Begraven worden met korpseer

Mijn man werkt bij de politie. Als wij dingen bespreken over het werk komt hierin ook het onderwerp overlijden tijdens diensttijd aan de orde. Al meerdere keren heeft hij aangegeven begraven te willen worden met korpseer (indien van toepassing.) Is hier bijbels gezien iets op tegen? Het lukt mij niet goed hier een mening over te vormen. Gaat de soberheid niet van de begrafenis af of is het juist heel respectvol?

1. Om met het laatste te beginnen: Moet een begrafenis altijd alleen maar sober zijn? Er mag naast rouw en ernst over de dood toch ook blijdschap en dankbaarheid zijn (en getoond worden) over wat de overledene in gezin, kerk en maatschappij met de van God ontvangen gaven heeft mogen betekenen voor anderen in onze samenleving.

2. Daarom komen schoolkinderen of studenten vaak bij de begrafenis van een geliefde onderwijsgevende. Hetzelfde geldt van collega’s in de werksfeer, clubgenoten en leden van zangkoren en muziekgezelschappen. De laatsten dikwijls ook in uniform en met gepaste zang of muziek.

3. Er zijn in onze samenleving drie beroepen waarbij van de werkers de bereidheid verwacht wordt dat ze in het uiterste geval hun leven geven voor hun medemensen: de brandweer, de krijgsmacht en de politie (in alfabetische volgorde). Onze goede God wil vanwege de verdorvenheid van de mensheid dat de wereld geregeerd wordt door wetten en politiën opdat de ongebondenheid der mensen bedwongen wordt, en het alles met goede regelingen onder de mensen toegaat (Nederlandse Geloofsbelijdenis, artikel; 36).

4. Wanneer door, bij of tijdens de uitoefening van haar of zijn taak bij een van deze drie beroepen iemand het leven verliest kunnen collega’s hun betrokkenheid willen tonen door bij de begrafenis als leden van die organisatie gezamenlijk in uniform aanwezig te zijn en op te treden.

5. Ik kan niet inzien dat Bijbels gezien hier iets op tegen is. Wanneer tenminste, zoals bij elke christelijke begrafenis, er ook duidelijk plaats is voor het Woord, voor de belijdenis van oordeel, hoop en leven en voor het gebed. Er kan dan ook voor mensen, die anders niets horen van het christelijk geloof, een getuigenis van uitgaan, wanneer ze formeel alleen voor de zogenoemde korpseer aanwezig zijn.

6. Goede onderlinge afspraken tussen nabestaanden, de begrafenisondernemer, de kerkelijke voorganger en de commandant van de overledene zijn uiteraard noodzakelijk. Wanneer en hoe krijgt ieder zijn plaats in de eventuele kerkdienst, in de gang naar en bij het graf en de volgorde van elke handeling. 

7. We hopen en bidden dat betrokkene nog lang in gezondheid zijn menslievend werk mag voortzetten. 

Ds. J. J. Tigchelaar