Vraag
Ik heb een vrijgezelle zus van wie ik weet dat ze erg graag zou willen trouwen. Nu zijn wij eigenlijk opgevoed met de sterke mening van moeder: als God wil dat je trouwt en als Hij dit voor je heeft bedacht, dan gebeurt het ECHT wel. Daarvoor hoef je zelf niets te doen. Eigenlijk sterker nog: als je zelf wat doet, dan wordt dit sterk afgekeurd. Mijn moeder noemde zelfs een voorbeeld van een dominee die sterk had gewaarschuwd dat een christelijke datingsite bijvoorbeeld geen weg van de Heere is.
Ik heb vaak geprobeerd met mijn zus te praten, omdat ik zelf ook doordrenkt was met de mening: hoe passiever ik ben, hoe meer het Gods weg is als een jongen toch interesse toont in me. Het ging bij mij zelfs zo ver dat ik geen oogcontact durfde maken met een jongen, omdat ik een angst had: straks is het van mijzelf en niet van de Heere. Ik ben toen het huis uitgegaan en op kamers gaan wonen. Een gesprek met mijn oom en tante hierover heeft mij erg bemoedigd om dit evenwichtiger te gaan bezien -ook wel contact met een vriendin hierover- en heel veel zelf nadenken en bidden en lezen.
Na jaren (dat heeft echt jaren en jaren geduurd) met psychologische hulp en door het gesprek met die oom en tante, heb ik biddend de stap genomen richting een christelijke contactsite en daar ontmoette ik mijn huidige man. Ik mag zeggen dat ik een heel godvrezende man van de Heere heb gekregen. Ik heb het middel biddend mogen gebruiken. Ik heb dit toen vanuit mijzelf met mijn zus willen bespreken maar kreeg direct als reactie: ik weet niet of dit wel een geoorloofde weg is. Ze stond niet eens open voor het horen van mijn proces dat ik graag wilde delen met haar.
Nu leer ik meer het los te laten. Ik voel ook dat ik het niet kan veranderen voor haar. Ik bid voor haar dat ze de juiste mensen op haar weg mag krijgen die haar ook hierin kunnen helpen om dit anders te bezien. Zodat ze ook met (goede) mannen contacten durft te gaan leggen, of eens te gaan wandelen of koffie te drinken, in biddende afhankelijkheid. Meer kan ik niet doen. Zojuist had ik mijn moeder aan de telefoon en sprak ik de wens uit van mijn hart dat mijn zus ook mocht trouwen. En weer zei mijn moeder: als God dit wil, en het voor haar heeft weggelegd, dan overkomt haar dit wel. Enerzijds lijkt dit zo'n groot Godsvertrouwen, maar anderzijds is het zo verwrongen. Waar komt dit nou toch vandaan? Zo zijn wij ook opgevoed: veel gewaarschuwd dat je een jongen niet achterna mocht lopen. Etc.
Antwoord
Het is een lange vraag met een kort antwoord. Ik ken verschillende stellen die gelukkig getrouwd zijn en ook de Heere vrezen. En dat terwijl zij biddend hun weg voor het aangezicht van de Heere hebben gezocht via een datingsite. Als je niet gelooft dat de Heere dit gebruiken kan, moet je het niet doen. Als je dit wel gelooft mag je biddend je weg hierin gaan en verder alle normen stellen aan een relatie die met de Bijbel in overeenstemming zijn.
Het belangrijkste is hoe je met de dingen omgaat en niet of je daar het internet voor gebruikt of een brief of bepaald gedrag waardoor een contact kan ontstaan.
Ds. C. G. Vreugdenhil
Dit artikel is beantwoord door
Ds. C.G. Vreugdenhil
- Geboortedatum:02-04-1946
- Kerkelijke gezindte:Gereformeerde Gemeenten
- Woon/standplaats:Houten
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Emeritus-predikant
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Maar niet alleen zoekt de zus van de vraagsteller geen kansen op (zo lijkt het tenminste), het lijkt me duidelijk dat ALS een kans zich voordoet, de druk enorm moet zijn. Moet je je echt bij elk oogcontact afvragen of dat de persoon is waarvan God het heeft voorbestemd dat je er de volgende 60 jaar van je leven mee doorbrengt? Als iemand aardig tegen jou is, maar lelijk doet tegen anderen, is dat dan Gods wil of loop je dan weg (tip: weglopen!).
Het ontmoeten en leren kennen van mensen is al lastig genoeg zonder dat je jezelf deze druk op de hals haalt, lijkt me. En passief zijn als iemand interesse toont? Lijkt me de beste manier om zo iemand vrij snel weg te jagen. Wat is er nou voor lol aan als iemand nauwelijks op je reageert?
Ik denk dat je niet aan moet dringen bij jouw zus.Het is haar keus en verantwoordelijkheid.... Als ze ongelukkig getrouwd raakt, kan jij anders nog de schuld krijgen, ben ik bang.
Maar je kunt wel een gesprek met haar aangaan en vragen waar dit in de Bijbel staat dat dit zo moet?! Eliëzer werd er door Abraham op uit gestuurd om een vrouw voor Izak te zoeken. Eliëzer ging op weg en bad daarna ook bij de put. Zijn gebed werd verhoord, voordat hij klaar was met bidden.
Vinden jouw moeder en zus ook dat je maar moet afwachten als je een baan zoekt of een huis?! Ik denk van niet en daarom begrijp ik niet waarom het met een huwelijk dan zo anders zou moeten gaan....
Wijsheid toegewenst.
