Vraag
Ik ben gelukkig getrouwd en heb lieve kinderen. Maar mijn man wil laatste tijd steeds minder mee naar de kerk. In zijn ogen doen we het als christenen allemaal fout en dwalen we van de Bijbel af. Hij richt zich steeds meer op joden. Kerst veracht hij ook al omdat het een heidens feest is. Hij is wel erg met geloof bezig en mag weten wederom geboren te zijn. Ik ben wat onzekerder in het geloof maar weet dat de Heere mij ook heeft veranderd, al durf ik dat niet te uiten of zeggen.
Ik heb heel erg veel aan de kerkgang omdat ik er veel leer. Ik weet dat je er ook hoort te zijn. Maar we krijgen steeds ruzie. En ik weet niet wat ik moet doen. Ook niet om hem mee te nemen. Het doet zo'n pijn en het geeft zo veel verdriet. Ik voel mij machteloos en alleen. Ik kan er met niemand over praten omdat ik bang ben. Ik weet het niet meer. Het staat tussen ons in en ik heb het gevoel dat dit ook tussen de Heere en mij in staat. En hoe moet dat met onze kinderen allemaal. Als die ook niet meer willen... En hoe krijgen ze onderwijs? Hoe zit het met onze ja-woord op de doop en alles. Ik weet het echt niet meer.
Antwoord
Beste vraagsteller,
Je schrijft dat je gelukkig getrouwd bent. Tegelijk lees ik in je vraag ook pijn en verdriet. Er ontstaat steeds meer verwijdering tussen jullie, zowel op het relationele vlak als op het geestelijke vlak. Om met dat laatste te beginnen: het is verdrietig wanneer man en vrouw geen gemeenschappelijk fundament meer kunnen vinden in het geloof en de beleving daarvan. Dat fundament kan toch alleen de Bijbel zijn, als het Woord van God.
Nu staat het geestelijke leven van een kind van God niet los van de relatie die hij of zij met zijn medemens heeft. Dat leert ons Jezus in de samenvatting van de wet: de liefde tot God boven alles en de liefde tot de naaste als onszelf zijn twee kanten van dezelfde medaille. Dat geldt in het bijzonder wel binnen het huwelijk. Waar man en vrouw samen de liefde tot God boven hun wederzijdse liefde stellen, wordt de huwelijksband geheiligd door Gods liefde. Daar worden natuurlijke banden van liefde en trouw geestelijke banden.
Het is op dit punt dat je pijn en verdriet ervaart: het scharnierpunt tussen jullie geestelijke en huwelijkse relatie. De –kennelijk- veranderde visie van je man op Bijbel en christendom veroorzaakt geestelijke verwijdering tussen jullie beiden. Ik begrijp dat dit verdrietig en pijnlijk is, want je wilt zo graag samen op hetzelfde fundament staan, samen God dienen, samen de kinderen tot voorbeeld zijn en opvoeden in de leer van het Oude en Nieuwe Testament, zoals jullie dat bij de doop beloofd hebben.
Toch is het de vraag of alleen de veranderde visie van je man -“hij richt zich steeds meer op joden”- de oorzaak is van jullie geestelijke verwijdering. Vragen die ik zou willen stellen, zijn: hoe komt het dat jullie steeds ruzie krijgen? Waarom is hij zo veroordelend richting de kerk en wat christenen doen? Staat hij nog wel achter jullie gezamenlijke doopbelofte?
Dat zijn allemaal vragen die toch ook te maken hebben met het relationele vlak. Als ik je vraag goed begrijp, is er eigenlijk geen ruimte voor een open en eerlijk gesprek tussen jullie beiden, omdat je man daar afwijzend in is. Mijn advies zou zijn: probeer eerst samen terug te gaan naar wat jullie elkaar voor Gods Aangezicht beloofd hebben toen jullie trouwden. Is er nog dezelfde wederzijdse liefde als toen? Heeft die liefde zich verdiept of is die liefde misschien bekoeld? Probeer elkaar eerst terug te vinden als man en vrouw voor Gods Aangezicht en eerlijk te bespreken wat jullie huwelijkse relatie eventueel in de weg staat.
Daarbij kan het verstandig zijn om de vragen op geestelijk vlak even te laten voor wat ze zijn. Dat wordt waarschijnlijk niet zomaar opgelost. Beter is het, om eerst te werken aan wederzijds begrip, een eerlijk luisteren naar elkaar, een open houding en een open hart. Dat kan eventueel met iemand erbij, die jullie allebei vertrouwen, bijvoorbeeld een ambtsdrager of pastoraal werker. Wanneer zo de basis tussen jullie vernieuwd en verstevigd wordt, ontstaat er ruimte om te spreken over de geestelijke dingen, die nu tussen jullie instaan. Wanneer die ruimte er is, kan er samen gezocht worden om een weg te vinden om met de verschillen om te gaan, verschillen die te maken hebben met hoe jullie God willen dienen en hoe jullie Zijn Woord verstaan.
Ik besef dat dit niet eenvoudig is. Binnen de kerk zijn er steeds meer mensen die de Joodse wortels van het Nieuwe Testament (her)ontdekken en zowel het Oude als het Nieuwe Testament steeds meer gaan begrijpen in de heilshistorische context van het volk Israël. Daarbij maken ook Gods kinderen verschillende keuzes, waarbij de één verder gaat dan de ander. Dat dit ook binnen een huwelijk tot verschillende keuzes kan leiden, is duidelijk. Het vraagt veel wijsheid om hier goed mee om te gaan, zodat er geen onnodige spanningen ontstaan.
Tot slot: waar man en vrouw samen op de knieën gaan, om wijsheid van God te vragen, daar wil Hij Zijn zegen geven. Bevraag elkaar eerlijk op elkaars standpunten, onderzoek samen de Schriften. Wanneer jullie dat kunnen doen, zal de Heere in Zijn genade, bij het geopende Woord, zeker een begaanbare weg openen. Dan wordt de gezamenlijke Bijbelstudie zelfs tot zegen. En als wij het niet meer weten, weet Hij het wel. “En indien iemand van u wijsheid ontbreekt, dat hij ze van God begere, Die een iegelijk mildelijk geeft, en niet verwijt; en zij zal hem gegeven worden”, Jak. 1:5.
Ik hoop dat je met dit antwoord verder kunt.
Met hartelijke groet,
Ds. B. M. Meuleman
Dit artikel is beantwoord door
Ds. B.M. Meuleman
- Geboortedatum:20-05-1972
- Kerkelijke gezindte:Hersteld Hervormd
- Woon/standplaats:Hoogeveen
- Status:Actief
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Maar dat wil niet zeggen dat wij Jood worden. Wij blijven gelovigen uit de heidenen, waarvoor andere zaken gelden dan voor de Joden.
Uiteraard heeft de kerk veel laten liggen op dit vlak. Israël krijgt bijvoorbeeld geen aandacht in de drie formulieren. Dat is geen tekortkoming van de schrijvers van die formulieren, die waren kinderen van hun tijd. Het is de tekortkoming van de kerk dat we daarin zijn blijven hangen.
We kunnen prima protestantse kerk zijn, ook als we rekening houden met de Joodse wortels van ons geloof. Ook kunnen we gewoon op zondag naar de kerk gaan en kerst vieren hiermee. Ook mogen we gewoon niet-kosher vlees eten en hoeven we ons niet te laten besnijden. Daarin zijn we vrij.
Stromingen als 119 Ministries willen de christenen helemaal Joods maken, waarvoor zij gelikt presentaties maken en mensen een rad voor ogen draaien.
Een man als Peter Steffens is daar veel genuanceerder in, net als Willem Ouweneel. Beide mannen die ook de Joodse wortels (die zijn niet oranje) van het eerste en tweede testament hoog hebben staan.
Ben het met lecram eens dat Israël heel belangrijk is
Ik heb zelf op dat gebied ook veel ontdekkingen gedaan, en daarom begrijp ik je man ook goed
Hoewel het ook van belang is om daar niet in door te slaan. Wij zijn geen Joden en behoeven ons ook niet Joods te gaan gedragen
Ook jou begrijp ik dat dit moeilijk voor je is, maar bespreek het samen rustig en neem alleen Gods Woord als Gids daarin.
Het kan als beangstigend Ervaren worden , om anders te gaan denken , als je altijd gedaan hebt , en je altijd voorgehouden is. Maar als je bijbel daarin je gids is hoef je niet bang te zijn.
Paulus noemt zelfs in Titus 1:1 dat hij een dienstknecht en apostel is overeenkomstig het geloof van de uitverkorenen (Israel):
Paulus, een dienstknecht van God en een apostel van Jezus Christus, overeenkomstig het geloof van de uitverkorenen van God en de kennis van de waarheid, die in overeenstemming met de godsvrucht is
Er is heel veel over te zeggen, maar ik zou zeggen: lees de bijbel zoals het er staat.
Dit is wat het verleden en toekomst betreft onze wortel en band met Israël
Uit Israël is hun en onze Verlosser voortgekomen. Die eenmaal Koning van Israël zal zijn.
