Herhalingen in gebed

Mag je herhalingen in je gebed gebruiken? Ik heb die neiging omdat ik soms zelf niet weet wat ik bedoel en dan vraag ik het in andere bewoordingen. In Mattheus 6:7 zegt Jezus dat je niet met omhaal van woorden mag bidden, want de heidenen denken met veel woorden verhoord te worden. Is dat bij mij ook van toepassing, of is wat ik doe wat anders? Ik moet ook denken aan het boek Spreuken. Dat boek gebruikt ook veel herhalingen/synoniemen om iets duidelijk te maken. Is dit een goed argument om het daarom ook in je gebed te gebruiken?

Beste vraagsteller,
 
Al enige tijd ligt je vraag op mijn bureau. Ik zal deze nu eerst eens beantwoorden. In de eerste plaats wens ik je Gods zegen toe voor het nieuwe jaar. Het is een voorrecht, dat we nog bezig mogen zijn met het Woord van God. Dat is het toch dat ons kan wijs maken tot zaligheid.
 
Je vraagt of je gebruik mag maken van herhalingen in je gebed.  Herhalen doe er als je extra nadruk wil leggen op je woorden. Je bent iets aan het vertellen en dan zeg je het nog eens om het duidelijk te laten overkomen. Herhaling is de moeder van alle wetenschap. Je kunt het misschien niet in een keer allemaal zeggen en daarom herhaal je je woorden nog eens. Het is bij het luisteren ook wel eens goed als dingen herhaald worden om het beter te kunnen begrijpen. Nu is bidden spreken met God. Je mag in je gebed je hart voor de Heere uitspreken. “Stort voor Mij uit uw ganse hart”, zingen we in een van de psalmen.
 
Inderdaad zegt de Heere Jezus tot de farizeeën: “gebruik geen omhaal van ijdele woorden” (Matth. 6:7). Hij zegt dat tot de farizeeërs, die gewoon waren op de markten en op de hoeken van de straten te staan bidden om van de mensen gezien te worden. Zij deden het voor zichzelf, om hun eigen naam en roem. Ze vielen op door vaak en lang te bidden. Ze menen door de veelheid van woorden verhoord te worden. Ze maakten daarbij allerlei bewegingen, zodat de mensen zeiden of dachten: wat een vrome mensen zijn dat. Ze werden door de mensen gezien en wilden ook gezien worden. Daarom bleef hun gebed onbeantwoord. 
 
Maar als we van de blindgeborene lezen, dat hij des te vuriger riep: “Gij Zone Davids, ontfermt U mijner”, dan zegt de Heere Jezus dat niet (Matth. 20:30). Als de discipelen hem bestraffen, roepen zij des te meer: “Ontferm U onzer Gij, Zone Davids” (31). Het was nood  in het leven van deze man. Daarom is er dat aanhouden in het gebed en gebruikt hij vaak dezelfde woorden. Ik denk aan de Kananese vrouw, die aanhield in het gebed voor dochter die van de duivel bezeten was (Matth. 15:21-28). Ook de moordenaar aan het kruis riep geregeld: “Heere gedenk Mijner, als Ge in Uw koninkrijk zult gekomen zijn”(Luk. 15:42). Uit de werkwoordsvorm in het Grieks valt af te leiden, dat hij het herhaaldelijk geroepen heeft. Het gebruiken van synoniemen/herhalingen wil de bede onderstrepen. Dat gebeurt in de preek ook. De dominee herhaalt bepaalde woorden wel eens of zegt dezelfde dingen met andere woorden om het dicht bij de mensen te brengen. Hij gebruikt dit om het de mensen in te prenten. Werd er zo maar meer dringend gebeden, want de Heere hoort het geroep van Zijn kinderen. Denk aan de onrechtvaardige rechter, die antwoordde op het roepen van de weduwvrouw: “Zal de Heere geen recht doen Zijn uitverkorenen, die dag en nacht tot Hem roepen?” (Luk. 18:7).

Ds. B. de Romph