Bevinding en/of het bloed van Christus

Aan ds. Van Keulen. Even kort samengevat: In 2005 kwam er heel sterk naar boven: als ik nu moet sterven wat dan? Ik ben gaan zoeken, bidden en lezen omdat ik bang was om verloren te gaan. Tot op een nacht dat ik aan het bidden was “Heere help me, want als ik nu sterf weet ik het niet. Jezus wilt U mij verlossen?” Er was niet een bepaalde zonde of berouw, maar angst om verloren te gaan omdat ik al die jaren zonder Hem geleefd had. Ik mocht zoveel rust ervaren, dat ik iedereen wel wilde bellen en zeggen: houdt aan, Hij verhoort je gebed...

Daarna kwam er de twijfel: “Ik had geen berouw, kijk uit dat je niet met een ingebeelde hemel naar de hel gaat, als je een kind van God was droeg je geen broek meer, tv weg enz.” Na lange tijd bidden kwam er een heel mooi licht (wat ik eerst heel eng vond) met de woorden “Zondoffer/Zoenoffer voor zondaren”. Ik dacht: nu weet ik het zeker! Maar ook daarna kwam er weer twijfel. Wel mocht ik vaak door het Woord een bepaalde tekst ontvangen als antwoord op de vraag. Maar regelmatig komt de vraag: mocht ik dit ervaren DOOR het geloof of MOET ik nu alsnog gaan geloven?

Veel jaren ging het goed, maar op dit moment slaat de angst weer toe: als ik moet sterven is het dan wel goed? Bedrieg ik mijzelf niet? Daar komt bij dat mijn familie mij wantrouwt omdat ik nu in de PKN naar de kerk ga en zij nog GGiN zijn. Ik heb niks tegen hen en die kerk, ben ook niet boos, maar dan twijfel ik weer als ik met ze praat. Ze zeggen: “Je kunt wel bevinding hebben, maar je moet het bloed Christus hebben.” Dat snap ik niet. Als je Christus om vergeving vraagt dan ga je Hem  liefhebben omdat je dit ervaren/geloofd hebt of in Zijn Woord gelezen hebt? Hij geeft toch geen steen als je Hem om een brood vraagt? Ik heb ook een angststoornis, dat speelt zeker ook mee.

Hoe ga ik om met de vraag: Door het geloof, of je moet alsnog gaan geloven (want dan weet ik niet of ik 100 procent geloof). Mag ik door de ervaring weten dat ik verzoend ben met Christus of is dit verkeerd?

Beste vragensteller,

Inderdaad, Hij geeft geen steen als je om brood vraagt. Hij geeft niet iets waardoor je zou sterven, maar Hij geeft alles opdat je zou leven, en wel zodanig dat zelfs de dood, het sterven, daar geen afbreuk aan zal kunnen doen, maar waar de dood, het sterven alleen maar aan toe zal doen, want dan zal er nooit angst, twijfel of zonde meer zijn, en dat alles alleen om een andere steen en brood, namelijk de Heere Jezus Christus, de Hoeksteen en het Brood des levens, Hij, Die het zondoffer/zoenoffer voor zondaren is.

Je riep in jouw angst en nood: “Jezus wilt U mij verlossen.” Hoor wat Hij roept: “Alles wat de Vader Mij geeft, zal tot Mij komen, en wie tot Mij komt (in zijn/haar angst, nood, jaren van zonder God geleefd te hebben), zal Ik beslist niet uitwerpen.” Wil je het zekerder hebben: beslist niet?! Zie Joh. 6:37-40. Tot wie zou je anders heen hebben kunnen gaan, Hij heeft de woorden van het eeuwige leven. En als daar dan de rust mag komen dan is dat door het geloof alleen. Immers als je nog moet gaan geloven dan kan er geen ware rust zijn totdat het geloof daar is. Dat is het werk van de Heilige Geest, maar waar het Woord rust brengt dan is de werking van de Heilige Geest daar aan verbonden.

Maar al die twijfel dan? Ik lees niet dat je bent gaan twijfelen aan het Woord of door het Woord, maar door dat wat in jou opkomt of door de woorden die jou door anderen worden voorgehouden. Als de ‘binnenpraters en de buitenpraters’ toch het (eind)oordeel moesten vellen: wie kan/zal dan zalig worden? En natuurlijk mogen we bijgestuurd worden uit het Woord van God en vanuit, als het goed is, de liefde, maar ik vrees voor menselijke maatnemingen. Bidt maar veel om Aquilla’s en Priscilla’s en bemoediging van broeders/zusters (Hand. 18: 26b, 27a).

Je schrijft ook dat je een angststoornis hebt, dat maakt je leven ook zwaar en kan zo z'n invloed hebben op jouw dagelijks functioneren, maar het kan ook van invloed zijn op je geestelijk leven. Neem des te meer het Woord (biddend) te hand, lees des te meer het Woord van God en laat dat alleen het voor het zeggen hebben, dat alleen geeft (weer) rust en doet (opnieuw) belijden: “Wij dan, gerechtvaardigd uit het geloof, hebben vrede bij God (niet: bij de mensen) door onze Heere Jezus Christus.”

Jaren zonder God geleefd, maar, o wonder van genade, God heeft al die jaren niet zonder jou geleefd en je de rust opgezegd van je God-loze leventje en je tot Christus gedreven, en als Hij geenszins/beslist niet uitwerpt, afwijst, wegstuurt, dan heeft Hij je toch vast gegrepen om nooit meer los te laten en om nooit meer uit Gods handen uitgerukt te kunnen worden? De duivel ligt op de loer om je daaraan te laten twijfelen op allerlei manieren en daarom, hef ook je hoofd op omhoog op God, dan zie je boven al het aardse uit, over alle 'binnen- en buitenpraters' heen, op Hem, Die het geloof werkt en versterkt, omdat wij zo zwak zijn en last kunnen hebben van, en in twijfel gebracht kunnen worden door, al dat gepraat, op Hem, Die het geloven eens zal doen overgaan in het ongestoord Hem voor eeuwig loven.

Ik wens je Gods nabijheid toe te midden van alles.

Ds. P. C. van Keulen

Dit artikel is beantwoord door

Ds. P.C. van Keulen

• Geboortedatum:
  17-06-1956
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Bodegraven
• Status:
  Actief

138 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven