Vraag
Ik ben een moeder van een groot gezin (acht kinderen). De laatste tijd ga ik ervaren dat ik het moeilijk vind om alle problemen van de kinderen (studie, werkloosheid, geen vriendjes etc.) een plekje te geven. Je probeert te luisteren naar al je kinderen maar op dit moment is het me allemaal te veel. Het lijkt wel alsof er alleen in ons gezin zoveel speelt en dat het in andere (grote) gezinnen wel soepel verloopt. Ik kan er moeilijk afstand van nemen en ben er de hele dag mee bezig. En heb je soms het een ‘opgelost’ dan komt de volgende weer met een probleem.
Soms bekruipt me weleens het gevoel waarom we voor een groot gezin hebben ‘gekozen’. Als de kinderen nog klein zijn heb je niet door wat een zorgen er op je pad komen bij het opgroeien en volwassen worden. Voordat alle kinderen een plek in deze maatschappij hebben, zijn er al heel wat tranen gevloeid. Feit is dat ik midden in de overgang zit (50 jaar); ik denk dat dit ook meespeelt. Wie herkent zich hierin en wie heeft tips om ermee om te gaan?
Antwoord
Beste mevrouw,
Geen idee wie zich in uw vraag herkent: dat lezen we ongetwijfeld in mogelijke reacties. Tips om er mee om te gaan heb ik wel: ga niet alleen door het leven, want die last is u te zwaar! Een groot gezin is een zegen én een opgave. Kent u het gedicht “gebed voor mijn kinderen” van Geeske Wiersma? Hang de tekst op een zichtbare plaats in huis! Lees en herlees deze mooie woorden!
Punt één dus: bidden. Leg de problemen en uw vragen aan uw hemelse Vader voor!
Punt twee: de kinderen zullen toch ook wel een vader hebben? Anders gezegd: ik lees niets over uw levenspartner, die toch ook verantwoordelijkheden heeft! Het kan natuurlijk zijn, dat u alleenstaand bent, maar dan is er wel een gezinsvoogd, toch? Blijf niet alleen met zorgen rondlopen, maar bespreek ze!
Punt drie: praat eens over een en ander met vriendinnen, leraren van de kinderen, zussen, huisarts of andere mensen die u vertrouwt.
Punt vier: misschien -ik zeg het voorzichtig, want kinderen zijn géén ouders!- kunt u de hulp inroepen van de oudere kinderen, die inmiddels toch enige levenservaring hebben opgedaan.
Punt vijf: een kind dat thuis woont kan zijn/haar bijdrage leveren in het huishouden, zodat u een moment voor uzelf kunt creëren dat nieuwe energie geeft.
Punt zes: er zijn mogelijkheden voor begeleiding in de overgangsperiode. Een huisarts kan u daar meer over vertellen of eventuele medicatie geven.
Hier laat ik het even bij, maar u mag natuurlijk altijd opnieuw schrijven!
Marijke Rots
Dit artikel is beantwoord door
C. M. Chr. Rots - de Weger
- Geboortedatum:18-02-1947
- Kerkelijke gezindte:Christelijk Gereformeerd
- Woon/standplaats:Aalten
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Marijke leverde op 25-05-2017 haar 1000ste antwoord in de vragenrubriek af.
Lees hier het jubileuminterview.
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Kleine kinderen, kleine zorgen, grote kinderen, GROTE zorgen!
Ik kan pas rustig slapen als de laatste snachts binnen is.
En de kinderen komen altijd bij mij als er een probleem is, omdat ik vaak thuis ben. Mevr. Rots spreek terecht over een vader, maar de kinderen voelen aan bij wie ze beter hun problemen kunnen neerleggen. Veel mannen (ook de mijne) reageren vaak zo afstandelijk en laconiek.
Een moeder kan ook meestal beter tussen de rotsen laveren, want dat is wel eens nodig als de oudere kinderen botsen met elkaar.
Het is ook weleens andersom, maar dan is dat toch zo gegroeid. Een kind voelt al heel jong aan bij wie het moet zijn om bij uit te huilen, iets te vragen enz.
De puberteit is heel lastig en o o als dat precies samenvalt met de menopauze van moeder. Dat is geen goede combi.
Als ik er even doorheen zit bel ik meestal een vriendin op en samen kunnen we dan al pratend relativeren en om elkaars getob lachen.
Ik denk dat jouw kinderen later met veel liefde zullen terugdenken aan hun intens meelevende (en biddende?) moeder.
Als je "eindelijk" s'avonds in je bed ligt, kun je het allemaal bij de Heere brengen. Sterkte!
Vind je het fijn om eens van gedachten te wisselen met een andere moeder? Ik ben ongeveer van jouw leeftijd en heb ook een groot gezin. Ook met veel zorgen ( vergis je niet...bij anderen kan het ' beter' lijken, maar meestal speelt er meer dan je denkt. Iedereen krijgt zo z'n portie zorgen wel). Vraag aan Refoweb mijn mailadres, misschien kunnen we elkaar tot een hand en een voet zijn. Veel sterkte en blijf echt zien hoe belangrijk je taak als moeder is!! God heeft je deze bijzondere roeping gegeven, leun maar veel op Hem. Hoop dat je ook mag ervaren dat je zuchten en je zorgen bij Hem bekend zijn. 1 Korinthiërs 15:58
Zo dan, mijn geliefde broeders! (Moeders...)Zijt standvastig, onbewegelijk, altijd overvloedig zijnde in het werk des Heeren, als die weet, dat uw arbeid niet ijdel is in den Heere.
