mate je het nog wil spelen. Lees in dit verband bijvoorbeeld Kol 3:1-17 en Ef 4:17-5:21. Probeer het spelen van het spel ook in dat licht te bekijken.
Een hartelijke groet,
Gerard Slurink
Dit artikel is beantwoord door
G. Slurink
- Geboortedatum:12-02-1963
- Kerkelijke gezindte:Reformatorisch
- Woon/standplaats:Lahti, Finland
- Status:Actief
Bijzonderheden:
*Voormalig popmuzikant
