Geloven met diverse psychische klachten

Ik ben een jongeman van begin 30 met al vanaf mijn jeugd depressieve klachten en andere psychische klachten. In de loop van mijn leven heb ik al verschillende zware depressies gehad. Het heeft lang geduurd voordat ik accepteerde dat ik hulp nodig had en heb ik altijd doorgeknokt. Ook op geloofsgebied heb ik verschillende depressies gehad. Een aantal jaren geleden, toen ik een burn-out kreeg, ben ik uiteindelijk in de hulpverlening terecht gekomen en sindsdien heb ik bij verschillende hulpverleningsinstanties met verschillende (ook voorlopige) diagnoses te maken gehad, waaronder verschillende soorten depressies, (extreme) hooggevoeligheid, pdd-nos, (complexe) ptss, veel borderline-klachten.

Mijn gevoel en verstand liggen ook behoorlijk overhoop met elkaar. Ik ben ook tegen verscheidene teleurstellingen aangelopen binnen de 'hulpverlening'. Momenteel heb ik ook met een rechtszaak/procedure te maken voor een verlenging van mijn ziektewetuitkering bij het UWV. Door mijn hooggevoeligheid en daardoor veel dingen heel scherp aanvoel en de wijze waarop bepaalde overheidsinstellingen werken, heb ik het idee gekregen dat ik sommige dingen op een bepaalde manier moet sturen/'manipuleren', voorzichtig zijn met wat ik kenbaar maak, terwijl ik juist altijd heb geprobeerd eerlijk te zijn. Ik voel me ongewild en gedwongen in deze situatie zitten.

Ook op geloofsgebied heb ik een paar keer in mijn leven iets van Gods genade en liefde ervaren. Tenminste, dat dacht ik op dat moment. Ik heb de indruk dat door een bepaalde afkeer van mezelf (niet om me te verontschuldigen) ik meerdere malen bewust heb gezondigd en ook door een soort van dwangmatigheid, dat ik sommige dingen moet doen, evenals door ernstige stemmingswisselingen en heftige emoties. Ik heb ook meerdere keren Gods afwezigheid in de vorm van Zijn toorn ervaren en dat is eigenlijk een ondraaglijke en hele bittere ervaring. Deze verschillende Godservaringen hebben zich afwisselend afgespeeld de afgelopen 17 jaar en ook in mijn jeugd had ik al veel indrukken van leven en dood.

Op dit moment kan ik vrij weinig -in praktische zin- met geloof bezig zijn. Ik ervaar daar geen ruimte voor door de psychische klachten. In mijn gedachten ben ik er wel erg mee bezet. De reden dat ik dit schrijf is dat ik opeens die behoefte daartoe voelde en er wat ruimte voor kreeg en ik hoop dat er een panellid is die mij een hart onder de riem kan steken en mij moed kan geven en voor me wil bidden. Ook hoop ik dat er mensen zijn die dit lezen die voor me willen bidden. Dat is op dit moment het belangrijkste voor me denk ik.

Beste vrager,

Je hebt een hele lijst van vragen en klachten. Je  zult begrijpen dat ik op vragen rondom depressies en psychische klachten geen antwoord heb. Ik ben geen psycholoog en helemaal geen psychiater. Ik heb ook geen taak bij het UWV.

De eigenlijke vraag van jou is, zoals je ook aan het einde aangeeft: je verhouding tot God. Hoe ben en blijf je christen te midden van zoveel teleurstellingen. Ik neem aan dat je aangesloten bent bij een kerk en dat je van daaruit ook geestelijke begeleiding ontvangt. Maar het gevaar is dat je al zolang met klachten loopt, dat het zo ongeveer voor een ander gewoon wordt. Daarbij kan het gebeuren dat men eigenlijk aan je voorbij gaat. Vandaar je vraag nu aan Refoweb. Het is heel goed van je om dat te doen. Ik kan hele goed begrijpen dat je daaraan behoefte hebt. Je wilt graag een hart onder de riem ontvangen. Laat ik enkele punten langslopen  die je hebt aangegeven. 

1. Op geloofsgebied heb je een paar keer in je leven iets van Gods genade en liefde ervaren.

Wat je op psychisch terrein hooggevoeligheid noemt is ook in het geloofsleven aan de orde. Dat is ook begrijpelijk.Die paar keer dat je dat hebt ervaren hoef je niet weg te doen. Daar mag je best zuinig op zijn. Het is geweldig als je iets van God in je leven geproefd hebt. Maar er is meer. Het geloof bestaat niet uitsluitend uit gevoel. We hebben van God drie gaven ontvangen: verstand, wil en gevoel. Die beide eerste gaven moet je ook gebruiken. Zeker is dat allemaal genade, maar God wil dat je het gebruikt. Dus drijf niet uitsluitend op het gevoel. Je kent waarschijnlijk het voorbeeld wel van de drie lopers op de muur: de eerste is feit (het Woord en de belofte van God). De tweede die daar achter loopt is geloof en de derde is gevoel. Zolang geloof zich richt op feit, dat voor hem uitgaat, blijft hij op de muur. Maar wat gebeurt er? Soms kijkt geloof achterom naar gevoel en dan dreigt het mis te  gaan. Hij zou bijna van de muur afvallen. Dus waar je in het geloofsleven op moet letten is dat je je houvast zoekt in het Woord van God. De Heere heeft zoveel beloften gegeven en daar mag ( en moet) je op pleiten. Zo in de geest van: “Heere U hebt toch beloofd: ik zal met je zijn en Ik zal je onderwijzen.” Dat geeft houvast. Daar geeft de Heere Zijn zegen over. Als je maar op je gevoel blijf vertrouwen gaat het niet. Gevoel is vrucht van geloof en geen basis voor het geloof.

2. Soms heb je bewust gezondigd.

Meestal is zondigen bewust. Dat kan ons wel benauwen .Maar ga altijd met je zonde tot de Heere en zie op Jezus Christus, Die voor zondaren is gekomen. 
Er is geen mens die niet zondigt. Maar er zijn wel veel mensen die niet tot Christus vluchten met hun zonden. Dus de moeite is bij jou niet de zonde, maar het niet belijden van je zonde. Hoe meer je aan de Heere en aan Zijn Woord verbonden zult zijn des te minder zullen bepaalde zonden vat op je hebben. We komen er nooit helemaal vanaf. Het blijft een strijd, maar “hun geeft Hij moed en krachten die hopend op Hem wachten.” Denk aan het doopformulier: “Hoewel wij soms uit zwakheid in zonden vallen, zo laat ons aan Gods genade niet vertwijfelen, noch in de zonde blijven liggen, overmits de doop een zegel en ontwijfelbaar getuigenis is, dat wij een eeuwig verbond der genade met God hebben.”

3. Je schrijft dat je ook Gods toorn hebt ervaren en dat vooral in de afwezigheid van God.

Speelt hier ook het gevoel weer niet teveel? Denk je er aan dat God niet zozeer op jou toornt als wel op onze zonden en in jouw geval op de zonde van het ongeloof. In Ps. 145(berijmd) horen we zingen “dat Hij nabij de ziel is die tot Hem zucht en Hij troost het hart dat schreiend tot Hem vlucht.” Werp je daarop en zing het maar mee. Beoefen het geloof. Geloven is geen passiviteit, maar een heilige activiteit. Geloof blijkt in haar werkzaamheden. Als je niet pleit op Gods beloften heb je geen geloof.

4. Op dit moment ben je weinig praktisch bezig met het geloof. Maar in je gedachten ben je er wel erg mee bezet, zo schrijf je.

Ik vind het een moeilijke zin. Wel in je gedachten, maar niet door het lezen van het Woord? Wel in je gedachten maar niet onder de bediening van het Woord? Wel in gedachten, maar geen contact daarover met anderen in een kring of vereniging? Praktisch bezig zijn vraagt dat je het geloof ook handen en voeten geeft. Doe samen met anderen aan Bijbelstudie en bid met elkaar. Dat laatste hoop je ook, maar wees dan ook daar waar de mogelijkheid aanwezig is. Probeer ook wat voor je naaste te betekenen. Doe wat vrijwilligerswerk. Spreek een goed woord van de Heere in je omgeving.  De Heere zegt tegen Abraham: “Zegende zal IK je zegenen.” Dus als hij een ander tot zegen is geeft de Heere ook hem Zijn zegen.  Dat is wat de Spreukendichter zegt: de zegende ziel zal vetgemaakt worden. Er ligt nog een mooie toekomst voor je open.

Ik heb voor je gebeden dat je niet alleen maar op jezelf gericht zult zijn maar vooral op God en de naaste. Het zal je van veel krampachtigheid bevrijden.

Hartelijke groeten en Gods zegende nabijheid toegebeden,
Ds. A. K. Wallet

Dit artikel is beantwoord door

Ds. A.K. Wallet

• Geboortedatum:
  17-06-1939
• Kerkelijke gezindte:
  Christelijk Gereformeerd
• Woon/standplaats:
  Schoonrewoerd
• Status:
  Actief

206 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven